Dat waren nog eens tijden!

Door Nicole Orriëns

Toen mijn kinderen nog klein waren kon ik ze kleden zoals ík dat wilde. Ik bepaalde hun kinderkleding.

Ik vond dat een zeer geslaagde gang van zaken. Mijn dochters droegen schattige jurkjes, en mijn zonen stoere broeken met een leuke spencer. Als ik naar ze keek, dan sprong mijn hart op. Wat een leuke kinderen had ik! Ik vond het zelfs leuk als ze zich onder spuugden, want dan kon ik ze weer een andere leuke outfit aantrekken!

Maar toen werden ze ouder.

Persoonlijke autonomie van je kind...

En hoe ouder ze werden, hoe meer ze zich gingen verzetten tegen mijn kledingkeuze. En als moderne moeder wilde ik mijn kinderen natuurlijk niet belemmeren in hun gevoel van persoonlijke autonomie. Dus legde ik me er zuchtend bij neer dat ze hun eigen smaak ontwikkelden.

En dus was het dag jurkjes, en welkom skinny jeans. Bij voorkeur met scheuren er in. En mijn oudste zoon hulde zich alleen nog maar in zwarte skinny broeken met zwarte shirts. En om het helemaal af te maken deed hij zwarte eyeliner op.

Knarsetandend hield ik mezelf voor: 'Het is vast een fase. Ook dit gaat voorbij.' Zelf ging ik als kind immers ook door een onfortuinlijke fase waarin ik de voorkeur gaf aan schreeuwerige Hawaii overhemden boven de schattige jurkjes die mijn moeder voor mij maakte. En met mij is het immers ook goed gekomen!

Maar het blijkt een lange fase te zijn, want ze zitten er nu al vier jaar in.

Soms denk ik met heimwee terug aan de tijd waarin mijn oudste dochter nog in lieflijke jurkjes ronddartelde. Haar huidige kledingstijl schijnt Grunge te heten. Een stijl die zich het beste laat omschrijven als morsige, haveloze kleding met gaten.

N.B. Lees ook mijn post over zelf een t-shirt bedrukken.

Hoop aan de horizon!

Maar er gloort hoop aan de horizon! Mijn jongste dochter naait inmiddels haar eigen jurkjes, en mijn middelste zoon draagt warempel roze overhemden!

Leestip

Krijg de kleertjes