Thuisblijfmoeder Melanie (30) heeft een relatie met Anthony. Samen hebben ze een dochter van twee jaar, en uit een eerdere relatie heeft Malnie twee zoons (8 en 12).

Melanie heeft diverse opleidingen gestart: handel, stylist, mode ontwerpster en verzorging, maar maakte alleen verzorging en styliste af. Ze werkte vervolgens onder andere in winkels en in verschillende functies in de horeca.

Op dit moment is Melanie thuisblijfmoeder en fulltime blogger. Voor Het Moederfront schreef ze haar verhaal op!

Stoppen met werken was noodzaak

Stoppen met werken was noodzaak. Mijn oudste zoon was heel vaak ziek. Baan na baan raakte ik kwijt. En toen begon de crisis waardoor werk vinden moeilijker werd. Stylisten werden weg bezuinigd. En inmiddels waren er betere en hogere styliste opleidingen waardoor ik niet langer nodig was.

Werk in de horeca

Uiteindelijk kwam ik weer in de horeca terecht. Waar ik met veel plezier werkte. Maar ik miste mijn jongens. Die zag ik voor mijn gevoel te weinig. Fulltime werken bleek niets voor mij te zijn, nu ik kinderen had. Maar omdat ik er inmiddels alleen voor stond moest ik wel.
Uiteindelijk werd ik langdurig ziek, waardoor ik ook deze baan moest opzeggen. Ik belandde bij de sociale dienst. En eerlijk gezegd was het op dat moment een opluchting. Ik kon weer de moeder zijn die ik zo graag voor mijn kinderen wilde zijn.

Werk in de zorg en als gastouder

Nadat ik hersteld was ging ik nog maar 3 dagen werken. In de zorg. Dat kon ik goed parttime doen. Uiteindelijk ben ik als gastouder gaan werken. Zo kon ik thuis zijn bij mijn kinderen en toch wat bij verdienen. Ideaal. Maar mijn kinderen werden groter en het huis helaas niet. Mijn kinderen miste een plek voor hun zelf. Een plek van rust. In goed overleg heb ik toen met mijn vriend besloten dat ik Fulltime moeder zou zijn.

Reacties omgeving op fulltime moederen

Dat ik fulltime thuis bleef werd in eerste instantie niet vreemd gevonden. In ieder geval kreeg ik geen negatieve geluiden te horen. Ik denk dat veel mensen dachten dat ik uiteindelijk wel weer aan het werk zou gaan. Na ongeveer een jaar begonnen de negatieve geluiden. Van mensen uit mijn directe omgeving.

'Hoe kun je thuis zitten en niks doen terwijl je wederhelft 40 tot 50 uur werkt. En dan die blog van je. Waarom daar zo veel tijd aan besteden, terwijl je die tijd ook kon gebruiken om te werken?'

Natuurlijk voelde ik me weleens schuldig dat hij altijd aan het werk was en ik 'maar' thuis was. Voor iedereen die neer kijkt op een FT-thuis blijf ouder. Ga het zelf maar doen. In dit geval voor 3 kinderen zorgen en het huishouden draaiende houden. Ik ben na een dag thuisblijven meer kapot dan een dag werk.

Maatschappelijke druk

Wat ik zo jammer vind is dat we in een maatschappij leven waarin de druk om te gaan werken als moeder heel groot is. Voldoen aan het ideaal plaatje.

Het perfecte gezin zijn en laten zien dat je een sterke onafhankelijke moeder bent. Het grote huis. De twee auto’s voor de deur. Het liefst alleen maar merkkleding shoppen voor zowel je zelf als de rest van het gezin. De nieuwste telefoon. De verre vakantie.

En voor wie allemaal? Maakt al dit jou als persoon gelukkig?
Oké, het zal je niet per se ongelukkig maken. Maar eerlijk waarom moeten we dit? Van ons zelf of om aan het ideaalbeeld van de maatschappij te kunnen voldoen?

Financiën als thuisblijfmoeder

We hebben het niet super breed. Mijn vriend verdient redelijk goed. Maar met 3 kinderen die altijd wel iets nodig hebben is het elke maand weer net rondkomen. Geld voor extra dingen is er niet altijd. En met extra bedoel ik dagjes uit of vakantie.

Ergens vind ik dat wel jammer. Maar als ik eraan denk dat mijn kinderen maar zo kort klein zijn, zijn mij de momenten die ik met ze heb ook erg veel waard. Ik hoef geen groot huis en een twee auto’s. Ik vind dat het niet waard om zo veel ervoor in te leveren.

Waarom zou ik werken om luxe te kunnen bekostigen, maar mijn kinderen veel minder zien.

Ze laten opvoeden door een ander zodat ik kan werken voor de luxe die ik zo graag wil. In mijn hoofd kan ik dat niet goed praten. En gelukkig denk mijn vriend daar net zo over.

Thuisblijfmoeder Melanie over Herintreden

Sinds een paar maanden werk ik weer een aantal uren. Ik maak schoon bij mensen thuis. Hierbij kan ik mijn dochter gewoon mee nemen. Ook werk ik op zondag in de hele vroege uren een aantal uurtjes. Dan zijn de kinderen gewoon bij mijn vriend. Als er zondag nog iets gepland staat dan ben ik vroeg genoeg weer thuis om nog even van de zondag als gezin te kunnen genieten.

Dit stelt mij in staat om toch de moeder te wezen waar ik me goed bij voel, en toch iets bij te kunnen dragen en me niet compleet nutteloos te voelen. Het is niet mijn droombaan, schoonmaken. Maar heel erg vind ik het ook niet om te doen. Voor nu is dit de beste oplossing voor mij en mijn gezin.

