Ben jij actief, optimistisch, zelfbewust en ambitieus? Werk je hard, en doe je veel aan sport en fitness? Reis je regelmatig naar verre landen en zie je er aantrekkelijk uit?

Maar voel je je stiekem leeg, onzeker en onbevredigd? En heb je lichamelijke klachten zoals gebrek aan eetlust, slapeloosheid buikpijn en hoofdpijn?

Dan zou je zo maar eens aan het, alleen in Duitsland bekend geworden, Sissi-syndroom kunnen lijden!

Sissi-symdroom: een uitvinding van GlaxoSmithKline

Het Sissi-syndroom werd 'in de markt gezet'door GlaxoSmithKline, de fabrikant van Seroxat. Zij huurden het pr-bureau Wedopress in, en dat leverde maar liefst 533 publicaties op. Het Sissi-syndroom zou vooral voorkomen bij jonge carrièrevrouwen. Als schuldige werd een verstoorde serotoninebalans aangewezen. Gelukkig kon dit heel handig worden opgelost met het middel Seroxat. En dat wilde GlaxoSmithKline best leveren.

Maar in mei 2003 werd het Sissi-syndroom door drie psychiaters ontmaskert in het tijdschrift Der Nervenartz. Zij zeiden dat GlaxoSmithKline het verzonnen had.

'We review the relevant literature about this syndrome and are not able to confirm the statements about it. The lack of scientific proof of it as an independent entity of depression stands in contrast to the widespread media coverage in Germany, which was organized by a public relations company.'

Het Dokter Knock effect

De artsen wijzen beschuldigend naar de farmaceutische industrie die ziektes verzint, om er zelf rijker van te worden. 'Disease mongering' is de moderne omschrijving van dit fenomeen.

Maar in 1924 schreef de Franse bioloog, filosoof en schrijfer Jule Romains er ook al over in zijn komedie over een zekere Dokter Knock.

Dokter Knock verhuist naar een bergdorpje, waar hij tot zijn teleurstelling de bevolking in blakende gezondheid aantreft. Daarom nodigt hij alle bewoners uit voor een gratis consult en jaagt ze de stuipen op het lijf met nieuwe medische inzichten. Al snel ligt de helft ziek in bed. Volgens Dokter Knock zijn 'gezonde mensen, zieken die het nog niet weten.'

In haar boek 'Hoe voor kom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen' wijst de Nederlandse dr. Laura Batstra ook al op de twijfelachtige en kwalijke rol van de farmaceutische industrie.

Batstra:

‘Er wordt een informatiestroom gecreëerd waarin ADHD wordt weggezet als een neurobiologische hersenziekte. Het gaat veel te ver. De industrie zit overal. Farmaceuten betalen ouderverenigingen, maken websites over ADHD en fêteren artsen die de medicijnen voorschrijven. De bedrijven besteden twee keer zoveel geld aan marketing van hun product als aan de ontwikkeling ervan.’

Als ouders is het dus belangrijk om kritisch te blijven als het gaat om diagnoses en medische behandeling!