Herintreden als Thuisblijfmoeder: het verhaal van Marlies
Marlies (33) werkte 16 uur per week als salarisadministrateur bij een accountantsbureau. Ze combineerde haar werk met haar kinderen Emy (9) en Joël (7). Na de geboorte van de jongste Rosalie (5) kreeg Marlies' man een nieuwe baan.
Deze nieuwe baan bracht met zich mee dat hij langer van huis zou zijn. Het halen en brengen van de kinderen zou dus vooral op Marlies' schouders terecht komen. Marlies krabde zich eens achter het oor, en ging aan het rekenen. Ze concludeerde dat een flink deel van hun salarissen naar de opvang ging.
Daar kwam nog bij dat het niet ideaal was om haar werk parttime te doen, en dat ze het gevoel had thuis steeds achter de feiten aan te rennen. Samen met haar man besloot ze daarom om 'helemaal voor het gezin te gaan' en zo rust te creëren.
Maar na een periode fulltime moederen is Marlies inmiddels een succesvol herintreedster.
Lees nu hoe ze dit heeft aangepakt!
Wanneer besloot je dat je weer een baan wilde?
Tijdens de periode van fulltime moederen solliciteerde ik wel eens. Maar ik had geen haast. Eigenlijk was ik bezig met het opzetten van een eigen administratiekantoor.
Was er een bepaalde aanleiding? Wat waren de redenen om weer de arbeidsmarkt op te gaan?
Ik kreeg een baan voor 8 uur in mijn schoot geworpen. Mijn buurvrouw vond dat het wel wat voor mij was: een tijdelijke baan voor 8 uur per week. Ik greep die kans met beide handen aan.
Het ging best snel. Half mei ging ik op gesprek, en begin juni begon ik met werken(2 x 4 uur).
Hoe heb je het aangepakt om na een periode fulltime moederen weer betaald werk te gaan doen?
Ik had altijd in mijn hoofd:
'Als thuisblijfmoeder moet ik het gat in mijn cv gaan verklaren, als ik ooit weer aan het werk wil. '
Moeder zijn is wat mij betreft een goede reden. Maar daar denkt werkend Nederland wellicht anders over.
Daarom begon ik in 2013 met mijn studie MBA. Ik had op zaterdag les en het was dus goed te combineren met het gezin en huishouden. Zo kon ik potentiële werkgevers laten zien, dat ik niet stil had gezeten, en mijn kansen op de arbeidsmarkt verbreden.
Waar liep je tegenaan?
Dat studeren moeilijker is dan werken. Vooral de discipline. Het leren leren na al die jaren. Het moeilijke van weer aan het werk gaan, was dat ik voor mijn gevoel weer opnieuw moest beginnen. Ik voelde me weer begin 20. Meestal is dat gevoel van jong zijn wel fijn, maar dit vond ik best lastig. Ik was vooral in het begin moe, en blij dat ik weer lekker naar huis kon.
Hoe was je eerste werkdag?
Raar. Je moet ontdekken wat de sfeer is in het bedrijf is, je plek zoeken, de minder leuke klusjes accepteren.
Hoe vind je overgang fulltime moederen - betaald werk?
Ik begon met 2 x 4 uur. Na 5 maanden kwam er een plekje op de financiële afdeling vrij voor 30 uur per week. De overgang van fulltime thuis naar 8 uur, ging dus geleidelijk
Eigenlijk ging het van:
- Fulltime thuis
- Studerende thuisblijfmoeder
- 8 uur buitenshuis werken
- Bijna fulltime job van 30 uur per week
De overgang van 8 uur naar 30 uur was best pittig.
Hoe reageert je gezin?
Van de 8 uur hebben ze niets gemerkt. Dat heb ik ook niet besproken met de kinderen. Dat was gewoon iets wat ik ging doen. Toen ik 30 uur wou gaan werken hebben we dat met z'n allen besproken. Mijn zoon (7) zei: 'Mam, als jij daar blij van wordt ga ik wel een dag naar de Happy Kids (naschoolse opvang).' De naschools opvang wordt niet gewaardeerd door de kinderen. Gelukkig hoeven ze daar maar 1 x per week heen. Verder werk ik onder schooltijd.
En mijn partner zei gewoon: 'Doen!'
Wat zijn je tips voor andere thuisblijfmoeders die weer buitenshuis aan de slag willen?
Als je echt weer een plekje wilt veroveren op de arbeidsmarkt dan moet je elke kans pakken die je pakken kan. Mijn tijdelijke contract van 8 uur zou bijna aflopen, toen ik de interne vacature zag voor 30 uur in de week op de financiële administratie. Ik had nooit gedacht weer zoveel uur aan het werk te gaan. Maar dit was ook weer een kans die ik niet kon laten liggen.
Hoe kijk je nu terug op de periode fulltime moederen?
Ik zou het zo weer doen. Wat een rijkdom! Die tijd kan niemand mij meer afnemen.
Wat vind je van het overheidsbeleid dat wil dat vrouwen fulltime buitenshuis werken?
De overheid stimuleert het thuisblijven in ieder geval niet. De algemene heffingskorting die ik in het begin kreeg is in die 5 jaar gehalveerd.
Ik denk wel dat het goed is vrouwen te stimuleren om ook voor die topfuncties te gaan. Of vrouwen te stimuleren die wel zouden willen werken, maar niet werken. Het is trouwens niet perse de vrouw die minder hoeft te werken. De man kan ook minder werken. Ik denk wel dat het belangrijk is dat iedereen daarin eigen keuzes maakt. Ik ben geen carrièretijger, mijn gezin gaat voor alles!
Als thuisblijven bij je kinderen iets is wat je heel graag wilt, doe het dan. Pas je levensstijl aan en zorg dat het kan! Die tijd komt nooit meer terug.
Lees ook Herintreden als thuisblijfmoeder. en alles over de Aanrechtsubisidie 2021
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
Wat goed dat Marlies weer een leuke baan heeft gevonden! En wat super dat ze van de baan met 8 uur is opgeklommen tot een baan van 30 uur per week. Alhoewel die overgang toch best pittig is en zeker in combinatie met de zorg voor drie kinderen. Dat vereist wel wat organisatietalent van haar en misschien ook wel hulp van haar man. Wat mooi dat ze na jaren thuis weer een plekje op de arbeidsmarkt heeft bemachtigd!
Wat fijn dat het Marlies gelukt is!
Ik heb in de periode dat de kinderen klein waren de opleiding voor medisch secretaresse gedaan. Nadat ik het havodiploma had gehaald was ik helemaal klaar met school. Ik had vanaf mijn vierder tot mijn achttiende op acht scholen gezeten. Het was een tijd van grote werkeloosheid en ik wist niet goed wat ik voor evt beroepsopleiding wilde doen. Ik kende mijn man toen al en (hoe serieus kun je zijn op die leeftijd 🙂 ) we wilden graag jong trouwen en jong kinderen krijgen. En ik hoopte dat ik dan beter zou weten wat voor opleiding ik wilde doen.
Onze zoons waren zeer vaak ziek en het was onmogelijk geweest om er een baan bij te hebben. Ik merkte dat ik medische dingen heel interessant vond. Daarnaast merkte ik ook dat ik met de gezondheidsklachten van mijn zoons tegen dichte deuren aanliep. Ze zagen dat het niet goed ging, maar ik moest het zelf maar uitzoeken want zij wisten het ook niet. Goede motivatie om dat dan ook te gaan doen. Ik vond de studie heel interessant en heb mijn diploma gehaald. Helaas was ik toen zelf niet meer gezond genoeg om te gaan werken.
Dat ik destijds gestopt ben met mijn betaalde baan (administratief medewerker in de zorg) was prima. Ik had echter geen rekening gehouden met mijn slechter wordende gezondheid en dat ik nooit meer aan het werk zou komen. En financieel gezien betekende dit dus ook geen uitkering.
Wat fijn dat het Marlies gelukt is!
Ik heb in de periode dat de kinderen klein waren de opleiding voor medisch secretaresse gedaan. Nadat ik het havodiploma had gehaald was ik helemaal klaar met school. Ik had vanaf mijn vierder tot mijn achttiende op acht scholen gezeten. Het was een tijd van grote werkeloosheid en ik wist niet goed wat ik voor evt beroepsopleiding wilde doen. Ik kende mijn man toen al en (hoe serieus kun je zijn op die leeftijd 🙂 ) we wilden graag jong trouwen en jong kinderen krijgen. En ik hoopte dat ik dan beter zou weten wat voor opleiding ik wilde doen.
Onze zoons waren zeer vaak ziek en het was onmogelijk geweest om er een baan bij te hebben. Ik merkte dat ik medische dingen heel interessant vond. Daarnaast merkte ik ook dat ik met de gezondheidsklachten van mijn zoons tegen dichte deuren aanliep. Ze zagen dat het niet goed ging, maar ik moest het zelf maar uitzoeken want zij wisten het ook niet. Goede motivatie om dat dan ook te gaan doen. Ik vond de studie heel interessant en heb mijn diploma gehaald. Helaas was ik toen zelf niet meer gezond genoeg om te gaan werken.
Dat ik destijds gestopt ben met mijn betaalde baan (administratief medewerker in de zorg) was prima. Ik had echter geen rekening gehouden met mijn slechter wordende gezondheid en dat ik nooit meer aan het werk zou komen. En financieel gezien betekende dit dus ook geen uitkering.
33 jaar geleden thuisblijfmoeder geworden. Al gauw weer kleine baantjes erbij gedaan; gemiddeld 2 ochtenden per week. 4 kinderen gekregen. Toen de jongste naar school ging, na 16 jaar heringetreden in het basisonderwijs; 1 1/2 tot 2 dagen per week. Dit jaren gedaan. Ondertussen allerlei aanvullende opleidingen gevolgd. Dit was blijkbaar een goede basis om onlangs de overstap naar het MBO te kunnen maken (op mijn 57e bleek ik toch nog zeer gewild). Al onze kinderen zijn uit huis, hoewel we voor 1 kind regelmatig mantelzorg verlenen. Nu werk ik 3 dagen in de week en ben blij met deze nieuwe uitdaging. Van thuisblijfmoeder terug de arbeidsmarkt op; het kan als je open blijft staan voor bijscholing/studie.
33 jaar geleden thuisblijfmoeder geworden. Al gauw weer kleine baantjes erbij gedaan; gemiddeld 2 ochtenden per week. 4 kinderen gekregen. Toen de jongste naar school ging, na 16 jaar heringetreden in het basisonderwijs; 1 1/2 tot 2 dagen per week. Dit jaren gedaan. Ondertussen allerlei aanvullende opleidingen gevolgd. Dit was blijkbaar een goede basis om onlangs de overstap naar het MBO te kunnen maken (op mijn 57e bleek ik toch nog zeer gewild). Al onze kinderen zijn uit huis, hoewel we voor 1 kind regelmatig mantelzorg verlenen. Nu werk ik 3 dagen in de week en ben blij met deze nieuwe uitdaging. Van thuisblijfmoeder terug de arbeidsmarkt op; het kan als je open blijft staan voor bijscholing/studie.
Dat vind ik inderdaad ook MamaOnderneemt. Het is fijn dat haar nieuwe werkgever de waarde van Marlies kon zien.
Wat mooi om te horen dat je op je 57ste nog heel gewild was. Dat hoor je niet vaak!
Wat mooi om te horen dat je op je 57ste nog heel gewild was. Dat hoor je niet vaak!