Don't shoot the messenger!

Jay Belsky, hoogleraar en onderzoeker aan Londens Birbeck College, hield een lezing op de jaarvergadering van Engelse organisatie Fulltime Mothers. Jay Belsky staat bekend als het enfant terrible van de ontwikkelingspsychologie omdat hij, zoals Annemieke* zo mooi zegt: het Elfde Gebod durfde te breken: Gij zult niets negatiefs zeggen over kinderopvang.

Geschiedenis van onderzoek naar effecten van kinderopvang

Belsky schetste op de jaarvergadering een beeld van de geschiedenis van het onderzoek naar kinderopvang. Eind jaren zeventig was er weinig bekend over de effecten van kinderopvang. Er was geen goed nieuws, maar ook geen slecht nieuws. In 1978 schreef Belsky dan ook dat er weinig onderzoek was waaruit bleek dat kinderopvang negatieve gevolgen voor kinderen kon hebben. Dit nieuws werd zeer positief ontvangen.

Maar in 1986 wees Belsky, op 'a slow, steady trickle of disconcerting evidence,' waaruit een verband bleek tussen veel uren op een kinderdagverblijf en agressief en ongehoorzaam gedrag op 3 t/m 8 jarige leeftijd. Belsky werd weggehoond, en ervan beschuldigt dat hij zeker wilde dat vrouwen weer achter het aanrecht gingen staan.

Iedereen werd zo boos op de boodschapper, dat de boodschap zelf ondersneeuwde.

Start groot onderzoek naar effecten kinderopvang

In 1991 startte het National Institute of Child Health and Human Development het grootste, meest uitgebreide onderzoek naar de effecten van kinderopvang tot dan toe. Meer dan 1300 kinderen werden gevolgd van de geboorte t/m de basisschool.

De meest recente resultaten laten het volgende zien:

Hoe meer tijd een kind door brengt in een kinderdagverblijf hoe agressiever en ongehoorzamer leerkrachten hem vinden. Dit effect treedt op onafhankelijk van de kwaliteit van de opvang.

Hoe beter de kinderopvang hoe groter de woordenschat van een kind op zijn elfde.

De kwaliteit van de opvoeding van de ouders had meer invloed op de sociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling van een kind dan welk aspect van kinderopvang dan ook.

Het cumulatieve effect van kinderopvang: meer agressie en ongehoorzaamheid op school en in de maatschappij

Belsky wijst op het cumulatieve effect dat kinderopvang heeft op school en maatschappij. De negatieve effecten van kinderopvang zijn op zichzelf misschien niet zo groot, maar cumulatief kunnen ze grote invloed hebben.

Stel je eens een juf voor met een klas met 20 kinderen die veel tijd in een creche hebben doorgebracht, en daardoor allemaal een klein beetje agressiever en ongehoorzamer van zijn geworden. Zal die juf dan wel net zoveel tijd hebben om les te geven als bij een klas waar dat niet het geval is? Of zal ze veel meer tijd nodig hebben om simpelweg orde te houden?

En hoe zit dat in speeltuinen, zal daar in de toekomst meer gevochten worden?

Eén auto vervuilt de lucht niet, maar een heleboel auto's tegelijk wel. Als steeds meer kinderen hun eerste vier levensjaren in een creche hebben doorgebracht dan zullen die effecten steeds meer voelbaar worden.

Tegenvallende resultaten in doofpot

De resultaten van het NICHD werden in mei/juni 2005 al gepubliceerd, maar je hoort er eigenlijk nauwelijks over. De resultaten komen de overheid en traditionele feministes natuurlijk niet uit, want het past niet in hun plan vrouwen massaal de arbeidsmarkt op te jagen.

Jay Belsky heeft nog een ander vermoeden waarom er zo weinig ruchtbaarheid aan wordt gegeven: 'het terrein van ontwikkelingspsychologen zou zijn gedomineerd door vrouwen met progressief-liberale idealen en feministische trekjes, die er geen zin in hebben werkende moeders een schuldgevoel aan te praten.' (Bron: Ode)

Belsky pleit ervoor de feiten en resultaten over kinderopvang goed en objectief te bestuderen, en niet simpelweg weg te honen als ze je niet aanstaan. Het is niet (wetenschappelijk) verantwoord alleen aandacht te geven aan de resultaten die in jouw straatje passen, en de resultaten die iets anders vertellen te negeren.

*Annemieke is voorzitter van Fulltime Mothers