het moederfrontWij willen dat het werk dat moeders thuis doen weer als werk wordt gezien, en niet als niets doen!

Omdat dit voor álle moeders geldt, of ze nou fulltime of parttime moederen hebben we de naam Thuisblijfmoedersite veranderd in Het Moederfront.

Het Moederfront is er omdat

    • niemand zich zou moeten verontschuldigen dat ze ‘alleen maar moeder is’.
    • moederschap meer respect verdient dan het nu krijgt
    • vrouwen niet gestraft moeten worden voor hun moederschap
    • moeders zorgen voor het menselijk kapitaal
    • het om meer gaat dan de combinatie kind en baan: het gaat om een herwaardering van zorg en opvoeding
    • al het werk dat moeders doen, buitenshuis en binnenshuis sociale en economische waarde heeft
    • moeders soms even een moment voor zichzelf willen!

Doelstelling Het Moederfront

  1. Het bieden van her- en erkenning en ondersteuning aan moeders die de keuze hebben gemaakt thuis te blijven bij de kinderen. In de maatschappij van vandaag richt het overheidsbeleid zich erop vrouwen te stimuleren deel te gaan nemen aan het arbeidsproces, en wordt het werk van een thuisblijfmoeder ondergewaardeerd. Sterker nog: het wordt helemaal niet als werk gezien! Behalve natuurlijk als je zorgt voor de kinderen van iemand anders.
  2. Het ontzenuwen van vooroordelen en stereotypes t.a.v. vrouwen die thuisblijfmoeder zijn.
  3. De maatschappij laten zien dat er vrouwen zijn, die tegen de stroom, in ervoor kiezen zelf hun kinderen te verzorgen en op te voeden.
  4. Opkomen voor de keuzevrijheid van mannen en vrouwen hun leven in te richten zoals zij dat wensen
  5. In een, in toenemende mate materialistische en competitieve wereld, moeten we vrouwen ondersteunen die moedig genoeg zijn de financieel moeilijke keuze te maken thuis te werken om zo hun kinderen te voorzien van een stabiele emotionele basis. Als een maatschappij moeten we de onzekerheid wegnemen die die keuze omringt zo dat vrouwen zich veiliger en erkend kunnen voelen als ze hem maken. (gebaseerd op de doelstelling van de Engelse organisatie voor tbm’s.)

‘Wat we nodig hebben, is de algemene erkenning – op de werkvloer, binnen het gezin, door de wetgever, en in sociaal beleid – dat íemand het broodnodige werk op zich moet nemen van het opvoeden van kinderen en de zorg voor het gezin, en dat dit onmisbare werk niet mag worden gestraft met maatschappelijke marginalisatie, verlies van status en een verhoog risico op een armoedig bestaan. ‘Anne Crittenden, The Price of Motherhood

Is Het Moederfront ‘anti’ moeders met een baan?

Absoluut niet! De thuisblijfmoedersite stelt juist de vrijheid je eigen keuzes te maken centraal. Iedereen bepaalt voor zichzelf wat zijn of haar beste vorm van ouderschap is, en die vorm moet gerespecteerd worden. Helaas ontbreekt het aan respect voor vrouwen die ervoor kiezen thuisblijfmoeder te worden.

Is Het Moederfront anti-feministisch?

Nee, sterker nog: als het feminisme echt vrijheid voor vrouwen voor staat dan hebben vrouwen dus ook recht om thuisblijfmoeder te zijn als ze daarvoor kiezen. En op dit moment is dat nauwelijks het geval. Overheid, maatschappij en media richten zich enkel op vrouwen in het arbeidsproces en het stimuleren tot deelname hieraan. De thuisblijfmoedersite is dus juist feministisch omdat zij opkomt voor het recht van vrouwen zelf te bepalen hoe zij met de zorg voor hun kinderen om willen gaan.

Hoe zit het met thuisblijfvaders?

Geweldig natuurlijk. Niemand hier zegt dat vrouwen verplicht zijn fulltime voor de kinderen te zorgen. Het is prima wanneer vaders hiervoor kiezen. Hier geldt hetzelfde principe van keuzevrijheid.

Waarom heet thuisblijfmoeders niet thuisblijfouders?

In eerste instantie simpelweg omdat de site door een thuisblijfmoeder gemaakt is, en daar mijn expertise ligt. Daarnaast is de term niet gekozen om buiten te sluiten maar om de aandacht te vestigen op de groep vrouwen die ervoor kiest zelf voor hun kinderen te zorgen.

Moederschap = Vakmanschap!

Volgens onderzoek van het SCP hebben Nederlandse vrouwen ‘kleine’ banen omdat ze óók zelf voor hun kinderen willen zorgen. Een doorn in het oog van de traditionele feministes, die emancipatie definiëren als financiële onafhankelijkheid oftewel Een Baan.

Jarenlang werd er geredeneerd dat als er maar meer kinderopvang zou komen, Nederlandse vrouwen vanzelf buitenshuis zouden gaan werken. Inmiddels is het kwartje gevallen dat veel Nederlandse vrouwen best buitenshuis willen werken, maar óók binnenshuis. Nederland wordt dan ook wel kampioen deeltijdwerken genoemd.

Het is volgens de tradtionele feministes allemaal de schuld van de zgn. Moederschapsideologie. Kenmerkend voor deze ideologie is dat vrouwen denken dat hun kind het beste door henzelf verzorgd kan worden. Dus nu moeten vrouwen worden ‘voorgelicht’ dat ze móéten werken.

Begin maart promoveerde pedagoge Mirjam Deynoot op de resultaten van haar onderzoek naar de vraag hoe kinderen van nul tot vier jaar in kinderdagverblijven met elkaar omgaan. Haar belangrijkste conclusie is dat het voor kinderen veel kan uitmaken of ze naar een goed of slecht kinderdagverblijf gaat. Dat is geen prettig nieuws aangezien volgens het Nederlands Consortium Kinderopvang Onderzoek (NCKO) maar liefst 40% van de kinderdagverblijven slecht is.

Het streven van de traditionele feministes dat vrouwen financieel onafhankelijk moeten zijn is loffelijk. Op dit moment is het moederschap namelijk een van de grootste risicofactoren voor armoede op latere leeftijd! ‘Moeder worden’ is dan ook niet meer vanzelfsprekend. Steeds meer Nederlandse vrouwen kiezen er voor geen kinderen te krijgen. Meer dan de helft geeft als reden op dat de combinatie baan-kind te moeilijk is.

De overheid zit met de handen in het haar, want Nederland vergrijst in hoog tempo. Vrouwen hebben een dubbele taak: kinderen krijgen om de vergrijzing tegen te gaan, en deelnemen aan het arbeidsproces, ook weer vanwege de vergrijzing. Maar is het zo gek dat vrouwen ervoor terugschrikken om Moeder te worden? Moeder worden is maatschappelijk gezien de kortste route naar carrierebreuk, een pensioengat en verlies van status.

In de afgelopen decennia hebben vrouwen veel meer keuzemogelijkheden gekregen. Maar het werk dat moeders (thuis) doen wordt niet gewaardeerd door de maatschappij, sterker nog: niet als werk gezien. In een maatschappij die bepaald wordt door individualisme en economische overwegingen is een herwaardering van zorg en opvoeding nodig.

Wanneer krijgt het moederschap de waardering die het verdient, en worden vrouwen niet meer gestraft voor hun verlangen zelf voor hun kind(eren) te zorgen?