Samen met Samantha houdt thuisblijfmoeder Marianne het blog The Writing Mothers of Brothers bij.

Marianne (25) heeft samen met haar man een zoontje van 8 maanden, Mathéo genaamd.

Voor Marianne was het een 'harde eis' dat ze bij de komst van kinderen zou stoppen met haar betaalde werk. Zelfs al wilde haar man liever dat ze bleef werken.

Dit is haar verhaal

Fulltime moederen: de keuze

De keuze om fulltime te moederen was makkelijk. Ik wist altijd al dat, als we kinderen zouden krijgen, ik er zelf voor zou zorgen. Niet een vreemde, of de oma's en opa's. Ik, de moeder, zorg voor mijn kindjes.

Manlief moest wennen aan dit idee, omdat hij heel ambitieus is. Hij zag mij liever aan het werk blijven, al was het voor een paar uurtjes. Maar het idee dat ik iemand anders opzadel met de zorg van MIJN kind? Daar kon ik niet mee leven.

Na veel rekenen, bespreken en discussiëren hakten we de knoop door. Tijdens mijn zwangerschapsverlof nam ik ontslag. Ik vond het wel eng, want ik was nog nooit werkloos geweest! Het voelde ook heel vreemd. Maar toen bedacht ik: ik ben niet werkloos! Ik heb de mooiste baan van de wereld! Fulltime moeder! Het levert geen geld op, nee, maar ik geniet van iedere seconde.

Financiën

Als het financieel niet had gekund was ik blijven werken. Maar we redden ons financieel. Buiten mijn shoppingaddiction (volgens manlief) hebben wij geen buitensporig uitgavenpatroon én ik koop altijd aanbiedingen en bij de kringloop.

Kostwinner: neem een parttime baan!

Manlief vergeet soms dat ik ook de hele dag werk. Soms, als ik vraag of hij 's avonds iets wil doen, antwoord hij: 'Hallo, ik heb de hele dag gewerkt!' Hij vergeet dat ik ook de hele dag in de weer ben, en zelfs geen pauze heb. Hij zou nog steeds graag zien dat ik een parttime baan neem. Gewoon omdat dat 'hoort' anno 2014. Maar ik weiger.

We redden ons financieel, het gaat allemaal prima zo, dus waarom zou ik gaan werken?

Taakverdeling

De taakverdeling is nauwelijks veranderd. Ik deed het huishouden ook in mijn eentje toen ik nog werkte. Hij heeft wel wat klusjes, zoals de krabpaal stofzuigen en de kattenbak verschonen. En hij brengt het afval weg. Dat is gewoon ooit zo afgesproken. Verder doe ik eigenlijk alles. Heel sporadisch vraag ik aan hem of hij iets wil doen.

Reacties omgeving

Als mensen vroegen: 'Wanneer ga je herintreden?' en ik antwoordde: 'Niet.' kreeg ik veel scheve gezichten. De meeste mensen begrepen het niet, want wat ging ik dan de hele dag doen? Nou, zorgen voor m'n kindje natuurlijk!

Als ik de meesten zou moeten geloven, zou ik me kapot vervelen na een maand. Maar mijn zoontje is nu acht maanden en ik verveel me geen seconde. Sterker nog, ik zou willen dat de dag 24 extra uren had. Ik kom tijd tekort!

Fulltime moederen: ik had het onderschat

Ik had fulltime moederen van te voren onderschat. Ik dacht: 'Lekker de hele dag op de bank met m'n kleintje. Heerlijk, relaxt.' Nou, eerlijk gezegd ren ik de benen uit m'n lijf. Zeker nu hij steeds actiever wordt, én ik een blog heb én het huishouden moet doen én een man heb die schone kleren wil en lekker eten!

Mijn grootste uitdaging is planning

Mijn grootste uitdaging is de planning! Ik heb zoveel te doen, en ik blijf me verbazen over mijn planningstalent. Ik krijg alles gedaan, in die korte 24 uur die ik heb. Soms lukt het niet, maar dan schuif ik het naar de volgende dag. Ik kan dan ook niet zonder lijstjes. Alles wat ik nog moet kopen of doen, schrijf ik op. Iedere avond maak ik een lijstje met de dingen die ik de volgende dag moet uitvoeren. Want sinds de zwangerschap is mijn geheugen een zeef en dat is na de bevalling ook niet veranderd. Ik vind dat ik het allemaal goed doe!

Het leukst aan fulltime moederen

Het leukste aan fulltime moederen is dat ik de hele dag met m'n zoontje bezig kan zijn. Ik ben zó verliefd op hem, dat ik het liefste 24 uur per dag en 7 dagen per week bij hem ben. En dat kan ook! Ik ben degene die hem voed, troost, verschoont, dingen leert, motiveert en stimuleert. Ik wil hem zo lang mogelijk bij me hebben. Ik zie hem opgroeien en al zijn nieuwe ontdekkingen.

Ik ben zo trots als hij ineens een geluidje nadoet, of als hij z'n boterham helemaal op eet. En ik kan zo genieten als ik zie hoe hij zit te smullen van zijn vers gepureerde peer. Ik zou dat niet willen en kunnen missen! Ik heb andere moeders wel eens horen zeggen dat ze het niet zouden trekken als ze de hele dag met hun baby alleen waren. Dat kan ik echt niet begrijpen! Zelfs als hij ligt te slapen hoop ik dat hij snel wakker wordt zodat ik weer met hem kan spelen en knuffelen!

