Niet te filmen gaat dus over Audrey: zij is de ik-persoon die het verhaal vertelt. Audrey is thuis met een ernstige depressie en paniekstoornis. 

Audrey woont thuis met twee liefhebbende ouders, haar puberende broer Frank en een klein broertje  (Felix) in de peuterleeftijd.

Ze gaat tijdelijk niet meer naar school. Tussen neus en lippen door wordt duidelijk dat Audrey op school gepest is. Maar wat er precies is voorgevallen wordt nooit verteld. 

In het kader van haar herstel moet Audrey van haar therapeut haar familie en omgeving filmen. Niet te filmen is een combinatie van Audrey’s verhaal en scènes die lezen als het script voor een film.

Nou denk je misschien wel: ‘Allemaal leuk en aardig, maar wat heeft dit in godsnaam te maken met moeders?’ Dat zal ik je vertellen!

De scenario achtige scènes waarin Audrey haar moeder beschrijft, en de issues en zorgen die Audrey’s moeder overduidelijk heeft over haar kinderen zijn een feest van herkenning. Hieronder een overzicht!

1. Zit jouw kind veel achter een scherm? Gamet je puber veel en maak je je daar zorgen over? Zo ook Audrey’s moeder! Ze probeert van alles om Audrey’s broertje achter zijn scherm vandaan te krijgen. Zo probeert ze hem onder andere te verleiden tot ‘gezellige bordspelletjes’. Allemaal tevergeefs. Haar zorgen over, en onbegrip voor de fascinatie voor games vond ik zeer herkenbaar.
2. Maak jij je zorgen dat je kind niet genoeg beweegt? Ook hier kan Audrey’s moeder zich druk over maken. Ze sommeert haar puberzoon zelfs om met haar te gaan hardlopen.
3. Als moeder sta je vaak machteloos. Je doet zo je best, maar kunt dingen rondom je kinderen niet voor elkaar krijgen. Zelfs al heb je ze toch goed opgevoed. Die machteloosheid kan soms leiden tot drastische acties. Audrey’s moeder gooit op een gegeven moment de laptop uit het raam, zodat hij stuk is.
4. Soms kun je als moeder wel eens verlangen naar de tijd dat je nog niet zo kwetsbaar was. Toen het leven nog rustiger was, met andere woorden naar een leven zonder kinderen. Audrey betrapt haar moeder terwijl ze op een website kijkt naar vakantieoorden waar kinderen niet mogen komen. Heel herkenbaar! Hoeveel je ook van je kinderen houdt, soms zou je wel eens even zonder ze willen zijn.
5. Ik herken ook Audrey’s moeder gevoeligheid voor artikelen en nieuws. Mijn kinderen zeggen soms tegen me: ‘Heb je soms weer wat gelezen?’ als ik plotseling nieuwe opvoedingsprotocollen probeer in te voeren. Audrey’s moeder las bijvoorbeeld: ‘The eight signs your child is addicted to computer games….’
6. Beschermingsdrang en bezorgdheid. Audrey’s moeder probeert Audrey te beschermen tegen pijn. Ze voelt een redeloze woede tegen het stelletje krengen dat haar dochter zo heeft beschadigd.
7. Ook herkenbaar vond ik de rolverdeling tussen de ouders. Het is Audrey’s moeder die de pedagogische lijnen uitzet, en de opvoeding bewaakt. Audrey’s vader sukkelt mee in haar kielzog.
8. Kinderen zijn op computergebied vaak veel slimmer en vlotter dan hun ouders. Zo weet Audrey’s broertje in te breken in de laptop van hun vader.
9. Audrey’s moeder geeft haar werk op om er voor Audrey te zijn.
10. De irritatie dat kinderen altijd maar oortjes in hun oren hebben, waardoor je alles minstens drie keer moet herhalen.

2 van mijn favoriete uitspraken van Audrey’s moeder

Ik las de Engelstalige versie, Finding Audrey, vandaar dat deze citaten in het Engels zijn.

Als ze Frank eindelijk aan het rummicuppen heeft: