Ben ik een betere moeder als ik niet werk?
Iris Pronk, auteur van Waarom ik geen strenge moeder ben, deed een ontdekking toen ze fulltime thuis was: ze ging strenger opvoeden.
Iris nam 10 maanden verlof van haar werk om eerder genoemd boek te schrijven. Iris' baan vroeg veel van haar, en in de periode dat ze thuis was kreeg ze meer rust in haar hoofd. Ook kwam er meer rust en regelmaat in het huishouden. Ze kwam zoals ze schrijft 'iets dichter in de buurt van zen.' Tijd bleek voor Iris een bepalende factor voor de manier waarop ze opvoedde, en als 'werkende moeder' had ze daar beduidend minder van dan als tijdelijk thuisblijfmoeder.
Ben ik een betere moeder als ik niet of minder buitenshuis werk?
Deze ervaring confronteerde Iris met een vraag die ze eigenlijk niet wilde stellen, namelijk:
'Zou ik een betere moeder zijn als ik niet of veel minder zou werken? Zou ik als huismoeder ook strenger zijn omdat ik alerter was, meer puf had om grenzen te bewaken?
Op zoek naar het antwoord op, wat Iris een 'vervelende vraag' noemt, dook ze in de onvermijdelijke onderzoeken naar dit onderwerp. En zoals iedereen wel weet, zijn die talrijk en spreken ze elkaar voortdurend tegen. De beste conclusie die Iris dan ook weet te trekken, is dat het in ieder geval voor baby's niet goed is wanneer beide ouders fulltime buitenshuis werken.
Arbeidsmarktideologie
Iris geeft niettemin schoorvoetend toe dat voor haar kinderen een aandachtige thuisblijfmoeder het beste zou zijn.
'Thuismoeders zijn niet gek. Het is fijn voor kinderen als de thee klaarstaat, als ze hun op school gemaakte tekeningen kunnen laten zien, als de spitsuren stressvrij zijn. Als hun moeder mindfull en tevreden achter de thee zit en met heldere regels rust schept in huis.'
Maar juist door dit te erkennen vindt Iris haar ontsnappingsroute: een Thuisblijfmoeder is alleen beter voor kinderen wanneer ze tevreden is. En na een aantal maanden was Iris dat niet meer. 'Het kleine wereldje begon me te benauwen,' schrijft ze. Ze wilde 'iets presteren, iets zichtbaars neerzetten'.
Feitelijk werd Iris dus slachtoffer van de arbeidsmarktideologie, die stelt dat je alleen maar iets presteert of neerzet als je betaalde arbeid verricht.
Waarom ik geen strenge moeder ben* is voor 18,95 te koop bij Bol.com.
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik ben het helemaal eens met Wendy!
Even dacht ik, zo Iris, je hebt het boek van Marilse Eerkens nog niet gelezen... maar toen kwam de wending, ze ging toch maar weer buitenshuis werken.
Ja dat van dat kleine wereldje.. och och, de vrouwen die weer zijn gaan werken omdat ze "het kleine wereldje" niet meer trokken, die vind ik eigenlijk heel erg zielig. Dat kleine wereldje is namelijk het venster naar de toekomst van je kind, als je dat niet ziet of daar niet de erkenning uit kan putten dan is dat eigenlijk heel zielig. Ook voor het kind.
Ik ben het helemaal eens met Wendy!
Even dacht ik, zo Iris, je hebt het boek van Marilse Eerkens nog niet gelezen... maar toen kwam de wending, ze ging toch maar weer buitenshuis werken.
Ja dat van dat kleine wereldje.. och och, de vrouwen die weer zijn gaan werken omdat ze "het kleine wereldje" niet meer trokken, die vind ik eigenlijk heel erg zielig. Dat kleine wereldje is namelijk het venster naar de toekomst van je kind, als je dat niet ziet of daar niet de erkenning uit kan putten dan is dat eigenlijk heel zielig. Ook voor het kind.
vaardigd met de dooddoener dat een blije moeder ook blije kinderen betekent.
(excuus, mijn computer heeft soms kuren)
vaardigd met de dooddoener dat een blije moeder ook blije kinderen betekent.
(excuus, mijn computer heeft soms kuren)
Net tijdens het poetsen 😉 dacht ik er nog eens aan, en realiseerde ik me hoe vreselijk egoistisch het ook is. Niet het belang van de kinderen, maar van de moeder staat voorop. Dat wordt gerecht
Pf zeg 🙂 Beetje burgerlijk gezichtspunt wel! vanuit een arbeidersachtergrond met grote gezinnen weet ik, dat ook "in huis" werkende moeders geen garantie zijn voor rust en aandacht. En mannen, die hoeven zeker geen zen? Die geef je iets gemotoriseerds of iets met een stekker of zo, zijn ze weer helemaal gelukkig 😉
Loonlijstmama
Pf zeg 🙂 Beetje burgerlijk gezichtspunt wel! vanuit een arbeidersachtergrond met grote gezinnen weet ik, dat ook "in huis" werkende moeders geen garantie zijn voor rust en aandacht. En mannen, die hoeven zeker geen zen? Die geef je iets gemotoriseerds of iets met een stekker of zo, zijn ze weer helemaal gelukkig 😉
Loonlijstmama
Exact. Het vraagt heel wat om thuis zonder geld, status en support onzichtbaar werk te verrichten. Je bezwijkt makkelijk onder de druk om maar weer terug te rennen naar betaald werk.
Achter de redenering 'Dat de moeder/vader zich ook goed moet voelen' schuilt niet zelden een individualistische houding van ouders die geen offer willen brengen voor de opvoeding van hun kinderen.
Exact. Het vraagt heel wat om thuis zonder geld, status en support onzichtbaar werk te verrichten. Je bezwijkt makkelijk onder de druk om maar weer terug te rennen naar betaald werk.
Achter de redenering 'Dat de moeder/vader zich ook goed moet voelen' schuilt niet zelden een individualistische houding van ouders die geen offer willen brengen voor de opvoeding van hun kinderen.
Waar komt toch die obsessie met 'iets presteren' en 'iets neerzetten' vandaan. Ja, op je werk zie je snel resultaat als je iets goed doet, bij je kinderen moet je daar jaaaren geduld voor hebben. Past niet meer bij deze tijd, investeren in de toekomst.