Thuisblijfmoeder Linda verhuisde naar Duitsland om fulltime moederen mogelijk te maken
Linda droomde als meisje al van een bestaan als thuisblijfmoeder. Maar ook zij kreeg de boodschap: een verstandige vrouw heeft een betaalde baan. En dus wilde ze kinderen en baan combineren. Een burn-out deed haar beseffen: 'Ik kan niet allebei.' En dus koos ze er voor fulltime te moederen.
Over Linda
Linda is 31 en heeft samen met haar man twee dochters: Laura (bijna 3) en Lieke (8 maanden). Het gezin woontin een klein stadje in Duitsland, veertig minuten ver de grens bij Arnhem.
Een belangrijke reden om naar Duitsland te verhuizen was om het financieel mogelijk te maken dat Linda thuisblijfmoeder is.
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Vroeger als meisje had ik altijd in mijn hoofd dat ik thuis wilde blijven voor de kinderen. Mijn moeder was ook altijd thuis en ik vond dat heerlijk. Later, vooral onder invloed van de mensen om me heen en de overheid, dacht ik dat ik in ieder geval een paar dagen in de week wilde blijven werken. Voordat ik de kinderen kreeg, werkte ik zo’n 6 jaar gewerkt bij verschillende bedrijven als onderwijskundige en juf op verschillende scholen.
In mijn laatste groep 7 kreeg ik een burnout. Die heeft er onder andere voor gezorgd dat ik thuisblijfmoeder ben. Het onderwijs is zwaar en ik vind het hartstikke leuk. Maar ik wist dat als ik kinderen wilde, ik het niet kon combineren. Ik ben een perfectionist en wil alles heel goed doen. Dat lukt je dan gewoon niet.
Ook trof mij deze uitspraak:
'Je kiest zelf voor kinderen. Dan wil je ze ook zelf grootbrengen, en dat niet overlaten aan een 19-jarige medewerkers op de kinderopvang. Je kunt je kinderen maar 1 keer opvoeden.'
Ik wil later geen spijt hebben.
In het eerste jaar van mijn dochter Laura viel ik nog wel af en toe een dagje in. Laura was dan een dagje bij een bevriende gastouder. Dat vond ik leuk om te doen en ik moet eerlijk zeggen: het was ook financieel nodig.
Ik voelde me in Nederland als thuisblijfmoeder best eenzaam. Ik kende niet veel anderen die thuis bleven, en met een baby alleen thuis vond ik best saai. Ik moest ook erg wennen aan altijd thuis zijn. Dat veranderde toen we naar Duitsland verhuisden. Daar werd de beslissing heel makkelijk!
Heb je advies gevraagd?
Ja, ik praatte er over met mijn moeder en schoonmoeder, en met vriendinnen die werkten. In Nederland reageerden veel mensen een beetje raar. Ik had vaak dit soort gesprekken:
He? Werk je dan niet ?
Nee, ik zit alleen maar thuis op de bank met een kind 🙂
Maar is dat niet zonde van je opleiding?
Nee, is het niet zonde voor mijn kind als ik ga werken?
Wat vind je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?
Zijn moeder was zelf ook altijd thuis, dus hij vond het prima. Hij geniet van de rust in het gezin en dat ik thuis alles regel. Ik mocht het van hem zelf weten, dat was fijn! Hij steunt me. Mijn man is bovendien Duits, en in Duitsland is fulltime moederen nog een stuk gewoner.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Eigenlijk hebben we er niet eens zo over gesproken. Ik ben meteen de moeder/huisvrouw geworden. Ondertussen bak ik soms zelfs een appeltaart of Duitse Kuchen. Vindt ie super! Het rare is dat ik nu, na een aantal jaar, zelfs kan genieten van het huishouden. Ik moest er wel echt ingroeien, maar het is heerlijk dat je niet meer zo gestresst hoeft te leven.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Ja, dat hebben we. Toen we nog in Nederland woonden, lukte het ons niet financieel rond te komen. We leefden zuinig en woonden klein, maar het lukte niet. Ik moest één dag in de week buitenshuis werken. Ik had eerst allerlei freelance baantjes vanuit huis om nog wat geld te verdienen, en ik werkte soms als invaljuf.
