Thuisblijfmoeder Monique werd een alleenstaande moeder
Een paar weken geleden publiceeren we het verhaal van Sabrina. Sabrina was bijstandsmoeder en werd na haar huwelijk met Nick Thuisblijfmoeder.
Nu vertellen we het verhaal van Monique (38). Zij maakt op het moment precies het tegenovergestelde proces door. Ze was 7 jaar lang Thuisblijfmoeder van haar twee kinderen van twee en zeven. Maar nu ligt ze in scheiding. Op dit moment is ze noodgedwongen een bijstandsmoeder.
Monique zit in de situatie waarvoor de traditionele feministes, overheid, en Jet Bussemaker in het bijzonder zo waarschuwen! Wij vroegen Monique dan ook: 'Zou je het terugkijkend anders doen?'
Lees nu haar verhaal en haar antwoord op deze vraag!
Droom: ik wil huisvrouw worden
Zo lang ik me kan herinneren droomde ik ervan om huisvrouw te worden. Na de Mavo volgde ik diverse opleidingen in de zorg. Via thuisopleidingen haalde ik bovendien diverse administratieve certificaten. Ik werkte daarna afwisselend als verkoopmedewerkster en administratief medewerkster. Ik had geen enkele drang om carrière te maken. Laat mij maar gewoon zijn. Ik houd van een eenvoudig leven vol warmte en huiselijkheid. Ik zorg graag voor anderen, met mijn kinderen voorop. Daar voel ik mij het prettigst bij.
Gelukkig was mijn ex het met me eens. Toen we trouwden besloten we dan ook samen dat we ouderwets ons kind thuis op wilden voeden. Dus zonder kinderopvang of oppas.
Financiën: schuld van minimaal 5 cijfers voor de komma
Financieel leek het haalbaar. Maar al dan niet door eigen schuld, kwamen we flink in de schulden. Dat kwam o.a. door
- oude auto's en daardoor hoge reparatiekosten
- impulsaankopen
- verzekeringen
- een hoog opgelopen verkeersovertreding die iemand op onze naam had begaan...
- meerdere verhuizingen waardoor de waarde van onze hypotheek kapot ging
Bij elkaar opgeteld hadden we uiteindelijk een tekort van minimaal vijf cijfers voor de komma. Toch zag ik door de bomen het bos nog. Ik rekende elke week alles tot op de puntjes uit. Ik bezuinigde op alles en zag een stijgende lijn in onze financiën. Juist toen mijn partner ertussenuit kneep, zaten we financieel op een positief keerpunt.
Spanningen door financiële problemen
Die financiële problemen zorgden voor spanningen in onze relatie. Mijn ex gaf me het gevoel dat ik als huisvrouw thuis maar zat te niksen. En al ons geld uitgaf aan bollen wol en andere handwerkartikelen. En dat hij steeds meer uren moest draaien. Hij verweet mij dat ik 'zijn' geld verkeerd uitgaf, en ik verweet hem hetzelfde. We hadden gewoon een totaal andere kijk op het wegwerken van de schuld. Uiteindelijk begrepen we elkaar niet meer.
Nu we in scheiding liggen, spelen deze frustraties over de financiën nog steeds.
Ik zou het weer zo doen
Ondanks de scheiding, en het feit dat ik nu een bijstandsmoeder ben, zou ik opnieuw kiezen voor fulltime moederen. Ik vind zelfs dat veel meer moeders de zorg van hun kinderen op zich zouden moeten kúnnen nemen. Wel of niet werken moet een keuze van de moeder zelf blijven. In mijn omgeving zijn een hoop moeders die wanhopig zoeken naar een balans tussen moeten werken en hun hartewens om thuis te blijven voor de kinderen.
Overgang kostwinnersgezin - alleenstaande moeder
Omdat mijn man veel aan het werk was, is de overgang van kostwinnersgezin naar alleenstaande moeder niet zo groot. De zorg voor de kinderen lag toch al bij mij. Het grootste verschil is dat ik nu een eigen woning heb. En dat ik nu de touwtjes in eigen handen hebt. Dat vind ik fijn.
