Van carrièrevrouw tot thuisblijfmoeder

Marleen Rechsteiner had een succesvolle carrière. Toen werd haar zoon Emile geboren met een hartafwijking en een ontwikkelingsstoornis. Haar man en Marleen lieten zich niet afremmen. Hun motto was:

'Als je maar wilt, is er veel haalbaar', dus boekten ze een trektocht door de Himalaya, sliepen vier uur per nacht en gingen naar de sportschool.

Maar toen kreeg de intercity die Marleens leven was geworden kuren: haar huwelijk liep bijna op de klippen, de was uit de wasmachine halen leek een onoverkomelijke taak, en ze moest om alles huilen. Toen gooide ze het roer om en koos er voor fulltime te gaan moederen.

Over deze omslag in haar leven schreef ze het boek Leven zonder agenda.

Van carrièrevrouw tot thuisblijfmoeder

In de rubriek Vrouw van de Telegraaf vertelt Marleen Rechsteiner over haar boek en leven.

'Wij veertigers zijn de eerste generatie vrouwen van wie het werd aangemoedigd om te gaan werken. Sterker nog: als je niet werkt, deug je niet. Daarnaast willen we ook die zelfgebakken taart op het kinderfeestje, sportief en sociaal actief zijn en er leuk uitzien. Wij hebben dat verantwoordelijkheidsgevoel van er altijd moeten zijn. Ik draaide er volkomen in vast.

Met mijn boek wil ik vrouwen beslist niet aanmoedigen om het bijltje erbij neer te gooien en thuis te gaan zitten. Ik wil ermee zeggen: hou zicht op je leven en gevoel. Maak keuzes, laat je niet opjagen. Zeg eens een etentje af zonder schuldgevoelens of doe je kind op een clubje minder. Ik heb moeite met uitspraken zoals die van Heleen Mees, die vindt dat alle vrouwen fulltime moeten werken, maar ook met Beatrijs Smulders met haar ideeën over jarenlang borstvoeding. Ik vind niet dat je jouw ideeën kunt opleggen aan anderen. Ik wil dat vrouwen durven te kiezen en dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun keuze. Want aan elke keuze hangt een prijskaartje.

Het is wel een keuze die kritiek oproept. Hoe kun je je als geëmancipeerde en goed opgeleide vrouw dienstbaar opstellen ten opzichte van anderen? Hoe zit het dan met je eigen ontwikkeling? Het is toch suf om alleen maar moeder en partner te zijn? Waarbij dan steevast de vreemde aanname wordt gemaakt, dat slechts betaald werk tot persoonlijke ontwikkeling kan leiden.

Ik merk gelukkig dat ik er niet meer zo’n boodschap aan heb. Ik leef niet meer voor de buitenwereld. Ik leef voor mezelf en mijn gezin.'

Leven zonder agenda

Hieronder het boek van Marleen Rechsteiner:

Over het boek Leven zonder agenda

Leven zonder agenda is wat de ondertitel zegt: de zoektocht van een moeder met een bijzonder kind. Marleen beschrijft bijvoorbeeld hoe groot de impact op haar huwelijk is. Zij en haar man gaan elk op hun eigen manier om met de zorgen om hun zoontje Emile, en dat leidt zelfs tot een bijna-scheiding.

Thuisblijfmoeder met tegenzin en twijfels

Hoewel Marleen inderdaad thuisblijfmoeder wordt, wil dat niet zeggen dat ze daar nou zo gelukkig van wordt in het boek. Ze vindt het bijvoorbeeld heel moeilijk om bevrediging te vinden in het werk van huishouden en opvoeding. Ze mist de positieve feedback en identiteit die haar betaalde werk haar opleverde. Een ontmoeting met een andere thuisblijfmoeder helpt. Marleen schrijft:

'Ik vond deze vrouw interessant, maar dat kwam dus niet door haar beroep. Kon je zonder werk een complete vrouw zijn? Impliceerde dit dat mijn vooroordeel dat je maar beter ver verwijderd kon blijven van de huismoekes op het schoolplein ongegrond was?'

En later kijkt ze terug en schrijft:

'In mijn rol als moeder en partner had ik uiteindelijk ingezien dat ik veel kon toevoegen, al was dat niet in geld uit te drukken of het vermelden waarop een cv.'

Leven zonder agenda is interessante voor verschillende doelgroepen:

• Ouders van een gehandicapt kind
• Expats: Het gezin van Marleen emigreert naar Venezuela en later naar Engeland
• Vrouwen die worstelen met de combinatie kind en carrière
• Leestip

N.B. Inmiddels is Marleen weer actief op de arbeidsmarkt.

Interviews met thuisblijfmoeders