Ook startte ik mijn eigen bedrijfje in bijles en huiswerkbegeleiding vanuit huis. Maar meteen merkte ik dat dit toch niet bij mij paste, want ik was er echt heel veel tijd aan kwijt. Tijd die ik liever aan mijn dochter wilde besteden. Eigenlijk waren al die baantjes erg onzeker en ik wist nooit of ik wel genoeg verdiende. Dit gaf mij stress.
In Duitsland komen we wel rond
Dit was ook zeker een van de redenen dat mijn man naar een nieuwe baan heeft gesolliciteerd. In Duitsland verdient hij genoeg. Ze hebben hier een stelsel dat als de man kostwinnaar is, je maar heel weinig belasting hoeft te betalen en je dus meer overhoudt. Ook krijg je hier 200 euro per maand per kind aan kinderbijslag. Verder wordt de zorgverzekering voor ons hele gezin betaald door het werk van mijn man.
Hoe kwamen jullie in Duitsland terecht?
Een van de redenen was financieel: als ik thuis wilde blijven, dan moest mijn man meer gaan
verdienen. En het tweede was dat mijn man graag een andere baan wilde, en via een vriend
kon hij aan deze baan komen.
Ik moet erbij zeggen dat ik helemaal niet naar Duistland
wilde!!! Ik ben echt een Nederlander, dus toen hij vertelde van die baan in Duitsland vond ik
het vreselijk. Maar ik kreeg bevestiging van God dat het goed was en toen heb ik ingestemd.
Na 3 maanden proeftijd kreeg hij hier in Duitsland ook meteen een vast contract. Dat gebeurt
in NL bijna nooit. Dat waren wel pittige maanden.
Ik woonde doordeweeks alleen met mijn
kindje en mijn man woonde en werkte dan in Duitsland. Daarbij was ik ook nog zwanger van
de tweede en ik moest zo’n 10-20 keer per dag overgeven. Dus op een gegeven moment ben
ik maar een paar maanden bij mijn ouders en later schoonouders ingetrokken.
Toen mijn man
een vast contract had gekregen, ben ik op de kaart een cirkel
van ongeveer 20 km gaan trekken en ben ik met mijn dochter gaan rondrijden, op zoek naar
een leuk plekje om te wonen. Ik wilde niet in zo’n grote stad wonen met de kinderen. Zo
vonden we onze “Kleinstadt”. Daarna snel huizen zoeken, want ik was al 6 maanden
zwanger.
Toen de bevalling in Duitsland. Ik heb overal veel gelezen en gevraagd hoe dat hier
ging. Gaat erg anders, maar dat is weer een ander verhaal (ik heb echt zoveel te vertellen, ik
kan wel een boek schrijven :-). Ik was wel blij dat ik mijn eerste kindje in Nederland had
gekregen, dat je toch al ervaring hebt.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Na de verhuizing ben ik als een gek sociale contacten gaan zoeken :-). Ik wist dat dit nog
moest voor de bevalling, want dan ben je toch een tijdje uit de running. Dus
zwangerschapszwemmen, en een Geburtsvorbereitungskurs gedaan. Ook hebben we een
hele leuke kerk gevonden, waar ik een leuke vriendin heb opgedaan.
Wonder boven
wonder, had ik meteen veel contacten. Ik ben zelf een heel open en direct persoon en dat
waarderen de mensen hier. Zelf zijn de Duitsers wat meer gesloten en rustig. Ook vinden ze
mijn Nederlandse accent schattig. Een beetje Duits kon ik al, omdat ik met de oma’s van mijn
man altijd Duits praatte. Met mijn man en kinderen spreek ik Nederlands.
Hoe is het om thuisblijfmoeder te zijn in Duitsland?
Erg leuk en veel makkelijker dan in Nederland. Na de bevalling gingen we helemaal los. Ze
hebben hier in ons stadje echt ontzettend veel cursussen voor moeder en kind: moeder-
kindgroepen. Op dit moment doen we aan 4 groepen mee.
Dit is bijvoorbeeld een miniclub
waar mijn oudste dochter knutselt en liedjes zingt en speelt, terwijl wij er als moeders bij
zijn. Ook heb ik met een aantal vriendinnen een krabbelgroep opgestart, waar 10 moeders
met baby’s op dekens op de grond zitten, zelfgemaakte “Kuchen” eten en kletsen.
Daarnaast
nog 2 groepen vanuit de kerk waar mijn dochters kunnen spelen en sporten. En bij alle
groepen heb ik ontzettend veel contacten en vriendinnen opgedaan! We spreken veel af en
gaan ook als moeders wel eens ’s avonds cocktails drinken.
Moeders in Duitsland een jaar thuis na de bevalling
Het helpt erg mee dat bijna alle moeders hier in Duitsland een jaar thuis zijn na de bevalling
en dat ook doorbetaald krijgen. Veel moeders blijven zelfs 3 jaar thuis en gaan dan weer
werken. Na 3 jaar hebben ze nog steeds het recht om hun oude baan weer terug te krijgen.
Vanaf 3 naar Kindergarten
Ook gaan de meeste kinderen hier met 3 jaar naar de Kindergarten (kleuterschool, van 3-6
jaar). Dit is niet verplicht, maar iedereen doet het en dus voelde ik me toch weer een beetje gedwongen om mijn dochter Laura met 3,5 jaar aan te melden. Anders krijgt ze tot haar
zesde geen plaats meer, en je wilt ook niet dat ze tot haar zesde bij je thuis zit. Ik kies er wel
voor dat ze alleen de ochtenden gaat.
Het is hier heel vanzelfsprekend dat je als moeder thuis bent en iedereen vindt het erg
belangrijk. Ook borstvoeding bijvoorbeeld.
Bijna iedereen in mijn omgeving geeft dat een
jaar of zo. Ik ben er sterker in mijn schoenen van gaan staan als thuisblijfmoeder. Ik lees
namelijk ook steeds weer hoe belangrijk het is om in ieder geval de eerste paar jaar als
moeder er helemaal te zijn voor je kindjes.
Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Ik vind het prima. Ik snap die vrouwen niet die zich daar niet goed bij voelen. Hij doet zijn deel, ik doe de kinderen en het huis. Is toch prima verdeeld? Ook heb ik een heel goed huwelijk, dus ik ben niet bang dat hij er van door gaat 🙂
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
Ja, sowieso! Als de kinderen wat ouder zijn, ga ik bijvoorbeeld een dag in de week lesgeven. Ook heb ik een droom om relatietherapeut te worden omdat ik het vreselijk vind dat er zoveel huwelijken stuklopen en ik daar graag bij wil helpen. Maar daar zal ik dan eerst nog een opleiding voor moeten volgen. Ook vrijwilligerswerk wil ik later graag doen.
Als we weer in Nederland wonen, wil ik bijvoorbeeld graag een moeder-kindgroep willen opstarten en moeders helpen die het pittig vinden. Maar ik wil tot mijn kinderen groot zijn, er altijd voor ze zijn.
Duitsland loopt 'achter' op Nederland
Het grappige is dat ze in Duitsland met heel veel dingen achterlopen. Ze kennen bijvoorbeeld de Deryan slaaptentjes niet of de kidsit (het meerijdplankje met stoeltje voor achter de kinderwagen). Soms denk ik dat ik hier wel een onderneming kan starten. Maar dan heb ik geen tijd meer voor mijn kindjes. Ook is het hier minder gewoon dat vrouwen een betaalde baan hebben dan in Nederland en er is hier meer respect en tijd. Dat achterlopen vind ik dus alleen maar voordelen hebben.
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Het klinkt stom maar je krijgt als thuisblijfmoeder van buitenstaanders weinig waardering. In Nederland denken veel mensen dat je met twee kindjes thuis niks te doen hebt. Mijn man geeft mij gelukkig veel complimenten.
En je moet jezelf motiveren he? Zelf een ritme vinden in het huishouden en jezelf de deur uitschoppen. Ook als je geen zin hebt om iedereen de jassen/schoenen/mutsen/sjaals om te doen om te gaan wandelen. Ik ben zo een half uur bezig.
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
Je hebt met je kindjes een ritme waarin iedereen floreert. Huishouden, sociale contacten, eten, slapen, spelen en wandelen. Het geeft rust en ik kan er altijd voor mijn man en kinderen zijn. Ik zie dat mijn kinderen zich veilig en geborgen en niet gestresst voelen.
Fulltime moederen goed voor het huwelijk
Dit is ook goed voor je huwelijk. Ik denk dat als er meer thuisblijfmoeders waren, er minder scheidingen zouden zijn, omdat je gewoon meer tijd hebt voor elkaar. Ook kan ik heerlijk eens een weekje naar mijn ouders of schoonouders in Nederland gaan. Ik ben niet gebonden.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat toen ik nog maar 1 kindje had, ik me ook wel eens verveelde en eenzaam was in Nederland. Nu met twee kindjes, heb ik daar helemaal geen tijd meer voor. En met de oudste kan ik ook lekker kletsen, dat is ook heel gezellig.
