Schoolsysteem laat introverte kinderen in de kou staan?
De huidige generatie ouders bezocht scholen met een schoolsysteem waar de tafeltjes meestal nog in rechte rijen van twee stonden. En je schoolwerk deed je in je eentje. Studiedagen bestonden niet: gewoon gewerkt moest er worden!
Schoolsysteem: Coöperatief leren
Maar onze kinderen zitten ‘gezellig’ in groepjes, en mochten willen dat ze wat werk in hun eentje konden doen. Want bij coöperatief leren staat samenwerken voorop. In je eentje een boek lezen, of een som uitpuzzelen draagt immers niet bij aan het groepsproces! En het groepsproces is praktisch heilig verklaard, evenals samenwerken. En naast samenwerken zijn er veelvuldig studiedagen en projecten, waarbij óók weer moet worden samengewerkt, gevolgd door een groepspresentatie.
Maar waar het moderne schoolsysteem aan voorbij gaat is dat eenderde tot de helft van de wereldbevolking introvert is. Dit betoogt Susan Cain in haar boek Stil, met de veelzeggende ondertitel: De kracht van introvert zijn, in een wereld die niet ophoudt met kletsen.
Susan Cains definitie van introvert en extravert
Het is belangrijk te weten hoe Susan Cain ‘introvert’ definieert. Introvert is volgens haar nadrukkelijk niet hetzelfde als verlegen! Of je introvert of extravert bent, zegt iets over je gevoeligheid voor prikkels. Extraverte mensen hebben baat bij prikkels, en laden er als het ware door op. Ze genieten van bijvoorbeeld een feestje, en voelen zich daarna bruisend en vol energie. Introverte mensen daarentegen vinden prikkels onrustig, en het kóst hen juist energie. Na een druk feestje, vallen ze uitgeput en opgelucht dat het voorbij is, op de bank.
Optimale zone van prikkels
Ieder mens heeft een soort van optimale zone van prikkels, en die is voor introverte mensen anders dan voor extraverte mensen. Niks aan de hand zou je denken, ware het niet dat onze maatschappij is ingericht op extraverte mensen. Extravert is het ideaal geworden, en dat zie je weerspiegeld in de manier waarop onze scholen zijn ingericht. En het is niet moeilijk je voor te stellen, dat dit voor introverte kinderen niet ideaal is.
Schoolsysteem: ‘Henkie heeft zo weinig vriendjes!’
Menig ouder zal de zorg van een leerkracht herkennen over een kind dat weinig vriendjes heeft, of stil is in de klas. Dit valt leerkrachten niet te verwijten, want ook zij zijn onderdeel van een cultuur waarin extravert zijn het ideaal is, en introvert een probleem. En wie kent niet het gevreesde sociogram, waarmee in kaart wordt gebracht hoe je kind in de groep ligt? Het zijn allemaal systemen waarin extravert zijn de norm is.
In onderstaande video pleit Susan Cain voor het loslaten van de verheerlijking van het groepsproces, en voor waardering voor de kracht van de introverte medemens!
Conclusie over het schoolsysteem en introversie
Susan Cain’s boek Stil is nadrukkelijk niet een aanval op extraverte mensen. Integendeel! Maar ze pleit voor meer ruimte voor mensen die introvert van aard zijn.
Leestips
- Bertus is leraar in het basisonderwijs en vraagt zich op zijn blog af: ‘Is ons leuk wel hun leuk?
- Stilzitten als een kikker
- Hoe voorkom je ADHD?
Hoe zijn jouw ervaringen met het huidige onderwijssysteem? Past het bij jouw kind?
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Toevallig dacht ik van de week aan hoe we geconditioneerd zijn om te denken dat het stille kind, het verlegen kind, het introverte kind ‘minder’ is dan het mondige kind. We hebben daar al heel snel een oordeel over en altijd over het stille kind een negatieve bijklank. Over jouw stille kind ‘zij hangt nogal aan jou, zo te zien’.
Ik zie het bij heel veel tweelingouders en de keus voor samen/apart in de klas. Voor het stille, aanhankelijke kind wordt snel gedacht dat het beter is om apart van het broertje of zusje te zitten, zodat ze gedwongen wordt om vrienden te maken. Waarom is die opvatting zo sterk, vroeg ik me van de week af.
Ik merkte het zelfs aan een kennis en haar twee kittens. ‘De een is heel schuw, die wil niet snel geaaid worden, die kruipt snel wel’, ook met een toon van oordeel, dat het aaibare katje het ‘betere’ katje was.
Het vraagt overigens ook veel van ouders merk ik om ook het stille kind in zijn/haar waarde te laten en niet te pushen om vriendjes te maken.