Vinexvrouwen
Wim Sonneveld bezong al melancholiek de 'tristesse' van een vinex woonwijk, voordat het woord zelfs maar bestond.
'Ze wonen in kartonnen dozen, met flink veel glas, dan kun je zien hoe of het bankstel staat bij Mien.'
Nadat Maaike Schutten in 'Bakfietsblues' schreef over haar leven in een vinexwijk, vertelt ook Naima El Bezaz over haar ervaringen in haar boek Vinexvrouwen.
Vinexvrouwen
Beide dames lijken neer te kijken op het leven in een vinexwijk, en schetsen een beeld van een nieuw soort burgerlijkheid. Wat Naima El Bezaz' beschouwingen een meerwaarde geven is dat ze dat doet vanuit haar perspectief als Marokkaanse Nederlandse. Vrolijk word je daar overigens niet van. Het bestaan in een vinexwijk lijkt bekrompen, kleingeestig, en de bewoners zijn wandelende cliché's. Het wemelt er van de vooringenomen tweeverdieners, die van de crèche naar hun werk rennen, en weer naar huis. Er wordt dan ook veelvuldig gebruikgemaakt van opwekkende en kalmerende middelen, en de vrouwen wisselen onderling gretig diazepam en ritalin uit.
Naima El Bezaz over haar boek
In onderstaand filmpje vertelt Naima El Bezaz over haar boek Vinexvrouwen. Ze zegt onder andere dat ze de vooroordelen die 'blanke autochtonen' hebben over Marokaanse mensen wilde omdraaien.
N.B. Het is wonderlijk om de inmiddels overleden Paul van Vliet en Peter R. de Vries te zien....
Conclusie
Vinexvrouwen is best aardig, maar geen geweldig boek. De beschrijvingen van het dagelijks leven in een vinexwijk blijven oppervlakkig, kabbelen een beetje voort, en het snobisme spat er van af. Naima mag dan wel in een vinexwijk wonen, het is duidelijk dat ze geen vinexvrouw wil zijn. Misleidend is de tekst 'roman', want van een verhaallijn is geen sprake. Het boek leest meer als een bundeling van ietwat saaie, columns. Het enige wat het boek bijzonder maakt is het feit dat de schrijfster van Marokkaanse afkomst is. En ze windt daar zelf ook geen doekjes om:
'Ik had het geluk dat ik een Marokkaan was en ben, en overigens ook Nederlander. Dus voordat de uitgeverij waar ik mijn manuscript naartoe had gestuurd mijn verhaal las, lieten ze me eerst langskomen. Ze keken hoe ik eruitzag, of ik donker genoeg was, en of ik wel gebrekkig Nederlands sprak.'
Vinexvrouwen lezen?
Vinexvrouwen is een uitgave van uitgeverij Querido, en is ondere andere te koop bij Bol.com. Inmiddels is er een vervolg: Meer vinexvrouwen:
Nieuwsgierig: woon jij in een vinexwijk?
Wie van jullie woont in een vinexwijk? En hoe vind je het daar? Herken je je in Bakfietsblues en Vinexvrouwen?
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ook ik heb in een vinex wijk gewoond waar het erg gezellig was, en natuurlijk had je wel van die mensen waarover geschreven wordt maar ik heb er ook goede vrienden aan over gehouden. Tegenwoordig woon ik in een ouderwetse wijk en ik ben erg blij met mijn huis maar de mensen zijn hier een stuk minder aangenaam.
Ook ik heb in een vinex wijk gewoond waar het erg gezellig was, en natuurlijk had je wel van die mensen waarover geschreven wordt maar ik heb er ook goede vrienden aan over gehouden. Tegenwoordig woon ik in een ouderwetse wijk en ik ben erg blij met mijn huis maar de mensen zijn hier een stuk minder aangenaam.
Mijn wijk is zo'n verguisde jaren 70 bloemkoolwijk. Begon ooit ook op precies dezelfde manier als een moderne Vinexwijk: een groen, ruim opgezet Utopia met jonge gezinnen, stelletjes, starters en speeltuinen. Maar al die kleine schatjes worden pubers, en pubers hangen graag ergens rond en bezorgen soms hier en daar overlast. Samen met de al wat verouderde huizen die hier en daar bladders beginnen te vertonen, zijn ze goed voor een tanende populariteit van de huizen. Later trekken ze weg en blijven er oudere stellen over, onder wie ook Opa Knoest. Veel huizen staan te koop. Toch besluit men dan op een steenworp afstand van je achtertuin het hele spektakel van pakweg dertig jaar geleden gewoon ergens opnieuw te beginnen, en wel als Vinexwijk. Wat toen sherry was, schijnt nu Ritalin te zijn. Tja. Ik vrees dat er helemaal niets nieuws onder de zon is.
Mijn wijk is zo'n verguisde jaren 70 bloemkoolwijk. Begon ooit ook op precies dezelfde manier als een moderne Vinexwijk: een groen, ruim opgezet Utopia met jonge gezinnen, stelletjes, starters en speeltuinen. Maar al die kleine schatjes worden pubers, en pubers hangen graag ergens rond en bezorgen soms hier en daar overlast. Samen met de al wat verouderde huizen die hier en daar bladders beginnen te vertonen, zijn ze goed voor een tanende populariteit van de huizen. Later trekken ze weg en blijven er oudere stellen over, onder wie ook Opa Knoest. Veel huizen staan te koop. Toch besluit men dan op een steenworp afstand van je achtertuin het hele spektakel van pakweg dertig jaar geleden gewoon ergens opnieuw te beginnen, en wel als Vinexwijk. Wat toen sherry was, schijnt nu Ritalin te zijn. Tja. Ik vrees dat er helemaal niets nieuws onder de zon is.
Ja, ik ben er een, een vinexvrouw! Hoewel tegenwoordig niet meer buitenshuis werkend, dus dan verlies je punten.
Ik heb een interview van Naima El Bezaz over dit boek gezien (Pauw en Witteman) en besloten het NIET te lezen. Wat een overdreven manier van doen, acteren kan ze in ieder geval niet. Haar eerdere boeken vond ik overigens wel goed.
En opa Knoest, die heeft helemaal gelijk...
En opa Knoest, die heeft helemaal gelijk...
Hear hear Opa Knoest!
Hear hear Opa Knoest!
Ik heb een heel andere ervaring dan mevrouw Williams; wij wonen nu 2 jaar in een jaren '30 wijk, een heerlijk groene wijk met bijzonder gezellige mensen. We kwamen niet uit een Vinexwijk maar uit een oude volksbuurt en hoe ik in 12 jaar ook geprobeerd heb daar contact te leggen met buren, het ketste af. hier was al de eerste lente een succes, zit iedereen buiten op zijn bankje in de zon met de krant en de kinderen. Ik vind het hier heerlijk wonen!
We hebben onderaan de stad een moderne, grote wijk en ik ben daar in de herfst eens heengefietst, helemal doorheen, en over de mensen die er wonen kan ik niets zeggen, want ik ken ze immers niet (ik vind dergelijke vooroordelen nogal lelijk en kortzichtig) maar het deed zó kaal en onherbergzaam aan dat ik er triest van werd. Hij staat er al een tijdje en je zou nu wel wat meer begroeing verwachten, maar het was een zielloze vlakte betonnen dozen.
Ik heb een heel andere ervaring dan mevrouw Williams; wij wonen nu 2 jaar in een jaren '30 wijk, een heerlijk groene wijk met bijzonder gezellige mensen. We kwamen niet uit een Vinexwijk maar uit een oude volksbuurt en hoe ik in 12 jaar ook geprobeerd heb daar contact te leggen met buren, het ketste af. hier was al de eerste lente een succes, zit iedereen buiten op zijn bankje in de zon met de krant en de kinderen. Ik vind het hier heerlijk wonen!
We hebben onderaan de stad een moderne, grote wijk en ik ben daar in de herfst eens heengefietst, helemal doorheen, en over de mensen die er wonen kan ik niets zeggen, want ik ken ze immers niet (ik vind dergelijke vooroordelen nogal lelijk en kortzichtig) maar het deed zó kaal en onherbergzaam aan dat ik er triest van werd. Hij staat er al een tijdje en je zou nu wel wat meer begroeing verwachten, maar het was een zielloze vlakte betonnen dozen.
Ik woon in een jaren 50 wijk, die echt heel gezellig is. Er wonen nog wat oudere bejaarden die hier hun hele leven al wonen en heel gezellig zijn, niet roddelend, wel informatie gevend, die op de straatlantaarns letten en bellen als die kapot zijn, kaartjes turen naar jarige kindjes in de buurt, voor de anbo vrijwilligerswerk doen en mensen op straat ook die uit de wijk die vaker langskomen gewoon aanspreken. Geweldig!!!! Hulp bieden ze ook aan, en soms passen ze ook op kleine kinderen.
De andere groep zijn allemaal 30-igers die met kleine kinderen komen of van plan waren een gezin te stichten. Bij na elk huis waar geen bejaarde woont zijn 1 of meer kinderen beneden de 6 (4 is gemiddeld op dit moment) mensen beseffen dat het goed is om kinderen met elkaar te laten spelen, ook voor saamhorigheid binnen de kleine lagere school hier in de buurt.
Ondanks het oude huis waarvoor we in Almere een ruime vrijstaande villa voor kunnen kopen, zitten we nu dichtbij winkels en toch in een heel rustige buurt met zeer weinig auto's. Geweldig!!
Ik woon in een jaren 50 wijk, die echt heel gezellig is. Er wonen nog wat oudere bejaarden die hier hun hele leven al wonen en heel gezellig zijn, niet roddelend, wel informatie gevend, die op de straatlantaarns letten en bellen als die kapot zijn, kaartjes turen naar jarige kindjes in de buurt, voor de anbo vrijwilligerswerk doen en mensen op straat ook die uit de wijk die vaker langskomen gewoon aanspreken. Geweldig!!!! Hulp bieden ze ook aan, en soms passen ze ook op kleine kinderen.
De andere groep zijn allemaal 30-igers die met kleine kinderen komen of van plan waren een gezin te stichten. Bij na elk huis waar geen bejaarde woont zijn 1 of meer kinderen beneden de 6 (4 is gemiddeld op dit moment) mensen beseffen dat het goed is om kinderen met elkaar te laten spelen, ook voor saamhorigheid binnen de kleine lagere school hier in de buurt.
Ondanks het oude huis waarvoor we in Almere een ruime vrijstaande villa voor kunnen kopen, zitten we nu dichtbij winkels en toch in een heel rustige buurt met zeer weinig auto's. Geweldig!!