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Maandag-, dinsdag- en vrijdagochtend zijn voor het huishouden. Ik poets wat af, terwijl Laura mij 'helpt' en Lieke op de grond speelt of slaapt. Woensdag- en donderdagochtend gaan we naar zo’n moeder-kindgroep toe. De middagen gaan we altijd wandelen. Als ik een hele dag binnen heb gezeten, worden we allemaal gek. Lekker wandelen met de kinderwagen en Laura op de loopfiets of op de kidsit.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Echt belachelijk. En het stomme is: je hebt het als vrouw helemaal niet door. Het lijkt heel normaal om te studeren en dan altijd maar te werken. En dan vragen ze zich af waarom leraren het in het onderwijs niet meer aan kunnen. Nou, onder andere omdat de moeders hun eigen kinderen niet meer opvoeden en ze leren zich normaal te gedragen in alle rust. Dat vind ik echt een GROTE fout van de overheid. Ze snijden zichzelf in de vingers!
Hoe 'laad' je jezelf weer op??
Op dit moment door lekker te kletsen met andere moeders tijdens de moeder-kindgroepjes. Sinds twee weken slaapt de baby eindelijk door, en als ik weer eens wat bijgeslapen heb en gestopt ben met de borstvoeding, ga ik weer lekker sporten. Ook hebben we een fijne bijbelkring van de kerk. Af en toe ga ik ook cocktails drinken met een andere moeder. Als ik nog concentratie over heb ’s avonds, ga ik weer breien en haken. En natuurlijk die heerlijke tijdschriftjes over het moeder zijn he? En die dan het liefst in bad lezen 🙂
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Je ontwikkelt jezelf nu natuurlijk op een heel ander vlak. Persoonlijke competenties als doorzetten en geduld leer je sowieso. Daaraan merk ik ook vaak of mensen al kinderen hebben of nog niet :-). Die competenties vind ik ook vaak veel belangrijker dan alleen maar intellectueel zijn. Je leert meer over het leven. Ik ontwikkel me hier ook door de Duitse cultuur en taal te leren en wie weet kan ik daar later in Nederland weer wat mee.
Hoe zie je de toekomst?
Het plan is dat we na een paar jaar Duitsland weer naar Nederland gaan. Daar zouden we graag een klein huisje kopen en ik hoop dat we dan wat dichter bij mijn ouders kunnen wonen. Die wonen nu op 1 uur en 3 kwartier rijden en dat is toch erg ver als je twee kleine kinderen hebt. Ik wil dan later dus weer 'iets' gaan werken en vooral mensen helpen met hun huwelijk/opvoeding.
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Wij wonen ook vlak bij de grens ( ongeveer 10 kilometer ) en hebben het er regelmatig over gehad om naar Duitsland te verhuizen vanwege de financiële voordelen. Toch doen we het niet. Ik kan mijn dorpje echt niet missen. 😉
Wij wonen ook vlak bij de grens ( ongeveer 10 kilometer ) en hebben het er regelmatig over gehad om naar Duitsland te verhuizen vanwege de financiële voordelen. Toch doen we het niet. Ik kan mijn dorpje echt niet missen. 😉
Ik heb echt een hekel aan de opmerking 'je kind laten opvoeden door een ander'. Ik vind het gemeen, laag en denigrerend naar moeders toe die keihard werken om hun hoofd boven water te houden.
Thuisblijven of werken is niet voor iedereen een keuze, niet iedereen heeft de financiële ruimte om thuis te blijven. En bovendien heb je bij het kinderdagverblijf ook heel veel te zeggen over hoe ze met jouw kind omgaan en kan dat prima aansluiten bij je eigen opvoedstijl, het is niet alsof je ze bij een of andere tokkie achterlaat, die mensen hebben gestudeerd om voor jonge kinderen te zorgen. Dat zou je toch als voormalig juffrouw wel moeten weten!! Ik vind die opmerking dus ook behoorlijk denigrerend naar 19 jarige meisjes die voor je kinderen zorgen. Overigens op ons KDV werken niet eens 19 jarigen, maar oudere dames met jarelange ervaring en heel veel hart voor kinderen.
Wat een ongelofelijk zure opmerking, dus.
Hier is niks moederfronterigs aan, dit is puur en alleen werkende moeders bashen. Bah bah bah
Ik heb echt een hekel aan de opmerking 'je kind laten opvoeden door een ander'. Ik vind het gemeen, laag en denigrerend naar moeders toe die keihard werken om hun hoofd boven water te houden.
Thuisblijven of werken is niet voor iedereen een keuze, niet iedereen heeft de financiële ruimte om thuis te blijven. En bovendien heb je bij het kinderdagverblijf ook heel veel te zeggen over hoe ze met jouw kind omgaan en kan dat prima aansluiten bij je eigen opvoedstijl, het is niet alsof je ze bij een of andere tokkie achterlaat, die mensen hebben gestudeerd om voor jonge kinderen te zorgen. Dat zou je toch als voormalig juffrouw wel moeten weten!! Ik vind die opmerking dus ook behoorlijk denigrerend naar 19 jarige meisjes die voor je kinderen zorgen. Overigens op ons KDV werken niet eens 19 jarigen, maar oudere dames met jarelange ervaring en heel veel hart voor kinderen.
Wat een ongelofelijk zure opmerking, dus.
Hier is niks moederfronterigs aan, dit is puur en alleen werkende moeders bashen. Bah bah bah
Ik vind het een leuk interview! Ik zou ook best in Duitsland willen wonen en het is iets dat we wellicht nog gaan doen ook.
Het is idd soms moeilijk om ver van je ouders te wonen. Voor ons is het ook anderhalf uur en dan wonen we allemaal in Nederland.
Linda, het zou me niet verbazen als je over een paar jaar liever in Duitsland blijft dan weer terug te verhuizen naar Nederland.
Ik vind het een leuk interview! Ik zou ook best in Duitsland willen wonen en het is iets dat we wellicht nog gaan doen ook.
Het is idd soms moeilijk om ver van je ouders te wonen. Voor ons is het ook anderhalf uur en dan wonen we allemaal in Nederland.
Linda, het zou me niet verbazen als je over een paar jaar liever in Duitsland blijft dan weer terug te verhuizen naar Nederland.
Ik krijg bij dit interview echt heel erg veel jeuk. Wat een bekrompenheid, vooroordelen en ongefundeerde aannames.
Prima dat je voor het thuisblijfmoederschap kiest en je hier fijn bij voelt. Voor jou is dit een vervullende taak waar je voldoende bevrediging uithaalt en wat je je financieel kan veroorloven. Dit geldt niet voor iedereen: niet iedere vrouw wordt gelukkig van fulltime moederen en op de grond zitten taart eten.
Ik woon zelf in Duitsland en ben in verwachting van mijn eerste kind. Ik wil graag 4 maanden na de bvevalling weer beginnen aan mijn werk. In de stad waar wj wonen is het echter zo dat er maar 1 kinderopvang is die kinderen onder de 1 jaar opneemt, en zelfs daar kan het pas vanaf 6 maanden. Daar hebben we echter geen plek kunnen krijgen voor het aankomende jaar. Voor een gastouder kunnen wij ons pas aanmelden vanaf het moment dat de baby geboren is - rijkelijk te laat en de kans is niet erg groot dat je dan tijdig iemand vind. Kortom - het is heel fijn dat je hier in Duitsland ouderschapsverlof kunt opnemen, maar je wordt er ook min of meer toe gedwongen, want het is heel erg moeilijk om opvang te vonden voor een kind onder de 1 jaar. Ook voor oudere kinderen is het erg moeilijk om voltijdsopvang te vinden, de meeste dagverblijven bieden maar halve dagen aan.
Wat betreft het "doorbetalen" van loon tijdens je verlof, dit klopt niet helemaal. Je krijgt maximaal 2/3 van je salaris doorbetaald. Voor gezinnen met lage inkomens die van het salaris van de moeder afhankelijk zijn is dit dus een probleem (ik heb hier ook een kennis die om financiele redenen aan het werk moet - haar man heeft geen vast werk).
De uitspraak dat het thuisblijfmoederschap beter is voor je huwelijk is ook een puur individueel verhaal. Ik kan je verzekeren dat er ook legio vrouwen zijn die doodongelukkig worden van thuiszitten en dat dat hun huwelijk weinig goed doet. Een ongelukkig moeder is geen goede moeder!
Ook krijg ik het gevoel dat de moeder de enige is die voor het kind kan zorgen. Mijn man en ik gaan beiden evenveel voor ons kind zorgen (ieder 1 dag per werkweek, de weekenden zijn we beiden thuis) - de tijd die kinderen met hun vader doorbrengen is even waardevol!
Gelukkig hebben wij een plekje in een fijne kinderopvang in een naburig dorp kunnen vinden waar ons kind vanaf 6 maanden naar toe zal gaan. Op mijn werk heb ik kolf/voedrecht, dus in principe moet het dus mogelijk zijn om door te gaan met borstvoeding.
Tenslotte - financiele afhankelijkheid is niet alleen relevant wanneer je het over scheiden hebt. Je partner kan namelijk ook overlijden.
Ik ben voor keuzevrijheid - en laat een ander in haar waarde als zij haar moederschap op een andere manier invult.
Lexis
Ik krijg bij dit interview echt heel erg veel jeuk. Wat een bekrompenheid, vooroordelen en ongefundeerde aannames.
Prima dat je voor het thuisblijfmoederschap kiest en je hier fijn bij voelt. Voor jou is dit een vervullende taak waar je voldoende bevrediging uithaalt en wat je je financieel kan veroorloven. Dit geldt niet voor iedereen: niet iedere vrouw wordt gelukkig van fulltime moederen en op de grond zitten taart eten.
Ik woon zelf in Duitsland en ben in verwachting van mijn eerste kind. Ik wil graag 4 maanden na de bvevalling weer beginnen aan mijn werk. In de stad waar wj wonen is het echter zo dat er maar 1 kinderopvang is die kinderen onder de 1 jaar opneemt, en zelfs daar kan het pas vanaf 6 maanden. Daar hebben we echter geen plek kunnen krijgen voor het aankomende jaar. Voor een gastouder kunnen wij ons pas aanmelden vanaf het moment dat de baby geboren is - rijkelijk te laat en de kans is niet erg groot dat je dan tijdig iemand vind. Kortom - het is heel fijn dat je hier in Duitsland ouderschapsverlof kunt opnemen, maar je wordt er ook min of meer toe gedwongen, want het is heel erg moeilijk om opvang te vonden voor een kind onder de 1 jaar. Ook voor oudere kinderen is het erg moeilijk om voltijdsopvang te vinden, de meeste dagverblijven bieden maar halve dagen aan.
Wat betreft het "doorbetalen" van loon tijdens je verlof, dit klopt niet helemaal. Je krijgt maximaal 2/3 van je salaris doorbetaald. Voor gezinnen met lage inkomens die van het salaris van de moeder afhankelijk zijn is dit dus een probleem (ik heb hier ook een kennis die om financiele redenen aan het werk moet - haar man heeft geen vast werk).
De uitspraak dat het thuisblijfmoederschap beter is voor je huwelijk is ook een puur individueel verhaal. Ik kan je verzekeren dat er ook legio vrouwen zijn die doodongelukkig worden van thuiszitten en dat dat hun huwelijk weinig goed doet. Een ongelukkig moeder is geen goede moeder!
Ook krijg ik het gevoel dat de moeder de enige is die voor het kind kan zorgen. Mijn man en ik gaan beiden evenveel voor ons kind zorgen (ieder 1 dag per werkweek, de weekenden zijn we beiden thuis) - de tijd die kinderen met hun vader doorbrengen is even waardevol!
Gelukkig hebben wij een plekje in een fijne kinderopvang in een naburig dorp kunnen vinden waar ons kind vanaf 6 maanden naar toe zal gaan. Op mijn werk heb ik kolf/voedrecht, dus in principe moet het dus mogelijk zijn om door te gaan met borstvoeding.
Tenslotte - financiele afhankelijkheid is niet alleen relevant wanneer je het over scheiden hebt. Je partner kan namelijk ook overlijden.
Ik ben voor keuzevrijheid - en laat een ander in haar waarde als zij haar moederschap op een andere manier invult.
Lexis
Oef - ik heb hier een dubbel gevoel bij.
Het is fijn om thuisblijf mama te zijn, ik heb het ook gedaan 16 maand en nu ben ik bewust halftijds aan het werk.
Omdat ik die keuze kon maken met mijn job in het onderwijs en omdat het financieel te doen was om die keuze te maken.
Ik vind sommige uitspraken best kwetsend voor mama's die ervoor kiezen om te gaan werken of dat nu onder financiële druk is of niet...
Fijn dat je jezelf goed voelt daar in Duitsland en dat je gelukkig bent met je keuze!
Dan zou je niet ver hoeven gaan Laura!
De keuze om als één van beide ouders thuis te blijven om voor de kinderen te zorgen kan deels ook mogelijk gemaakt worden door de levensstijl aan te passen. Hoewel er uiteraard ook mensen zullen zijn die twee inkomens nodig hebben om rond te komen bij een zuinige levensstijl.
Daarnaast ben ik er van overtuigd dat Linda 'je kind laten opvoeden door een ander' niet gemeen bedoeld. Ze geeft gewoon aan hoe zij het ervaart.
En in zekere zin besteed je de dagelijkse opvoeding ook wel enigszins uit als je je kind naar het kinderdagverblijf brengt. En dat hoeft niet slecht te zijn. Het is net waar je voor kiest.
Het blijft een gevoelig onderwerp.
Ik vind het leven in Duitsland ook erg leuk klinken inderdaad. Zeker met al die leuke contacten die Linda al heeft opgedaan.
Elkaar in de waarde laten is inderdaad essentieel. Laten we daarom Linda ook in haar waarde laten Lexis. Ze mag natuurlijk best aangeven hoe zij het beleeft.
Ik vind het mooi dat je het positieve aspect uit het interview haalt, namelijk dat Linda zich gelukkig voelt met haar keuze en leven in Duitsland.
Haar uitspraken zijn gewoon haar persoonlijke motivatie om te kiezen voor fulltime moederen. Het blijkt dat anderen hier aanstoot aannemen, maar het is wat Linda motiveert om dit te doen. En haar motivatie doet natuurlijk niets af aan de keuzes die anderen maken.
OK, mijn opmerkingen over bekrompenheid en 'op de grond taart zitten eten' zijn onder de gordel. Maar ik heb voornamelijk geprobeerd om inhoudelijk te reagaren. Er staan meerdere vooroordelen en ongefundeerde aannames in het interview (thuiswerken is slecht voor je huwelijk, leraren kunnen het werk niet meer aan omdat moeders hun kinderen niet opvoeden, je kind door een ander laten opvoeden is slecht, enz.). Ook probeerde ik aan te geven dat het hier in Duitsland als werkende moeder niet zo makkelijk is.
Ik was erg geinteresseerd in het interview omdat ik zelf dus ook in Duitsland woon. Maar ik vond het erg teleurstellend om te lezen en eerlijk gezegd werd ik er kwaad van, vandaar mijn scherpe commentaar.
Het interview gaat ook helemaal niet alleen over persoonlijke motivaties en hoe Linda het beleeft. Er staan daarnaast allerlei waardeoordelen in over werkende moeders. - Lexis
Ik had trouwens ook niet begrepen dat deze site alleen bedoelt is om de visie van thuisblijfmoeders te representeren, zoals je in je reactie naar Daantje op Huisvlijt schrijft. In dat geval heeft deze discussie natuurlijk weinig zin en denk ik ook niet dat ik hier nog verder ga lezen. - Lexis
Ik heb expres nog niet hier gereageerd omdat ik dacht dat het misschien aan mij lag, maar gezien de andere reacties wil ik het toch wel even kwijt. Ik vind de naam Moederfront niet goed gekozen. Alles wat ik hier voorbij zie komen gaat elke keer weer over hoe geweldig thuisblijfmoeders zijn en dat werkende moeders minder goede moeders zouden zijn en slechter voor hun kinderen zorgen.
Ik vind niet dat deze site het moederfront zou moeten heten, want wat deze site doet is juist het tegenovergestelde van één front vormen, maar juist een scheiding veroorzaken tussen werkende moeders en moeders die niet werken.
Net zo min als dat een thuisblijfmoeder het leuk vindt dat mensen vooroordelen hebben dat zij lui op de bank zouden liggen met een zak chips en de hele dag niks doen, zo vinden werkende meoders het niet leuk om neergezet te worden alsof ze een harteloos kreng zijn die hun kinderen 'achterlaten' bij een 19jarige.
Ik ken Linda persoonlijk en kan dit artikel iets genuanceerder lezen dan anderen. Linda is absoluut niet haatdragend, verzuurd of werkende moeder bashend.
Een aantal uitspraken zijn wel wat kort door de bocht en duidelijk prikkelend om op te reageren. Linda weet natuurlijk ook wel dat op kinderdagverblijven niet alleen 19 jarigen werken en ze zal echt niet elke dag taart zitten te eten op een gebreid kleedje.
Ook ik krijg bij sommige uitspraken een beetje stekels, ik zou ook niet full time willen moederen, maar weet ook dat Linda bij sommige uitspraken over werkende moeders vooral zichzelf als werkende moeder zal bedoelen.
Zonde hoe dit interview overkomt / uitgewerkt is, want duidelijk weliswaar dat Linda op haar manier gelukkig lijkt en dat is prima, maar echt onnodig om dan zo af te geven op werkende moeders. Ik ben zowel thuisblijfmoeder als werkende moeder (geweest). Het één is niet beter dan het ander, aan beiden zitten voor- en nadelen. Nu komt het over alsof Linda haar rol als thuisblijver wil verdedigen juist door op de werkende moeders af te geven. Als dat tijdens de taart op kleedjes momenten, in de kerk notabene, gepretendeerd en uitgesproken wordt, dan ben ik blij dat ik mijn taartje gezellig aan de keukentafel op in de stad eet, met vriendinnen die elkaar in hun waarde laten of we nu werken of thuisblijven. Wel héél benieuwd hoe zij huwelijken denkt te gaan redden als haar inlevingsvermogen in anderen zo afgebakend is in hokjes. Hokjesdenken is nou juist iets wat namelijk niet bij een therapeut past!
Goedendag iedereen
Ik ben de heer RAYMOND ADDISON de Managing Director Trustfondsen WeathLens FINANCIAL HOME, LLC. Wij zijn een gecertificeerd lening kredietverstrekkers, aanbieden van leningen aan mensen die behoefte hebben aan leningen. Bent u behoefte aan een lening van welk doel? Wilt u uw rekeningen te betalen? Bent u in een financieel probleem? Heeft u een financiële oplossing nodig? Hier is de solutuion om al uw financiële problemen. We geven leningen voor projecten, bedrijven, belastingen, rekeningen, en zo vele anderen redenen, onze lening zijn gemakkelijk, goedkoop en snel goedgekeurd. Contacteer ons vandaag nog voor die lening die u wenst, kunnen we een lening om uw budget tegen lage rente van 3,00% te regelen.
Zie onze diensten HIERONDER;
* Persoonlijke Leningen (Veilig en zonder borgstelling)
* Business Leningen (Veilig en zonder borgstelling)
* Verbouwing
* Inventor Leningen
* Auto Leningen
* Wedding Mortgage
* Health leningen, enz.
Dus, als je geïnteresseerd bent of meer informatie nodig hebt, neem dan terug naar mij via deze e-mail centralcoalloanfirm01@gmail.com
Met God zijn alle dingen mogelijk
Bedankt en vriendelijke groeten
Goedendag iedereen
Ik ben de heer RAYMOND ADDISON de Managing Director Trustfondsen WeathLens FINANCIAL HOME, LLC. Wij zijn een gecertificeerd lening kredietverstrekkers, aanbieden van leningen aan mensen die behoefte hebben aan leningen. Bent u behoefte aan een lening van welk doel? Wilt u uw rekeningen te betalen? Bent u in een financieel probleem? Heeft u een financiële oplossing nodig? Hier is de solutuion om al uw financiële problemen. We geven leningen voor projecten, bedrijven, belastingen, rekeningen, en zo vele anderen redenen, onze lening zijn gemakkelijk, goedkoop en snel goedgekeurd. Contacteer ons vandaag nog voor die lening die u wenst, kunnen we een lening om uw budget tegen lage rente van 3,00% te regelen.
Zie onze diensten HIERONDER;
* Persoonlijke Leningen (Veilig en zonder borgstelling)
* Business Leningen (Veilig en zonder borgstelling)
* Verbouwing
* Inventor Leningen
* Auto Leningen
* Wedding Mortgage
* Health leningen, enz.
Dus, als je geïnteresseerd bent of meer informatie nodig hebt, neem dan terug naar mij via deze e-mail centralcoalloanfirm01@gmail.com
Met God zijn alle dingen mogelijk
Bedankt en vriendelijke groeten
Ik heb ook een burn-out en ben nu bewust een thuisblijfmoeder. Het heeft voordelen en nadelen.