Financiële afhankelijkheid

Over twee jaar gaat mijn dochter naar de kleuterschool, en dan komt mijn tijd wel weer. Dan hoop ik genoeg geld gespaard te hebben om de opleiding te gaan doen waar ik heel graag in wil werken. Ook dan kan ik gewoon vanuit huis werken en mijn eigen tijden in delen. Dan kan ik meer mijn financiële steentje bijdrage.
Ik kijk heel erg naar uit naar die opleiding en werk dat ik echt heel erg leuk vind. Maar ook dat ik dan als vrouw  financieel onafhankelijk ben van mijn vriend vind ik een erg fijn idee.

Soms voel ik me nutteloos

Nu voel ik me van tijd tot tijd nutteloos. Bovendien is fulltime moeder zijn soms erg eentonig. Mijn leven speelt zich vooral in en rond het huis af. Even een dagje weg moet strak gepland worden. Dochter heeft haar middagdutje nog nodig, en de jongens komen in de middag weer uit school. Als de vrije vogel die ik altijd was, benauwt me dit soms.

Ook mis ik de interactie met volwassenen. Andere gezichten en dat soort dingen.
Werkende moeder zijn heeft zeker in deze opzichten veel voordelen. Maar voor mij wegen de nadelen niet op tegen de voordelen van een thuisblijfmoeder.

Tijd voor mezelf

Tijd voor mezelf is er niet bij. Mijn dochter slaapt niet voor 10 uur ‘s avonds en dan moet ik vaak nog iets aan mijn blog doen of iets in huis. Dit breekt mij soms wel op. Waar ben ik in dit verhaal? Het voelt alsof ik veel inlever voor mijn gezin. En ergens doe ik dat ook wel. Maar het geluk van mijn kinderen is mij zo veel waard, En zoals ik al zei, mijn tijd komt wel weer.

Een week uit mijn leven als thuisblijfmoeder

Mijn week is ondanks de slaapjes van mijn dochter en het fulltime moederen, niet altijd hetzelfde. Ik ben dan ook super blij met de zomer. Zowel mijn dochter als ik zijn buitenmensen. We willen dingen zien en ontdekken. En dat doe je toch meer in de zomer. Ik voel me nu minder opgesloten dan in de wintermaanden.

Omdat ik elke dag gebeld kan worden, of ik een paar uurtjes ergens schoon kan maken is er nooit echt een vaste planning.
Wel probeer ik nadat de jongens naar school zijn gegaan te starten met mijn eigen ochtendritueel.

• Mezelf en mijn dochter aankleden.
• Zij haar ontbijt en ik een bak koffie om op te kunnen starten. Meestal speur ik tijdens mijn bak koffie sociale media af voor blogs om te lezen. Ik geef mijzelf daar ongeveer een half uurtje voor.
• Dan probeer ik een uurtje of 2 wat schoon te maken in huis. Bij erg mooi weer laat ik dit voor wat het is en ga ik er toch echt op uit.
•  Rond 12 uur probeer ik mijn dochter in slaap te krijgen. Dan heb ik even de kans om aan mijn blog te werken. Mails te beantwoorden of in dit geval mijn verhaal te tikken voor Moederfront.
• Om kwart voor twee maak ik mijn dochter wakker. Dan is het aankleden en haar broers uit school halen. Aangezien de oudste naast het winkelcentrum op school zit is dit ook het moment voor een boodschap. Op de terug weg loop ik langs de school van de jongste en dan zijn we al weer bijna thuis.
• Thuis eten en drinken alle kids wat. De jongens zijn dan vaak weer de hort op.
• Tussen 5 en 7 eten we. Rond half 8 gaat de eerste naar bed. De rest volgt in de uren die volgen.

Zo gaat het vrijwel elke doordeweekse dag er hieraan toe. Mijn kinderen hebben deze regelmaat ook echt nodig. Voor mijn ADHD-er creëert dit rust. Mijn jongste zoon zit op het speciaal onderwijs en daar hebben ze een heel erg strak en regelmatig schema. Ik merk dat hij dit ook thuis nodig heeft. Als de dag maar iets anders verloopt dan gepland dan is hij van streek.

Op vrijdag, zaterdag en zondag is mijn vriend vrij. Heeft mijn jongste zoon een half dagje school en verlopen de dagen vaak met minder regelmaat dan op de andere dagen.

Waarom ik blog

Als thuisblijfmoeder wilde ik wat om handen hebben. Een blog leek mij een leuk iets. In eerste instantie had ik een knutsel blog. Ik wilde zien of het wat voor mij zou zijn, het bloggen. Bovendien kon ik mijn creativiteit kwijt. Doormiddel van mijn knutselblog hervond ik mezelf. En daarmee ook het creatieve.
Wat ik niet had verwacht is dat er met bloggen nog zo ontzettend veel komt kijken. Ik heb mezelf vele nieuwe vaardigheden aangeleerd. Het hele proces van bloggen vind ik fantastisch.

Maar met een knutselblog kon ik niet genoeg uit de voeten. Zo ontstond BMelloW. Een creatieve blog waar ik ook al mijn andere verhalen op kwijt kon. Ook besloot ik het nu meteen beter aan te pakken. Een plan van aanpak.

De naam BMelloW is een combinatie van mijn namen. En ik koos voor deze neutrale blognaam omdat ik uiteindelijk, als ik mijn opleiding heb gedaan het werk aan mijn blog wilt gaan koppelen. Ik denk dus zeker verder vooruit.

Totdat ik aan de opleiding kan beginnen en mijn werk ervan kan maken leer ik mezelf zoveel mogelijk door te lezen en te oefenen.

Lees ook: Lees mee met Liselot.