Hoe ver ga je om je kind veilig te houden?

Ben jij je kind wel eens even kwijt geraakt?

Bijvoorbeeld in een winkel toen je je even omdraaide? Of in een speeltuintje? Of op het strand?

Het is iets dat menige ouder wel een keer overkomt.

En het is angstaanjagend.

Maatregelen om je kind niet kwijt te raken

Geen wonder dus dat je er als ouder zoveel mogelijk aan doet om dit te voorkomen. Je let goed op, en je hebt tegenwoordig van die handige sos-armbandjes waarop je je gegevens kunt zetten. Mocht iemand je kind vinden dan kunnen ze je meteen bellen.

En naast de armbandjes zijn er ook heuse apps die de locatie van je kind in de gaten houden.

Maar waar ligt de grens?

Hoe ver ga je je in je drang om je kind veilig te houden?

Wat is reële bezorgdheid, en wanneer ga je te ver in je drang om je kind te beschermen?

Wanneer overschrijd je de grens van de redelijkheid, en verander je in een helicoptermoeder of een sneeuwploegouder?

In de tweede aflevering van seizoen 4 van de serie Black Mirror gaat het over deze vraag. De aflevering heet Arkangel.

Trailer Arkangel

Arkangel in Black Mirror

In Arkangel raakt alleenstaande moeder Marie haar dochter een keer kwijt in de speeltuin. Daar schrikt ze zo van, dat ze haar mee laat doen aan een nieuw programma: Arkangel.

Daarbij wordt een chip in het hoofd van haar dochter ingebracht. Dankzij die chip kan Marie via een tablet zien waar haar dochter is. Maar daar stopt het niet!

Ze kan via de tablet ook zien, wat haar dochter ziet. En als het haar niet aanstaat wat haar dochter ziet, dit 'scrambelen' waardoor het beeld vaag en onduidelijk wordt.

Op een gegeven moment begint Maries dochter te protesteren tegen Arkangel, en Marie bergt de tablet op in een doos op zolder. Jarenlang gaat het goed. Maar dan komt Maries dochter op een avond niet thuis op de afgesproken tijd.

Ik vond het niet onbegrijpelijk dat Marie naar de zolder gaat om de tablet te halen en te kijken waar haar dochter is.  Maar van daaruit escaleert de 'parental control'.

De moraal van het verhaal van Arkangel

Ik keek Arkangel met een mengeling van begrip en afschuw. Enerzijds snapte ik Maries zorg en angst maar al goed. Als je 's nachts in bed ligt, en je maakt je zorgen over je kind, dan is het een kleine stap om even op zo'n tablet te kijken voor een portie gemoedsrust.

Maar helaas gaat Marie daarin te ver.

In die zin zou je kunnen stellen dat er met de technologie op zich niets mis is. Het probleem ligt bij de persoon die de technologie gebruikt.

Mijn conclusie over Arkangel

Hoewel ik snap wat een programma als Arkangel aantrekkelijk maakt voor ouders, vind ik het tegelijkertijd maar eng. Toch vraag ik me af of iets als Arkangel in de toekomst realiteit zou kunnen worden.

Huisdieren worden immers ook vaak gechipt... Hoeveel moeite zou het zijn om een kind te chippen?

Ik vind het een griezelig toekomstbeeld. Maar dat is natuurlijk ook precies de kracht van de serie Black Mirror.

Zelf kijken naar Arkangel op Netflix?

Nieuwsgierig geworden? Hier is een directe link naar de aflevering Arkangel op Netflix.

Wat vind jij van het idee van een chip in het hoofd van je kind, zodat je hem of haar kunt volgen/beschermen?

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner