Mijn verhaal: Wendy
Wendy (42) werd Thuisblijfmoeder in een tijd waarin de keuze om fulltime te moederen veel geaccepteerder was dan anno 2012. Haar omgeving reageerde dan ook enthousiast. Maar de afgelopen tien jaar krijgt Wendy steeds vaker de vraag: 'Wanneer ga je weer aan het werk?' Wendy ervaart nu veel meer druk van haar omgeving én de overheid, een betaalde baan te zoeken.
Maar Wendy weet überhaupt niet of ze een betaalde baan wíl. Ze ziet om zich heen namelijk zoveel mensen die haar hulp kunnen gebruiken als vrijwilliger, dat ze liever daar haar talenten inzet. Hoe dan ook wordt arbeidsparticipatie voor Wendy pas een optie als alle kinderen het huis uit zijn.
Nu haar vier kinderen respectievelijk 19, 17, 15 en 12 zijn merkt Wendy dat ze wel iets meer tijd krijgt voor andere dingen maar een baan buitenshuis zoeken is voor haar niet aan de orde. Haar jongste zoon zit net in de brugklas en geniet, net als de andere kinderen, nog erg van haar aandacht.
Lees nu Wendy's verhaal!
Wanneer werd je Thuisblijfmoeder?
We trouwden in 1990, toen ik nog op school zat. Nadat ik mijn MBO opleiding Agogisch Werk had afgemaakt in 1991, deed ik eerst vrijwilligerswerk. Ik hield de vacatures in de gaten, maar vlak voor mijn eerste sollicitatiegesprek ontdekte ik dat ik zwanger was van onze eerste. Ik ging niet verder met de sollicitatieprocedure, en werd vanaf dat moment ‘thuisblijfmoeder’.
Was je altijd al van plan fulltime te moederen?
Voor ons stond het altijd al vast dat als er kinderen kwamen, ik zou thuisblijven en de zorg voor de kinderen en het huishouden op me zou nemen.
Waarom heb je gekozen voor fulltime zorgen en opvoeden?
Destijds was dat voor mij een vanzelfsprekendheid. Toen ik moeder werd besefte ik hoe fijn de constante aanwezigheid van mijn moeder in mijn kindertijd was, en dat wilde ik ook voor mijn kinderen. Het kon financieel, dus ik heb daar geen moment over getwijfeld. Al had ik op dat moment natuurlijk geen flauw idee waarvoor ik eigenlijk koos. Je kunt je op zo'n moment nog niet voorstellen wat het is om kinderen te krijgen, en van opvoeden had ik toen nog weinig verstand.
Wat vind je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder?
Hij staat hier volledig achter. Hij heeft mij hierin ook altijd bemoedigd en ondersteund, en doet dat nog steeds.
Zou hij huisman willen worden?
Hij zou wel meer thuis willen zijn zodat hij zijn eigen tijd kan indelen, maar echt ‘huisman’ worden zou teveel van het goede zijn. Het zou financieel bovendien onverstandig zijn, omdat hij een hogere opleiding heeft, en een goede baan.
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
Dat was niet nodig omdat ik het huishouden al grotendeels deed. De zorg voor de kinderen kwam daar gewoon bij. In het weekend doen we veel dingen samen.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of het financieel uit kon?
We wisten voor de komst van de kinderen al dat een tweede inkomen niet nodig was. Toen onze eerste zich aankondigde veranderde er financieel gezien dus niets. Ik heb niet hoeven inleveren, en we hebben niet hoeven rekenen hoe we alles rond moesten krijgen.
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Mijn grootste uitdaging is mijn kinderen helpen groeien in alle facetten van hun leven, zodat ze opgroeien tot vrolijke, zelfstandige en godvrezende volwassenen. Daarnaast hecht ik aan een goede planning en organisatie. Het klinkt misschien wat ouderwets, maar Rust, Reinheid en Regelmaat zijn voor mij en ons gezin, erg belangrijk.
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
- Je ziet je kinderen opgroeien
- Je kunt je eigen dagindeling bepalen
- Je hoeft nooit 'vrij' te nemen als de kinderen ziek zijn, of onverwachts een dag vrij hebben
- Ik houd van de rust die het met zich meebrengt, zeker in drukke tijden
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Ochtenden
Er is geen dag hetzelfde. Wij staan altijd vroeg op en ontbijten met de kinderen die vroeg weg moeten. Na mijn Stille tijd* begin ik met het huishouden. De eerste uren in de ochtend zijn daarmee gevuld. Verder doe ik boodschappen, en spreek soms met iemand af. Vaak neem ik aan het einde van de ochtend even tijd om mijn weblogs bij te werken, mailtjes te beantwoorden en het nieuws te lezen.
Middag
Nadat ik gegeten heb met manlief en de hond heb uitgelaten, is er in huis nog van alles te doen. De bodem van de wasmand zie ik zelden. Ik hanteer een huishoudschema om het huis op orde te houden. We zijn onlangs verhuisd en doordat het huis wat groter is, ben ik hier wat meer tijd aan kwijt.
De middagen zijn naast het huishouden vaak gevuld met sporten, lezen en schrijven totdat de kinderen thuiskomen. Ook de voorbereidingen voor het eten doe ik dan. Als de kinderen thuiskomen drinken we 'het ouderwetse kopje thee', nemen de dag door en ik help hen eventueel met hun huiswerk.
Avond
Na het avondeten is het vaak een gezellige drukte in huis. Waar we kunnen, helpen mijn man en ik de kinderen, en rond half tien gaan zij naar hun kamer. Daarna hebben mijn man en ik nog even tijd samen, voordat wij weer (op tijd) naar bed gaan.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?
Ik begrijp het wel, maar vind het soms wat té ver gaan. Vrouwen die het graag willen, moeten het doen, maar vrouwen die ervoor kiezen bij hun kinderen te zijn, moeten dat óók kunnen doen. Ik vind niet dat je als overheid vrouwen moet dwingen om twee banen te hebben. Mijn motto is altijd: ‘Een niet werkende moeder bestaat niet’. Manager van het gezin zijn, is ook een beroep, en beslist geen verloren tijd.
Ik heb moeite met een maatschappij die moeder-zijn steeds meer benaderd als (zorg-)jaren die je nu eenmaal door moet zien te komen, om straks weer aan je eigen ontwikkeling te kunnen werken. Juist in de periode dat je thuis bent, met en voor je kinderen, leer je zo ontzettend veel. Als je het moederschap ziet als de schitterende tijd die het is, dan staat je ontwikkeling heus niet stil. Ik vind het jammer dat dat laatste zo onderbelicht wordt.
Ken je Elma Drayers boek 'Verwende Prinsesjes'?
Ik ken het boek niet, maar heb er iets over gelezen en gezien. Drayer vindt dat vrouwen de plicht hebben om te werken met de mogelijkheden die zij hebben. Ik ben het in zoverre met haar eens dat het verstandig is om als vrouw een afgeronde beroepsopleiding te hebben zodat je, als het om één of andere reden nodig zou zijn, financieel voor jezelf en je gezin kunt zorgen.
Dus ik begrijp wat ze bedoelt, maar ik denk dat zij onderschat op welke manier je je júist ontwikkelt als Manager van het gezin. In die rol lever je ook een bijdrage aan de samenleving. Ik las laatst ergens: ‘Op de schoot van vandaag zitten de politici van morgen’. Dat vond ik bemoedigend.
Wat vind je van de door Opzij gesignaleerde zgn. 'munttheemoeders'?
Eerlijk gezegd wist ik niet wat het waren maar ik heb het even opgezocht. ‘Munttheemoeders zijn hoogopgeleide vrouwen, met een partner met een hoog inkomen. Ze hebben geen baan, maar besteden hun tijd ook niet aan hun kinderen. Die besteden ze uit aan de kinderopvang of een au pair, terwijl ze zich persoonlijk ontplooien.’
Het is denk ik niet de bedoeling om de kinderen naar de oppas te brengen, en dan de hele dag alleen maar met jezelf bezig te zijn. Ik denk dat als je kinderen krijgt, je ook voor ze moet zorgen. Ook zouden deze vrouwen zich in mijn ogen wat dienstbaarder naar anderen kunnen opstellen.
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Toen de kinderen op de basisschool zaten, had ik nog veel meer contacten maar ook nu heb ik genoeg contacten buitenshuis. Ook ben ik actief met de sociale media bezig, en onderhoud zo ook veel sociale contacten. Verder vind ik het soms juist heerlijk om alleen te zijn, en in alle rust te kunnen werken.
Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc?
Tussen de bedrijven door doe ik aan tennis, hardlopen en wandelen. Ook vind ik het ontspannend om vrijwilligerswerk te doen. Ik ben altijd actief (geweest) op de basisschool, in gebedsgroepen, in de gemeente en in clubwerk. Verder geniet ik met vriendinnen van een Bijbelstudiegroepje, en begeleid ik mensen met een online Bijbelcursus. Begin dit jaar ben ik bovendien begonnen met het schrijven van een kinderboek.
Ook het bijhouden van mijn weblogs en de contacten die ik hierdoor opbouw, werken ontspannend en geven mij veel energie.
Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Juist bij het opvoeden van je kinderen en alles wat daarbij komt kijken, kun je ontzettend veel talenten gebruiken en jezelf ontwikkelen. Als je al je capaciteiten in de zorg, opvoeding en begeleiding van je (jonge) kinderen steekt, maakt het moederschap je slimmer, inventiever, geduldiger, vindingrijker en vaak ook flexibeler. Het is zo’n veelzijdig beroep dat je je juist op alle terreinen blijft ontwikkelen.
Kinderen houden je jong en mede dankzij hen blijf ik op de hoogte van wat er zich allemaal afspeelt in de maatschappij. Ook lees ik veel boeken, kranten en tijdschriften.
Jezelf ontwikkelen is naar mijn mening overigens niet alleen in je eigen belang. Juist door de ervaringen die je opgedaan hebt, zowel positief als negatief, kun je veel voor anderen betekenen. Mijn weblog is hiervan een voorbeeld, maar ook in het dagelijks leven kunnen we als ouders leren van elkaar, en door ervaringen uit te wisselen tot steun zijn.
Waarom begon je je blog?
Omdat de druk vanuit het kabinet toeneemt dat je als vrouw buitenshuis moet werken, word je als fulltime Manager van het gezin steeds vaker vreemd aangekeken. De norm is dat je kind en betaald werk combineert.
De vrouwen die ervoor kiezen hun kinderen níet naar de oppas te brengen, en zelf voor hen te zorgen, worden daardoor niet altijd begrepen. Juist voor die moeders, ben ik dit weblog begonnen. Zo kunnen we elkaar bemoedigen.
Je hebt het op je blog over 'manager van het gezin'. Kun je die titel toelichten?
De kwaliteiten die nodig zijn om een gezin goed draaiend te houden, komen overeen met die van een ‘manager’. Er worden veel andere titels gebruikt als ‘fulltime moeder’ of ‘huisvrouw’ maar die dekken de lading niet.
Mijn weblog is een ontmoetingspunt voor vrouwen die ervoor kozen fulltime ‘Manager van het gezin’ te zijn. Ik hoop dat we elkaar kunnen bemoedigen en ondersteunen met de berichtjes en vragen die ik er erop zet maar ook met de reacties van andere moeders. De Facebookgroep die hieraan gekoppeld is, kan hieraan eveneens bijdrage leveren.
Stiekem hoop, en bid ik, dat de maatschappij in de toekomst meer waardering en respect voor Managers van het gezin heeft. Hoewel goedkeuring van andere mensen natuurlijk niet het voornaamste doel is. Moeder zijn is één van invloedrijkste taken in de wereld.
Meer lezen van Wendy?
Bezoek dan haar Manager van het gezin
* Mijn ‘stille tijd’ bestaat uit een stukje Bijbellezen en gebed. Ik trek mij dan een half uurtje terug, en ga achter mijn eigen bureau zitten. De kinderen weten dat en houden er rekening mee.
Blijf op de hoogte: neem een gratis emailabonnement op Het Moederfront!
Delivered by FeedBurnerVolg Het Moederfront op Twitter!
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Reacties
Mijn verhaal: Wendy — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>