Een week uit het leven van een Thuisblijfmoeder

• Maandag: Pyjamadag. Deze dag draai ik wat wassen, sop ik de badkamer, ik stofzuig en ben vooral bezig met Mathéo. Tussendoor blog ik wat. 
• Dinsdag: Mathéo gaat iedere dinsdag naar zijn oma, zodat ik de strijk kan doen en boodschappen in huis haal. Desnoods doe ik wat extra klusjes zoals de ramen zemen. Ik haal hem dan om 14:00 u op. Bij zijn oma thuis eet en ik drink ik wat, waarna we naar de plaatselijke kringloopwinkel lopen en daarna een ijsje eten. Rond 17:00 uur gaan we weer samen naar huis, waar we dan koken voor papa. Woensdag: Wederom een rustige dag, afhankelijk van het weer wandel ik een flink stuk 's middags. Ik doe iets in het huishouden en ben vooral lekker met Mathéo bezig. 
• Donderdag: Op donderdag plan ik meestal bezoekjes aan of van vrienden. Als we niet op bezoek gaan doen we hetzelfde als op woensdag. 
• Vrijdag: Vrijdagmiddag wandelen we altijd naar Mathéo's overgrootouders. Meestal haal ik nog wat boodschapjes op de terugweg of gaan we langs de bibliotheek. 
• Zaterdag: Mijn moeder komt op zaterdag meestal op bezoek omdat zij de hele week werkt. Soms gaan we de stad in of rijden we gewoon een stukje. 
• Zondag: Deze dag staat in het teken van papa, de enige dag dat hij niet werkt en dus thuis is. 's Ochtends ontbijten we gezamenlijk. 's Middags wandelen we meestal een stukje of gaan we wat leuks doen in de buurt. Zondagavond eten we altijd bij de ouders van papa. 

Het lijkt een relaxte planning maar tussendoor ben ik veel met het huishouden bezig en mijn blog. En met Mathéo, die een zeer aanhankelijk mannetje is.

Tijd voor mezelf? Die wil ik niet

Ik gun me geen tijd voor mezelf. Mijn passie is Mathéo. Ik voel mezelf al snel schuldig als ik even niet met hem bezig ben. Klinkt heel wanhopig en dat is het misschien ook wel, maar ik ben graag 24/7 met hem bezig. Bij het bloggen kan ik m'n ei kwijt, dus dat lucht op. En samen met Mathéo een middagdutje doen vind ik ook heel fijn!

Over het overheidsbeleid

Dat iedereen maar moet werken van de overheid, vind ik belachelijk. Zeker moeders! Als je hoort hoe het er in Zweden aan toe gaat, twee jaar lang verlof, is dat toch veel kindvriendelijker? Het is toch te gek dat je je vier maanden oude kindje al moet 'dumpen' bij een creche of oppas omdat je moet werken? Nee hoor, ik ben er helemaal geen fan van. Ik ben er van overtuigd dat het heel goed is voor een kindje om zo lang mogelijk bij de moeder te zijn.

Ontwikkeling als Thuisblijfmoeder

Ik vind dat ontwikkeling niets met arbeid heeft te maken. Je kunt jezelf ook op andere manieren ontwikkelen. Door bijvoorbeeld cursussen te volgen, nieuwe hobby's te onwikkelen of contact te zoeken met anderen. Ik werk niet, maar ik sta qua ontwikkeling echt niet stil. Ten eerste leer ik door, en van Mathéo ontzettend veel en ten tweede ga ik een opleiding Wellness Massage doen.Voor stilstaan kies je zelf!

Om mezelf te ontwikkelen, maar ook om met iets anders bezig te zijn dan met Mathéo, ben ik gaan bloggen. Zo leg je contacten met andere mensen, je leert een hoop, en stelt jezelf doelen. Maar ik wist dat ik een fulltime blog, dus iedere dag een blogpost, niet zou redden. Daarom besloten Samantha en ik sámen te gaan bloggen; de ene dag schrijf ik een blogpost, de andere dag zij. Zo houden we de blog actief maar wordt het niet teveel werk. De werkzaamheden rondom ons blog, denk aan marketing en contacten leggen, verdelen we.

We willen graag groeien met ons blog; een groot succesvol blog worden. Wie wil dat niet?

De toekomst

Als ik volgend jaar mijn diploma Wellness Massage heb, wil ik mijn eigen massagesalon 'on the road' beginnen. Masseren bij mensen thuis of op lokatie. Hoe ik dat precies ga invullen weet ik nog niet. Maar ik wil er zeker iets mee gaan doen.

Over pak 'm beet tien jaar, zie ik mezelf met meer kindjes. Ik wil er graag vier. We zijn dan nog steeds gelukkig getrouwd. Manlief is dan afgestudeerd van de universiteit van Amsterdam (daar studeert hij nu) en heeft een goedbetaalde baan. Ik ben dan nog steeds thuismoeder maar heb een eigen massagesalon aan huis, die ik goed kan combineren met de kinderen.

Samantha en ik bloggen dan nog steeds!

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner