Vrijwilligerstoerisme: of waarom ik mijn kinderen vrijwilligerswerk in een weeshuis in de derde wereld afraad
In april 2013 kwam het boek En je ziet nog eens wat van Renske de Greef uit. In dit boek gaat de 19-jarige hoofdpersoon een jaar vrijwilligerswerk doen in Tanzania.
Het boek biedt een ontluisterende, en kritische kijk op wat anno 2018 ook wel vrijwilligerstoerisme of voluntourism wordt genoemd.
Fragment uit En je ziet nog eens wat
'Hé, van mij mag je tegen een tarief van zo'n duizend euro per maand negertjes komen knuffelen. Ik denk dat jullie er een handjevol managers en directeurs heel erg blij mee maken, want de Tanzianen zien al dat geld niet. Maar goed, daar heb ik geen probleem mee. Wat wel schaadt, is die nieuwe trend, dat bouwvakken. Jullie pikken gewoon de banen in van de Tanzianen.'
'Ik bouwvak niet,' zeg ik, maar daardoor voel ik me niet beter.
'Knuffel wat kindjes, doe de was of verschoon een poepluier, en noem het humanitair toerisme. Maar noem het geen werk. Je kan nog niks, waarom zou je dat hier wel kunnen? Ga niet lesgeven of scholen bouwen of in een ziekenhuis roepen dat je wel een infuus aan wil leggen. Je hebt net je middelbareschooldiploma op zak.'
Ben je ervaren? van William Suttcliffe biedt eveneens een kritische blik op Westerse jongeren die menen de wereld te verbeteren. Zo zegt een personage in Ben je ervaren:
‘Nee de mensen met lepra waren zoveel dankbaarder.'
Wereldverbeteraar om jezelf te verbeteren
Beide boeken illustreren de combinatie van naïviteit en narcisme van veel jonge Westerlingen die denken dat ze de wereld gaan veranderen, maar eigenlijk vooral innerlijke wijsheid en levenservaring hopen op te doen.
'Ik had nooit vrijwilligerswerk in India moeten doen'
In mei 2017 durfde Daisy Scholten haar nek uit te steken, en schreef op haar blog een post getiteld:
Waarom ik spijt heb van mijn vrijwilligerswerk in India. De post kreeg veel reacties en werd opgepikt door diverse nieuwssites. In het tijdschrift Grazia (nr. 3, 2018) staat een interview met Daisy over haar vrijwilligerswerk in India.
Daarin vertelt Daisy dat vrijwilligerswerk een echte industrie is geworden. Er worden zelfs kinderen (die ouders hebben) gerekruteerd voor weeshuizen, zodat rijke westerlingen daar 'goed kunnen doen'.
'Weeshuistoerisme is een lucratieve business geworden.'
Daisy heeft zich zelfs een tijd geschaamd voor haar periode als vrijwilliger in India. Achteraf vraagt ze zich af of de kinderen die ze kwam 'helpen' haar niet arrogant vonden.
Hoe kan het beter?
Daisy Scholten benadrukt dat vrijwilligerswerk niet per definitie slecht hoeft te zijn. 'Maar,' zegt ze: 'bedenk goed hoe je het vorm geeft. En vraag jezelf af:
- Doe ik het echt voor anderen of om zelf applaus te krijgen?
- Zou je ook gaan als je geen camera bij je had?
- Waar gaat het geld echt naar toe?
- Kan het vrijwilligerswerk ook door locals gedaan worden?
Waarom ik mijn kinderen afraad om vrijwilligerswerk te doen in de derde wereld
Praktische informatie
Je ziet nog eens wat is voor 15,- te koop bij bol.com.
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik heb er altijd een dubbel gevoel bij. Denk dat je het alleen moet doen als je het aankan en doet uit goed gevoel. Niet omdat je idd een camera hebt. Tegelijkertijd denk ik: als mensen anderen helemaal aan hun lot zouden overlaten, het ook niet goed is.
Ik heb er altijd een dubbel gevoel bij. Denk dat je het alleen moet doen als je het aankan en doet uit goed gevoel. Niet omdat je idd een camera hebt. Tegelijkertijd denk ik: als mensen anderen helemaal aan hun lot zouden overlaten, het ook niet goed is.
het brengt aandacht naar plekken waar aandacht nodig is. Maar ik vind dat ze ook best hier vrijwilligers werk mag doen, daar hoef je niet perse voor naar Afrika of India
Nee, vrijwilligerswerk op zich is natuurlijk prachtig en heel goed.
Nee, vrijwilligerswerk op zich is natuurlijk prachtig en heel goed.
Ik vind het mooi als mensen dat gaan doen, alleen moeten ze het inderdaad wel als ze het aan kunnen, want het lijkt mij enorm zwaar
Je moet inderdaad goed weten waaraan je begint... en niet enkel omwille van een camera. uiteraard. Maar zoals hierboven al gezegd, hier is ook voldoende nood aan vrijwilligers!
Ik denk dat je heel goed moet weten wat de situatie daar precies is en waar je aan begint. Het lijkt me heel heftig. Vrijwilligerswerk vind ik super, maar kan ook hier
Denk dat het inderdaad heel belangrijk is om je goed in te lezen van tevoren. En om ervaringsdeskundigen om tips te vragen. En dan nog moet je het psychisch aankunnen. Niks voor mij, loop al te janken bij de Plan-reclames enzo.
Denk dat het inderdaad heel belangrijk is om je goed in te lezen van tevoren. En om ervaringsdeskundigen om tips te vragen. En dan nog moet je het psychisch aankunnen. Niks voor mij, loop al te janken bij de Plan-reclames enzo.
Zijn er serieus kinderen met ouders die voor weesjes doorgaan? Misschien kom ik uit een ei hoor, maar serieus? Wij hadden wel ooit een adoptiekind. Kregen ook regelmatig foto's. Hij scheen nieuwe schoenen te hebben gekregen van ons geld, maar op de foto stond hij nog steeds met zijn vervallen gympen. Ik geef dus ook niks meer.
Ik vroeg me altijd af hoe goed het is voor weeskinderen om een maand een vrijwilliger te hebben die komt knuffelen / spelen (en daarna weer een ander, en een ander, en een ander enzovoorts). Het lijkt me qua hechting bijzonder ongezond eerlijk gezegd.