Het geeft rust dat ik nu controle heb over élke cent die mijn huishouden binnenkomt, en er weer uitgaat. Ik heb mijn uitgaven drastisch verlaagd. Onder andere hierdoor heb ik nu zelfs meer financiële ruimte dan toen mijn ex en ik nog samen waren. Omdat ik naast de alimentatie van mijn ex nog geen andere vaste inkomsten heb, krijg ik van de gemeente een stukje bijstandsuitkering.
Herintreden
Omdat de jongste nog niet in de basisschoolleeftijd is, ben ik nog niet helemaal verplicht te solliciteren. Maar ik kijk wel rond of ik een leuke en liefst zorgzame vacature kan vinden. Bij voorkeur onder schooltijd natuurlijk. Het 'gat in mijn cv' van de periode fulltime moederen is trouwens niet het probleem merk ik. Wel mijn leeftijd en het vroegere 'jobhoppen' via uitzendbureaus.
Maar mijn droom is mijn eigen winkel. Ik ben daar ooit mee begonnen, maar door gebrek aan ondersteuning van mijn ex kon ik daar onvoldoende tijd en aandacht in investeren. Nu krijg ik die ondersteuning wel. Vanuit de gemeente, mijn familie en onbekenden. Zoals mijn lezers! Lezers die vragen of ik voor hen ook dergelijk werk kan en wil leveren. Er liggen in principe al opdrachten klaar! ;o)
Mijn advies aan vrouwen in mijn situatie
Probeer hoe dan ook dicht bij jezelf te blijven. Ik maakte de fout me te laten leiden door iemand die geen zicht had op de financiën en niet leefde met oog op de toekomst. Leef zuinig, en beperk je uitgaven zoveel mogelijk. Houd er ergens in huis een spaarpotje (of meer) op na.
Wij vrouwen zijn veel sterker en flexibeler dan menig man zich denkt. We moeten ons alleen niet zo laten (ver)leiden door wat een ander denkt dat beter voor ons is. Zelf weten we - als we eerlijk blijven luisteren naar de stem van ons hart - wat voor ons, vrouwen en moeders, het beste is.
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Niets is wat het lijkt
Niets is wat het lijkt
Riet, zoals iemand anders hier al zei wordt er te veel naar andere belastingbetalers gekeken wanneer het aankomt op de verzorging van kleine kinderen en bijstand bij scheiding. Iedereen zijn keuze, hoor, maar het lijkt me toch beter dat een gezin zijn eigen broek ophoudt en op welke manier ze dat doen (kostwinnergezin, 2 part-time banen, bedrijf aan huis of de staat van alleenstaande ouder 3 generaties onder een dak) moeten ze zelf bepalen. Wat er echter in de laatste 2 generaties is gebeurd is dat iedere belastingbetaler (en vooral een kostwinner) steeds meer moet ophoesten, zodat de regering naar eigen inzien kan her-verdelen. En laat me maar niet beginnen over de kost van huizen.... Zelfs voor jonge 2-verdieners zit er geen rek meer in de gezinsbegroting en dat leidt vaak tot enorme spanningen wanneer er kinderen komen, wat bij Monique duidelijk het geval is geweest. Er moet eens opgehouden worden met die "sigaren uit eigen doos". Laat mensen nu eindelijk weer eens veel meer van hun zuur verdiende centjes behouden want dan zullen ze 2 keer zo hard nadenken voordat die uitgegeven worden.
Riet, zoals iemand anders hier al zei wordt er te veel naar andere belastingbetalers gekeken wanneer het aankomt op de verzorging van kleine kinderen en bijstand bij scheiding. Iedereen zijn keuze, hoor, maar het lijkt me toch beter dat een gezin zijn eigen broek ophoudt en op welke manier ze dat doen (kostwinnergezin, 2 part-time banen, bedrijf aan huis of de staat van alleenstaande ouder 3 generaties onder een dak) moeten ze zelf bepalen. Wat er echter in de laatste 2 generaties is gebeurd is dat iedere belastingbetaler (en vooral een kostwinner) steeds meer moet ophoesten, zodat de regering naar eigen inzien kan her-verdelen. En laat me maar niet beginnen over de kost van huizen.... Zelfs voor jonge 2-verdieners zit er geen rek meer in de gezinsbegroting en dat leidt vaak tot enorme spanningen wanneer er kinderen komen, wat bij Monique duidelijk het geval is geweest. Er moet eens opgehouden worden met die "sigaren uit eigen doos". Laat mensen nu eindelijk weer eens veel meer van hun zuur verdiende centjes behouden want dan zullen ze 2 keer zo hard nadenken voordat die uitgegeven worden.
http://www.salary.com/mom-paycheck/ Even lezen, dames!
Van sommige reacties hier word ik echt verdrietig. Ik stond er 17 jaar geleden zelf met 3 kleine kinderen alleen voor. Ik had tijdens het huwelijk wel buitenhuis gewerkt, maar ik moest mijn baan als verpleegkundige opzeggen, omdat ik altijd `s nachts en tijdens de weekeinden had gewerkt en geen kinderopvang had toen mijn man niet meer bij ons woonde. Ook al was ik thuisblijfmoeder geweest: Twee woningen zijn nu eenmal duurder dan 1, 2 huishoudens kosten meer dan één. Na een scheiding heb je gewoon een steuntje in de rug nodig. Want niet alleen de financieële zorgen zijn een probleem, ook je kinderen hebben meer aandacht nodig en moeten zo een scheiding kunnen verwerken. Veel kinderen voelen zich schuldig aan een scheiding.... als een thuisblijfmama dan meteen weer aan het werk gaat / moet, voelen ze zich nog meer aan de kant gezet en hebben enorme schuldgevoelens en vaak ook verlatingsangst. Papa ging ergens anders wonen en mama, die er iedere dag was, is er ook niet meer.
Sorry dames, maar al die zinnetjes over wat de overheid betaalt voor een moeder, die hulp van de bijstand krijgt, zijn erg kort door de bocht. De overheid draagt ook bij in de kosten voor kinderopvang!
Iedereen weet ook dat werken extra kosten met zich mee brengt zoals bv. reiskosten, eigen vervoer, representatieve kleding, (extra) kinderopvang of inleveren van vakantiedagen wanneer bv. de kinderen ziek zijn of een grootouder hulp nodig heeft, die in de meeste gevallen niet, of niet volledig vergoed worden. Niet te vergeten:minder tijd om zelf eten klaar te maken, minder tijd om naar de voordeligste winkel te gaan of van voordelige aanbiedingen gebruik te maken, minder tijd om reparaties zelf uit te voeren waardoor men deze moet laten doen of meer nieuw moet kopen, enz.
Vind je een baan, moet je je kinderen acuut kwijt overdag. Da's lekker met KDV-wachtlijsten van maanden!
Ik ben na de scheiding oppasmoeder geworden, zodat ik al snel financieël onafhankelijk was en TOCH voor mijn eigen kinderen kon zorgen.
http://www.salary.com/mom-paycheck/ Even lezen, dames!
Van sommige reacties hier word ik echt verdrietig. Ik stond er 17 jaar geleden zelf met 3 kleine kinderen alleen voor. Ik had tijdens het huwelijk wel buitenhuis gewerkt, maar ik moest mijn baan als verpleegkundige opzeggen, omdat ik altijd `s nachts en tijdens de weekeinden had gewerkt en geen kinderopvang had toen mijn man niet meer bij ons woonde. Ook al was ik thuisblijfmoeder geweest: Twee woningen zijn nu eenmal duurder dan 1, 2 huishoudens kosten meer dan één. Na een scheiding heb je gewoon een steuntje in de rug nodig. Want niet alleen de financieële zorgen zijn een probleem, ook je kinderen hebben meer aandacht nodig en moeten zo een scheiding kunnen verwerken. Veel kinderen voelen zich schuldig aan een scheiding.... als een thuisblijfmama dan meteen weer aan het werk gaat / moet, voelen ze zich nog meer aan de kant gezet en hebben enorme schuldgevoelens en vaak ook verlatingsangst. Papa ging ergens anders wonen en mama, die er iedere dag was, is er ook niet meer.
Sorry dames, maar al die zinnetjes over wat de overheid betaalt voor een moeder, die hulp van de bijstand krijgt, zijn erg kort door de bocht. De overheid draagt ook bij in de kosten voor kinderopvang!
Iedereen weet ook dat werken extra kosten met zich mee brengt zoals bv. reiskosten, eigen vervoer, representatieve kleding, (extra) kinderopvang of inleveren van vakantiedagen wanneer bv. de kinderen ziek zijn of een grootouder hulp nodig heeft, die in de meeste gevallen niet, of niet volledig vergoed worden. Niet te vergeten:minder tijd om zelf eten klaar te maken, minder tijd om naar de voordeligste winkel te gaan of van voordelige aanbiedingen gebruik te maken, minder tijd om reparaties zelf uit te voeren waardoor men deze moet laten doen of meer nieuw moet kopen, enz.
Vind je een baan, moet je je kinderen acuut kwijt overdag. Da's lekker met KDV-wachtlijsten van maanden!
Ik ben na de scheiding oppasmoeder geworden, zodat ik al snel financieël onafhankelijk was en TOCH voor mijn eigen kinderen kon zorgen.
Ik vind dat je gelijk hebt. Wat mij in dit verhaal opvalt is dat er naar anderen gekeken wordt voor het inkomen. Een man, de overheid. Dan denk ik waar blijft de eigen verantwoordelijkheid. Een slimme meid is immers op haar toekomst voorbereid!
Monique, dit is een mooi verhaal en je doet je best om er het beste van te maken, maar ik vind dit toch eigenlijk een rotverhaal. Ik heb geen recht om te preken, maar het moet me toch van het hart dat er in jouw huwelijk (en in dat van vele andere mensen in jouw positie) heel veel goeds moet zijn geweest dat vaak te haastig is weggegooid. Geen huwelijk is 100% en er moet aan gewerkt blijven worden (soms met hulp). Dus, houd de deur open als het enigszins kan....
En wat de bijstandsuitkering betreft, daarbij sta ik aan de kant van Corrie. Onder de belastingbetalers zijn er heel wat jonge gezinnen (vaak met maar 1 verdiener) die ondanks problemen het zaakje bij elkaar houden. Moeten die bij alle fiscale ongerechtigheid vis a vis het kostwinnergezin ook nog eens bijdragen aan echtparen die vrijwillig scheiden? Dat is toch niet hetzelfde als wanneer een jonge moeder bij de plotselinge dood van haar man er alleen voor komt te staan.... Net als Corrie hoop ik dat je erin zult slagen om jezelf financieel onafhankelijk van de belastingbetaler te maken en dat je ex-man je daarbij zal helpen.
Monique, dit is een mooi verhaal en je doet je best om er het beste van te maken, maar ik vind dit toch eigenlijk een rotverhaal. Ik heb geen recht om te preken, maar het moet me toch van het hart dat er in jouw huwelijk (en in dat van vele andere mensen in jouw positie) heel veel goeds moet zijn geweest dat vaak te haastig is weggegooid. Geen huwelijk is 100% en er moet aan gewerkt blijven worden (soms met hulp). Dus, houd de deur open als het enigszins kan....
En wat de bijstandsuitkering betreft, daarbij sta ik aan de kant van Corrie. Onder de belastingbetalers zijn er heel wat jonge gezinnen (vaak met maar 1 verdiener) die ondanks problemen het zaakje bij elkaar houden. Moeten die bij alle fiscale ongerechtigheid vis a vis het kostwinnergezin ook nog eens bijdragen aan echtparen die vrijwillig scheiden? Dat is toch niet hetzelfde als wanneer een jonge moeder bij de plotselinge dood van haar man er alleen voor komt te staan.... Net als Corrie hoop ik dat je erin zult slagen om jezelf financieel onafhankelijk van de belastingbetaler te maken en dat je ex-man je daarbij zal helpen.
Ik vind het dapper dat je hier je verhaal doet (inclusief foto) en super knap dat je dicht bij jezelf blijft!
Ik vind het dapper dat je hier je verhaal doet (inclusief foto) en super knap dat je dicht bij jezelf blijft!
Mooi gezegd Corrie. Het gaat om de verantwoordelijkheid.
Mooi gezegd Corrie. Het gaat om de verantwoordelijkheid.
Als Monique in een kinderopvang zou werken ontvangt ze daarvoor salaris en draagt ze ook premies af, betaalt ze belasting en bouwt ze pensioen op. Dat is een heel verschil met een bijstandsuitkering krijgen! Let wel, ik vind een kind opvoeden en een huishouden runnen ook werken. Maar ik vind ook dat als je als man en vrouw een gezin begint dat je samen verantwoordelijk blijft voor de kinderen dus ook financieel en ook als je uit elkaar gaat dat je je financieel moet kunnen redden. Dus dat betekent dat als mijn man en ik uit elkaar gaan wij van het zelfde geld wat we nu samen verdienen dan ook moeten rondkomen. Ik vind dus ook dat gezinnen waarvan 1 van de ouders fulltime voor kinderen en huis zorgt dat ook zouden moeten na een scheiding. Dat dat soms niet kan begrijp ik ook en daarom gun ik Monique van harte de bijstandsuitkering, maar nog meer hoop ik dat ze haar droom van een eigen winkel waar kan maken en dat ze haar eigen inkomen kan genereren, want dan is ze pas echt vrij!
Waarom toch word er tegen werkende moeders toch altijd gezegd dat kinderen opvoeden en een huishouden runnen ook een baan is? Dat heb ik nooit betwist, ik vind dat iedereen dat zelf mag beslissen namelijk. Thuisblijven of werken. Als thuisblijfmoeder ben je geen afgestompte muts en als werkende moeder ben je geen bitch die haar kinderen verwaarloosd. Maar wat je ook kiest (en sommigen moeders hebben niks te kiezen, die moeten) je moet altijd samen die financiele broek ophouden. Hartelijke groet van Corrie
normaal gesproken reageer ik niet maar vind nu dat ik het ff voor monique moet opnemen
wat een negatieve reacties van de werkende. wat moet ze dan zonder centjes der kindjes opvoeden en een toekomst opbouwen kindjes en een huis rollende houden is ook werk. laat ze lekker eerst eens alles op een rijtje krijgen en de draai vinden in deze nieuwe situatie
mijn zoon heeft helemaal geen inkomen na dat hij altijd gewerkt heeft er word gewoon doodleuk gezegd je woont nog bij je ouders laat die maar voor je betalen en dat met 1 inkomen
monique ik wens je alle goeds toe en volg met plezier je blog doe lekker wat je hart je ingeeft wat een ander er ook van zeg
met veel liefs melia de jong
normaal gesproken reageer ik niet maar vind nu dat ik het ff voor monique moet opnemen
wat een negatieve reacties van de werkende. wat moet ze dan zonder centjes der kindjes opvoeden en een toekomst opbouwen kindjes en een huis rollende houden is ook werk. laat ze lekker eerst eens alles op een rijtje krijgen en de draai vinden in deze nieuwe situatie
mijn zoon heeft helemaal geen inkomen na dat hij altijd gewerkt heeft er word gewoon doodleuk gezegd je woont nog bij je ouders laat die maar voor je betalen en dat met 1 inkomen
monique ik wens je alle goeds toe en volg met plezier je blog doe lekker wat je hart je ingeeft wat een ander er ook van zeg
met veel liefs melia de jong
Ik schrik een beetje van een paar reacties hier. Stel dat Monique in een kinderopvang zou werken. Dan zou het werk, dat zij doet ineens WEL iets waard zijn, terwijl het dat nu niet is?? Anders gezegd: Andermans kinderen opvoeden is wél "echt" werk en als een mama voor haar eigen kinderen zorgt is het "bah"? Ik snap dit niet, iedereen weet toch, dat een kinderopvang ook door de overheid mee-gefinancieërd wordt!?
Je doet het goed Monique!
Ik schrik een beetje van een paar reacties hier. Stel dat Monique in een kinderopvang zou werken. Dan zou het werk, dat zij doet ineens WEL iets waard zijn, terwijl het dat nu niet is?? Anders gezegd: Andermans kinderen opvoeden is wél "echt" werk en als een mama voor haar eigen kinderen zorgt is het "bah"? Ik snap dit niet, iedereen weet toch, dat een kinderopvang ook door de overheid mee-gefinancieërd wordt!?
Je doet het goed Monique!
Ik ben het met Corri eens. Die bijstandsuitkering wordt mede betaald door wel werkende moeders . Die worden hier negatief weggezet omdat ze niet zouden weten wat goed voor henzelf is! Bah.
Ik ben het met Corri eens. Die bijstandsuitkering wordt mede betaald door wel werkende moeders . Die worden hier negatief weggezet omdat ze niet zouden weten wat goed voor henzelf is! Bah.
Een fulltime moeder is niet niks doen, maar een werkende moeder en opvoeden is een topbaan die ik niet zou willen missen. Corrie heeft gelijk, probeer zo snel mogelijk te gaan werken, daar haal je super veel energie uit voor je gezin. en niet afhankelijk van een uitkering dat is echt te gemakkelijk.
Thuisblijfmoeders die zorgen en opvoeden werken ook. Ze krijgen er alleen niet voor betaald. Waarom zouden ze na scheiding dan geen bijstandsuitkering krijgen? Het is een naar symptoom van de huidige maatschappij dat fulltime moederen wordt gezien als 'niets doen'. En dat je dan dus maar op de blaren moet zitten als je daarvoor kiest.
Thuisblijfmoeders die zorgen en opvoeden werken ook. Ze krijgen er alleen niet voor betaald. Waarom zouden ze na scheiding dan geen bijstandsuitkering krijgen? Het is een naar symptoom van de huidige maatschappij dat fulltime moederen wordt gezien als 'niets doen'. En dat je dan dus maar op de blaren moet zitten als je daarvoor kiest.
Wat een mooi interview . Je doet het goed
Wat een mooi interview . Je doet het goed
Het is een ellendige situatie waar jij nu in zit Monique en ik hoop van harte dat het goed met je komt en dat je je droom van je eigen winkel waar kunt maken. En toch heb ik (als werkende moeder) moeite met het feit dat thuisblijfvrouwen na een scheiding een bijstandsuitkering krijgen. Niet dat ik ze dat niet gun, maar als je samen aan kinderen begint en besluit dat een ouder thuis blijft om voor de kinderen te zorgen dat je dan ook als je uit elkaar gaat financieel daarvan de consequenties moet dragen. Ik bedoel dit niet als kritiek naar jou toe, maar meer als maatschappelijk probleem. Ik hoop dan ook dat jij je droom kunt waarmaken en dat je weer helemaal gelukkig wordt samen met je kinderen. Heel veel sterkte, moed en kracht toegewenst! Groet van Corri
Het is een ellendige situatie waar jij nu in zit Monique en ik hoop van harte dat het goed met je komt en dat je je droom van je eigen winkel waar kunt maken. En toch heb ik (als werkende moeder) moeite met het feit dat thuisblijfvrouwen na een scheiding een bijstandsuitkering krijgen. Niet dat ik ze dat niet gun, maar als je samen aan kinderen begint en besluit dat een ouder thuis blijft om voor de kinderen te zorgen dat je dan ook als je uit elkaar gaat financieel daarvan de consequenties moet dragen. Ik bedoel dit niet als kritiek naar jou toe, maar meer als maatschappelijk probleem. Ik hoop dan ook dat jij je droom kunt waarmaken en dat je weer helemaal gelukkig wordt samen met je kinderen. Heel veel sterkte, moed en kracht toegewenst! Groet van Corri
Wat een mooi interview. Heb bewondering voor je hoe je je erdoorheen slaat.
Wat een mooi interview. Heb bewondering voor je hoe je je erdoorheen slaat.
He Monique,
Wat herken ik er veel in! Een erg leuk stuk.
Groetjes, Nicoline
He Monique,
Wat herken ik er veel in! Een erg leuk stuk.
Groetjes, Nicoline
Je hebt een goed doorzettingsvermogen en daar bewonder ik je om. Hier zeggen we keep it up.
Love, Wilma
Je hebt een goed doorzettingsvermogen en daar bewonder ik je om. Hier zeggen we keep it up.
Love, Wilma
Moedig succes voor de toekomst
Moedig succes voor de toekomst
Mooi Monique!
Mooi Monique!
Fijn stuk! Dank je wel.
Fijn stuk! Dank je wel.