In korte tijd gebeurde er veel in het leven van Mirjam (26).

Ze trouwde, verhuisde naar een compleet andere omgeving, werd zwanger en moeder. Dat zijn al drie ingrijpende levensgebeurtenissen.

Werken, studeren en zwanger

Maar daar bleef het niet bij. Mirjam studeerde ondertussen namelijk ook nog. En ze reisde dagelijks een uur naar haar werk waar ze drie functies had. Daaraan kwam een abrupt einde toen ze vervroegd met zwangerschapsverlof moest.

Post-puberale midlifecrisis

‘Ik zat niet lekker in mijn vel,’ zegt Mirjam nu over die tijd. ‘Een post-puberale midlifecrisis,’ noemt ze het zelf. Enerzijds wilde ze graag fulltime moederen, anderzijds wilde ze van alles doen. Vragen als ‘Wat wil ik? Wat kan ik?’ maar ook ‘Wie ben ik eigenlijk?’ speelden in deze periode van haar leven de hoofdrol.

Terugkijkend blijkt het een zeer belangrijke, en vormende periode in Mirjams leven te zijn geweest. Uiteindelijk koos ze heel bewust voor fulltime moederen. Een keuze waar ze nog steeds heel blij mee is.

Mirjams verhaal

Mirjam: ‘Ik ben bijna vier jaar getrouwd met Reint, en samen hebben we een zoon Lev (bijna 3) en een dochter Leah Nore (8 maanden). Ik heb in het onderwijs gewerkt als onderwijsassistente en docente.

Fulltime moederen: de keuze

De keuze voor fulltime moederen heb ik niet lichtzinnig gemaakt. Uiteindelijk gingen er twee jaar overheen voordat ik fulltime thuis bleef. Mijn geloof speelde een belangrijke rol bij de beslissing.

Ik weet vanuit mijn geloof dat mijn prioriteit ligt bij mijn gezin. Eerst mijn man, dan onze kinderen, dan het overige. 
Veel mensen denken dat bij Christenen de vrouw minderwaardig is, of ondergeschikt aan de man. Dat is absoluut niet zo. We zijn van gelijke waarde, maar hebben andere taken. Dat laat de natuur heel duidelijk zien: vrouwen kunnen baren en borstvoeding geven. Daaruit blijkt wel dat zorgen en moederen natuurlijke taken zijn voor vrouwen.

Ik ben bij ons thuis verantwoordelijk voor de thuisbasis. Mijn man voor de inkomsten en administratieve zaken. De taken zijn bij ons eigenlijk stilzwijgend verdeeld. Wat we wel specifiek hebben afgesproken is dat ik altijd ’s nachts uit bed ga als de kinderen huilen. Ik kan tenslotte uitslapen of ’s middags nog een dutje doen.

Ik heb beslist geen ‘bijrol’ zoals de politiek het voorspiegelt. Fulltime moeder is een hoofdrol, een glansrol! En bovendien eentje waarbij je aan meer functie-eisen moet voldoen, dan bij welke baan dan ook! Als blijkt dat die taak in het gedrang komt door al je andere bezigheden, dan doe je iets fout.

Bij mij was duidelijk dat ik mijn taken als moeder en vrouw niet kon combineren met mijn betaalde werk. Dus schrapte ik het minst belangrijke.

Wat vindt de kostwinner er van

Mijn man maakte zich (terecht) zorgen over onze financiële toekomst. Financieel was het eigenlijk niet mogelijk en we wisten dat we nagenoeg niets zouden over houden.

Maar hij zag het belang van mijn taak en aanwezigheid thuis. Het is voor hem bijvoorbeeld ook heerlijk om thuis te komen en te weten dat ik kook. 
Onlangs is hij voor zichzelf begonnen. Dan is het fijn dat ik er voor hem ben en de tijd heb om de administratie te doen. Hij moest daarvoor twee maanden drie nachten in de week van huis. En dat kan, want ik ben thuis. Dat geeft rust. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor hem. Het was mijn ‘ontwikkelingsproces’, maar we hebben samen de keuze gemaakt.

Op dit moment geeft ik huiswerkbegeleiding aan twee jongens, om zo wat bij te verdienen.

Reacties omgeving

Veel mensen reageerden positief. Opvallend veel oudere vrouwen die fulltime moederen nooit hebben overwogen. Maar je krijgt ook negatieve reacties. Dat je geen bijdrage levert aan de maatschappij.

Vaak reageren mensen ook niet op mijn keuze door naar de reden te vragen, maar vanuit hun eigen perspectief. Dan zeggen ze iets als: ‘O, dat zou ik nooit kunnen/willen.’ Of: ‘Komen de muren niet op je af?’ Je merkt dat ze het niet begrijpen. Of dat ze het ook wel zouden willen, maar toch niet doen voor dat financiële extraatje bijvoorbeeld.

Er zijn er ook die beweren dat ik altijd vakantie heb.

Fulltime moederen: de dagelijkse praktijk

Mijn grootste uitdaging als thuisblijfmoeder is voorkomen dat het huishouden en de zorg voor de kinderen me helemaal opslokken. Er is immers altijd wel werk, zeker omdat er elke dag thuis geleefd wordt.

Opvoeden vind ik soms een geploeter, maar ik ben blij dat ik het zelf kan doen en dat ik er de volle tijd voor heb. Ik vind het erg belangrijk dat een kind de basis leert van het leven. Het belang van een warm nest, zorgen voor anderen (op ouderenbezoek bijvoorbeeld), meedraaien en je verantwoordelijkheid leren in een gezin. Zo ontwikkelen ze zich op een heel natuurlijke manier in het dagelijks gezinsleven. En het is gewoon gezellig. Ik kan ze zien opgroeien en voor hen zorgen.

Week uit het leven van een Thuisblijfmoeder

Dagritme

• 8 uur ontbijten
• 12 uur lunch
• Middagdutje
• 16.00 drinken met wat lekkers
• 17.00 uur koken
• 17.30 eten
• Kinderen naar bed (Lev iets later),
• 20.00 uur koffie

In het weekend wijken we nog wel eens af, maar dit is wel een beetje onze ‘wet’.

Weekritme

• Maandag: Lev speelt van 9-12 bij een vriendje. Ik ruim de weekend-troep op, en doe het sanitair, de vloer en de was. En de boodschappen, een heel productieve morgen.
• Dinsdag: visitedag 😉 Ik ga dan naar de markt, de molen (voor muesli en pannenkoekenmeel, cakemixen en onze broodbakmix. En meestal ga ik bij iemand op bezoek of komt iemand bij mij. Vaak gemeenteleden uit de kerk of vriendinnen of familie. (Lees ook havermoutpannenkoeken)
• Woensdag: Vaak is het een soort ‘kinderdag’. We bakken vaak iets of maken een knutselwerkje. Of we gaan naar de speeltuin of kinderboerderij. Als het weer geschikt is, ga ik woensdags vaak de tuin doen.
• Donderdag: Doen we een rondje dorp. Ik probeer elke week naar de bibliotheek te gaan met ze. En vaak moet ik nog iets hebben bij de Kruidvat/Blokker/Hema of iets dergelijks. Dit doen we als het niet keihard regent lopend. Dit is ook mijn naai-herstelwerkdag;)
• Vrijdags: Komt het vriendje van 9-12 bij Lev spelen, ook knutselen we vaak wat en lees ik hen voor. Ik probeer ervoor te zorgen (haha, dit lukt dus niet altijd) dat de huishoudelijke taken als de was enzo klaar zijn, zodat ik ook een beetje weekend heb.
• Zaterdags gaan we vaak naar verjaardagen of gewoon zomaar naar familie. Verder doen we leuke dingen samen. Zoals fietsen, wandelen, o.i.d. En ik ga er dan ook regelmatig even alleen tussenuit. Naar de kringloop bijvoorbeeld. Even zonder de kinderen, dat is fijn en handig als je ergens ‘even snel’ naar toe wilt. Je bent dan ook efficiënter.
• Zondag is onze rustdag. We zijn samen en God staat centraal. We ontbijten samen en gaan naar de kerk; de kinderen gaan naar de crèche. Na de dienst samen pannenkoeken/ American pancake eten. Lev helpt met bakken en tafeldekken, en dan gaan de kinderen naar bed. Wij lezen wat zinvols (opvoeding/geloofszaken/bezinning o.i.d.) en hebben de tijd om samen te praten/ontspannen. ’s Middags hebben we ook een kerkdienst, afhankelijk van of ze wakker zijn gaan ze mee of past een van ons thuis op. Na de middagdienst geef ik om de week leiding aan een groep jongeren van de kerk (bezinning en samenzijn) en doet Reint vaak een rondje buiten met de kinderen. We eten uitgebreid en dan zingen we samen bij de piano. ’s Avonds gaan we soms naar vrienden of die komen bij ons. En soms hebben we gewoon een avondje samen.

Persoonlijke ontwikkeling als Thuisblijfmoeder

Ik ontwikkel me net zoveel als iemand die buitenshuis werkt. Ik lees veel over opvoeden, vrouw zijn, voeding en ik interesseer me voor veel onderwerpen. Ik leer ook steeds nieuwe dingen bij. Op dit moment ben ik bezig met een serieuze moestuin. Je zit echt niet hele dagen niets te doen. Er wordt constant wat van je gevraagd. Opvoeden is niet iets wat je er ‘even’ bij doet.

Het is belangrijk voor me om niet  alleen ‘vrouw van’ en ‘moeder van’ te zijn. Ik moet ervoor waken dat ik niet alles weggeef. Daarom doe ik bewust dingen die goed voor mij zijn, of die ik leuk vind. Vandaar dat ik tijd steek in sociale contacten bijvoorbeeld.

Overheidsbeleid

Ik vind dat het overheidsbeleid hun visie voor Nederland weerspiegelt. Er wordt hard gewerkt aan individualisme, eenzaamheid, probleemkinderen , enz. Je moet steeds meer betalen en steeds meer werken. Maar we zijn mensen. Geen machines.

Er is mijns inziens geen sprake van een ‘SAMENleving’ meer. Je merkt dat het steeds meer op jezelf aankomt. Maar hoe moet je én meer mantelzorg bieden én meer buitenshuis werken? Ik vind echt dat de noodzaak van de taak van de moeder/huisvrouw wordt onderschat. De afschaffing van de Algemene Heffingskorting is daar een triest voorbeeld van.

De toekomst van een Thuisblijfmoeder

Voorlopig blijf ik fulltime moederen. De kinderen zijn nog jong, en we hopen dat het niet bij ons viertjes blijft. 
Ik zie wel wat er op ons pad komt. Dat mijn man voor zichzelf moest beginnen omdat er geen banen voor hem waren, hadden we ook nooit van tevoren bedacht.

Onze toekomst ligt niet in ónze hand.

Meer weten van Mirjam?

Mirjam houdt een blog bij over haar leven als Thuisblijfmoeder.