Emma Brunt, socioloog en publicist, schreef in HP/De Tijd (09/2013) dat  Elma Drayers betoog dat Nederlandse vrouwen die parttime buitenshuis werken ‘Verwende Prinsesjes‘ zijn, getuigt van een eenzijdig en Calvinistisch arbeidsethos.

‘Mensen zijn niet alleen individuen. Ze maken ook deel uit van een grotere verbanden , als ze een gezin stichten bijvoorbeeld. En wat is er dan op tegen als de ouders in dat gezin tot een taakverdeling besluiten waarin de een – of allebei – maar een paar dagen per week werkt? Niet omdat ze dat beschouwen als hun ‘recht’ op grond van sekse of wat dan ook. Maar gewoon omdat het kán, en die oplossing nu eenmaal het beste bij hun persoonlijke ambities en levensstijl past.’

Brunt vindt de nadruk op de plicht van een betaalde baan getuigen van een blikvernauwing van het feminisme.

Dit blijft een heikel punt dat anno 2014 actueler is dan ooit.