Naomi (26) studeerde verpleegkunde. Na en snelle en zware zwangerschap bleef ze fulltime thuis bij haar kind. Naomi is getrouwd met Mike, en samen met hebben ze drie kinderen.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?


Ik heb nooit overwogen om te gaan werken met kindjes, dus het was zeker een gemakkelijke beslissing.

Vroeger was ik Mennoniet. Dit heeft misschien wel een rol gespeeld bij mijn keuze voor fulltime moederen. Bij de Amish Mennonieten, waar ik opgroeide, blijven alle mama's thuis bij de kinderen.

Aan de andere kant zou ik het waarschijnlijk sowieso niet gedaan hebben. Zelfs voordat we Amish Mennoniet werden, bleef mijn mama thuis. En zij is tenslotte mijn inspiratie om het ook te doen 🙂

Kun je kort iets vertellen over Mennoniet zijn?


Mijn ouders werden een aantal maanden voor ik geboren werd Evangelisch christen. Toen ik 7 was, bezochten we de Amish Menonnieten, die in West Vlaanderen een zendingspostje hadden. Toen ik 9 was, werden we lid en verhuisden we daar naar toe.

Qua geloof zitten we ongeveer op dezelfde lijn met de Evangelisch christenen, met dit verschil dat ze wat dingen letterlijk nemen waar de evangelischen dat niet doen. Zo geloven ze dat vrouwen geen broeken mogen dragen omdat die oorspronkelijk voor mannen werden gemaakt, en vrouwen dragen een hoofdbedekking. 


We droegen dus lange, simpele jurken zonder patroontjes in de stof, een hoofdbedekking, en de mannen droegen bretels en hemden zonder kraag. Een snor is uit de boze want dat straalt iets militairs uit, en Amisch Mennonieten zijn pacifisten.


Tijd voor het gezin is belangrijk

Amish Mennonieten zijn liberaler dan de Old-Order Amish, die geen auto's hebben, of elektriciteit. Ze hechten veel belang aan het gezin, en dat het gezin veel tijd samen spendeert. Jongens stoppen op hun veertiende met school om met hun papa mee te gaan werken. Meisjes blijven vanaf dan thuis om het huishouden te leren runnen.

Verder hechten ze ook veel belang aan dagelijks, als gezin, even tijd te nemen om samen te bidden, te zingen en de bijbel te lezen. Ze werken vooral met hun handen. Velen hebben zelf een bouwbedrijf, houtbewerkingsbedrijf, tuinserres, kweken dieren. 
Ik heb dus van jongs af aan veel in het huishouden mee geholpen. Ook was ik veel bezig met mijn 4 kleinere broers en zussen die tussen de 9 en 14 jaar jonger zijn dan ikzelf. Op onze kleine boerderij deden we al het werk samen als gezin, en we kregen thuis les.

Heb je advies gevraagd?


Advies vragen is niet eens in me opgekomen. Ik geloof niet dat er iemand verbaasd was. Iedereen die mij kent, weet dat ik altijd al plande om thuisblijfmama te zijn. De vrienden/familie van mijn man wisten ook dat hij graag een vrouw wilde die thuisbleef.

Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?


Hij hoopte altijd al een vrouw te vinden die thuis zou willen blijven bij de kinderen. Voor hem is dit ideaal. Zijn moeder was ook altijd thuis en hij vond dat fijn.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?

Vanaf ons trouwen bleef ik thuis. Dus de taakverdeling is niet veranderd. 
Ik ben zeker niet de enige die het huishouden runt. Ik heb fibromyalgie en ben fysiek nooit erg sterk of energievol geweest. Drie zwangerschappen en kinderen hebben dat niet verbeterd.

Ik kook, kuis, maar om de twee weken hebben we ook een poetshulp. Ik doe de was en de strijk normaal gezien, het koken ook. Na het eten vind ik het het fijnste als mijn man met de kindjes bezig is zodat ik rustig kan opruimen. Winkelen doen we doorgaans samen. De kinderen naar school brengen en halen zal ongeveer evenredig verdeeld zijn, denk ik.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon? 

We benaderen het eerder van de andere kant.

Ik blijf thuis, dat is geen vraag. 

Op basis daarvan maken we (levens)keuzes aan de hand van onze financiële stand van zaken. Zo doen we geen (dure) vakanties, hebben we een simpel tweedehands autootje, en kopen we zelden nieuwe kleren voor mezelf of de jongens. Ik houd van kringlopen 😉

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?


Dat stoort me niet. Hij is evengoed van mij afhankelijk voor de zorg voor de kinderen, het eten...

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?


Ik denk van niet, maar je weet het natuurlijk nooit 100%. Enerzijds denken we aan thuisschool, dan is er uiteraard geen tijd om te werken. Anderzijds wil ik, ook al gaan ze naar school, altijd thuis zijn voor hen. Als ze vertrekken, thuiskomen, ziek zijn, examens hebben...

Zelf vond ik het heerlijk dat mijn moeder er altijd was. Dat wil ik graag aan mijn eigen kinderen mee geven. 

Ik zal waarschijnlijk wel weer meer vrijwilligerswerk gaan doen naarmate dat ze ouder worden, daar geniet ik van.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?


Vermoeidheid. Ik vind het best zwaar om alle huishoudelijke taken te doen terwijl ik niet voldoende slaap krijg. En daarbij hangen er nog 3 kinderen aan mijn rok. Ik heb constant het gevoel dat ik de hele dag bezig ben, maar niets gedaan krijg.

Doordat we de hele dag thuis zijn, wordt het huis veel sneller vuil en rommelig dan als je gaat werken en enkel 's avonds thuis bent. Ik ben dus veel bezig met opruimen en kuisen, maar lang zie je dat niet. Ook afwas stapelt snel op als je thuis bent.

Soms zou ik wel eens gewoon werk willen hebben zodat ik een hoop dingen gedaan kan krijgen en het gevoel heb dat ik echt iets af heb. Zo’n voldaan en trots gevoel op een voltooide taak die dan ook afgewerkt blijft. ;)


De eerste jaren had ik het moeilijk als thuisblijfmoeder

Ik heb het de eerste jaren heel moeilijk gehad met het thuis blijven. Ik had er hele hoge verwachtingen van, maar ik verveelde me enorm. Ik had het gevoel dat ik nooit iets kon doen dat ik leuk vond en dat er nooit iets af kwam.

Nu heb ik het gevoel dat ik mijn draai heb gevonden en accepteer ik dat ik sommige dingen superfijn vind en andere minder, en dat is O.K.


Sommige taken vind ik gewoon niet leuk

Veel van de taken die je als thuisblijfmama doet, vind ik eigenlijk niet zo fijn. Maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die kunnen zeggen dat ze élk aspect van hun job super tof vinden.

• 
Opruimen
• Koken, 
• Poetsen, 
• Tandjes poetsen
• Pampers vervangen,
• Strijken, 
• Geduldig zijn met de kinderen... 

vind ik allemaal niets aan.


Wat is het leukst aan fulltime moederen?


Ik zie de kleinste veranderingen, kan het helemaal volgen. Ik kan ze zomaar thuis houden van school als ze wat moe of ziekjes zijn. Het lijkt me enorm zwaar om beide buitenshuis te gaan werken. Om allebei moe thuis te komen, nog energie steken in contact met je kinderen, koken...

Ik vind het fijn om het eten klaar te hebben als mijn man thuis komt, en nog verder van de momenten samen te kunnen genieten. 

Dingen waarvan ik geniet:

• Kinderen zien rond huppelen
• Samen met de Duplo spelen
• Samen verven
• Bakken
• Als gezin gaan wandelen
• Merken aan mezelf dat ik groei in het geduldig zijn
• Sapels opgevouwen en gestreken was in de kasten leggen
• Bloggen
• Knutselen
• Lezen
• Naar een schone vloer kijken
• Bij mijn (schoon)zus langs gaan en een kop thee drinken terwijl de kinderen rond ons heen spelen
• kinderen horen schaterlachen over hun eigen flauwe mopjes
• het verrukte gezichtje van mijn kleinste jongentje als ik hem uit bed haal of als hij super trots naar mij komt aanstappen met die onzekere eerste stapjes
• Lekker eten... 

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?


De weken zijn hier nogal verschillend. 
Onze twee oudste kindjes gaan meestal iedere voormiddag naar school. Soms eens een hele dag, maar ik merk dat ze zich dan een stuk minder goed gedragen omdat ze zo moe zijn. Dat kan ik dan weer niet aan. Dus is het beter voor ieders gemoedstoestand dat ze 's middags naar huis komen, en nog even slapen. Of tenminste stil in hun bedje liggen. Mijn vierjarige slaapt niet meer vaak, maar moet nog wel zijn bed in.



Op weekdagen breng ik ze dus in de voormiddag naar school. Dan ga ik naar huis om de ochtendrommel op te ruimen, als de jongste tenminste niet in een te hangerige bui is.

Daarna gaat de jongste in bed en doe ik de was, afwas en ga ik verse melk halen. Ik maak yoghurt, schrijf, lees, doe vrijwilligerswerk, betaal online de rekeningen, naai, ga boodschappen doen, slaap als het een erg slechte nacht was, of ik ga bij mijn zus of schoonzus langs. Of zij komen bij mij langs.



Al snel is het tijd om de jongens weer te halen. Dus haal ik, als ik alleen thuis ben, de jongste uit bed. Als mijn man vanuit thuis werkt en de baby slaapt nog, dan kan die thuis blijven. Eenmaal weer thuis, eten we en daarna gaan de jongens naar bed. 


Ik blijf beneden met de jongste en probeer nog wat op te ruimen, en doe nog wat van dezelfde dingen die ik eerder al opsomde.

Tegen een uur of vier,vijf begin ik aan het eten. Dan stuur ik de kinderen vaak nog even naar buiten. 
Na het eten ruimen we op. Vaak doe ik dat en kuis ik de keukenvloer terwijl papa samen met de jongens een filmpje ziet.
 En dan is het bedtijd!

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?


Jammer dat ze niet wat meer 'out of the box' kunnen denken.

Het is een feit dat het goed is voor een kind als hij op z'n mama kan rekenen. Het moet niet allemaal om de economie en geld draaien. 

En over mijn sociale leven en mijn zelfontplooiing hoeven ze zich geen zorgen te maken. Als ze zelf eens een jaartje thuis zouden blijven, ontdekken ze wel dat dat niet problematisch hoeft te zijn.

Hoe voorzie je in sociale contacten?


Ik heb geluk, mijn zus en schoonzus zijn ook thuisblijfmama. Vroeger woonde ik vlakbij mijn zus. Maar vorig jaar verhuisden we en nu woon ik vlak bij mijn schoonzus. Ik zie hun heel vaak en zie hen als mijn beste vriendinnen. Als je er naar zoekt, vind je best nog wel wat mama's die thuis blijven.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 


Ik lees en schrijf heel graag. Met een kop thee en wat chocolade, mijn dagboek en Bijbel. Of ik lees een van de vele boeken die ik heb staan. Verder vind ik het ook fijn om te naaien en om zelf kaartjes in elkaar te knutselen.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?


Och zeg! Ik vind dat thuisblijfmama zijn me ongelofelijk ontwikkelt! Ik kom het slechtste van mezelf tegen, en word gedwongen een beter mens te worden voor mijn kinderen en mijn man! Verder leer ik allerlei vaardigheden.

Financiën: ik ben er erbarmelijk slecht in, maar toch moet ik het leren. Naaien, weekmenu samen stellen, koken terwijl ik een baby op mijn rug en een kind rond mijn baby heb hangen. Later zal er nog begeleiding bij huiswerk bij komen (kan ik eindelijk ook Frans leren). En naarmate je kinderen groeien en veranderen, verander jij zelf ook mee, en leer je zelf ook mee. Ontwikkeling genoeg.


Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen?


Ik schrijf enorm graag. Op die manier verwerk ik dingen en verwoord ik mezelf het best. Verder wil ik anderen bemoedigen. Veel dingen worden niet gezegd en veel mensen voelen zich alleen. Zelf haal ik veel uit verschillende blogs, vooral dat 'Oh, ik ben niet alleen' gevoel!' vind ik prettig. En ik vind het fijn om te zien hoe die mensen daarin groeiden en leerden. Dat wil ik graag met anderen delen.

Hoe zie je de toekomst?


Een verlenging van het nu. Niet anders. Ik geloof dat God een plan heeft met ieders leven en ik ben benieuwd welke weg Hij wil dat ik ga.

Wat ik leerde van het moederschap

Mama zijn heeft me geleerd dat het leven niet altijd mooi en leuk is. Dat het soms gewoon ronduit vervelend is, dat je dingen moet doen die je echt niet wil doen. Opnieuw, en opnieuw en opnieuw. Het heeft me geleerd om ook in die mindere dingen de leuke kantjes te zoeken, om creatief te zijn in het doen van saaie taakjes. 


Mama zijn toont me dat ik eigenlijk heel erg zelfingenomen ben, en leert me nogal brutaal en hardnekkig hoe ik anderen voor mezelf moet plaatsen. Het leert me sorry te zeggen en nederig te zijn. Het leert me anderen te vergeven en van anderen te houden zoals ze zijn. Ze ruimte te geven om te groeien en om te zijn wie ze zijn.


Mama zijn toont me hoe God van mij houdt, en hoe wonderbaarlijk Hij alles in elkaar heeft gestoken. Hoe veel geduld Hij heeft en hoe prachtig alles is, zelfs het minder mooie, omdat Hij het maakt tot iets goeds.



Het is nog een lang leerprocess, en ik heb er eigenlijk best wel zin in.

Benieuwd naar Naomi's blog?

Je vindt het hier.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner