Thuisblijfmoeder Natascha (38): haar verhaal

'Een leerkracht in hart en nieren.'

Zo omschrijft thuisblijfmoeder Natascha (38) zichzelf. Dat ze fulltime moedert is dan ook meer noodzaak, dan een bewuste keuze.

Natascha is opgeleid tot leerkracht basisonderwijs, en haalde een aantal aanvullende certificaten zoals bijvoorbeeld NT2. Ze stond met veel plezier voor de klas, tot drie jaar geleden haar dochtertje geboren werd.

Toen werd alles anders.

Lees nu Natascha's verhaal. (Lees ook het verhaal van thuisblijfmoeder An!)

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen? 

Ik heb de beslissing niet echt zelf genomen Onze kleine meid ontwikkelt zich in een razend tempo, zo liep ze al rond de tafel met drie maanden, en slaapt waardeloos. Ook gaf ik live borstvoeding omdat ze het flesje maar niet begreep. Nog steeds niet trouwens.

De grote druk op mij en het bijna niet kunnen slapen maakten me zwaar oververmoeid. Ik kon eigenlijk niet meer functioneren. Ik leefde op automatische piloot, en moest door voor ons dochtertje.

Heb je advies gevraagd? 

Om met onze situatie om te gaan vroeg ik heel veel advies, maar niemand had eigenlijk een antwoord op onze hulpvraag. Het enige wat wij konden doen was volhouden. Achteraf blijkt dat haar grote ontwikkelingsvoorsprong ervoor zorgt dat het in haar hoofd heel druk is. Daardoor kan ze niet goed slapen. Ze heeft er zelf gelukkig niet zo veel last van, maar wij zijn echt op.

Overdag moeten we namelijk weer flink aan de bak met haar, omdat ze alles wil leren te begrijpen. Zo is ze nu heel druk bezig met letters en cijfers leren, wil ze elke dino kennen en is ze heel nieuwsgierig naar het heelal en alles wat daarmee te maken heeft. We zijn constant met haar bezig om deze honger naar kennis een beetje te kunnen stillen. Ook is ze erg gevoelig, waardoor ze alles heel intens ervaart.

Consultatiebureau, jeugdarts, huisarts en (ervarings)deskundigen

Wij legden onze de hulpvraag eerst bij het consultatiebureau neer. Toen heb ik een gesprek gehad met de jeugdarts. Vervolgens ben ik in gesprek geweest met de huisarts, en ik heb gesprekken gehad met deskundigen en ervaringsdeskundigen op het gebied van ontwikkelingsvoorsprong, hoogbegaafdheid en HSP.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

De meeste mensen begrijpen niet dat ik nog thuis zit. Dat ik al zo lang zo moe ben. Dat kan niet… Ik stel mij vast aan. Natuurlijk is het fijn om jouw kind te kunnen zien opgroeien en bij elke mijlpaal te zijn. Maar ik mis mijn werk enorm.

Ik voel mij verscheurd tussen mijn gezin en mijzelf. 

Wat vindt je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces? 

Mijn man probeert mij zo veel mogelijk te helpen, maar is zelf ook erg moe. Ik probeer hem op mijn beurt ook zoveel mogelijk te ontlasten, zodat hij de rust krijgt die nodig is voor zijn baan. Maar ook hij is een thuis geweest, en had een milde burn-out…Daar is hij nog steeds niet volledig van hersteld door onze omstandigheden. Verder steunt mijn man mij bij elke beslissing die ik maak.

Wat vind je partner van de constructie: kostwinner – thuisblijfmoeder? 

Ik heb 2 jaar in de ziektewet gezeten, en zit nu in de WW. Ik ben er niet blij mee, maar het is niet anders. Ik was graag aan het werk geweest om zo ook even mijzelf te kunnen zijn in plaats van 24/7 de mama.

Het klinkt een beetje egoïstisch, maar al vanaf haar geboorte kreeg ik zowel overdag als ’s nachts geen rust. Tot ze twee dagdelen per week naar de peuterplusgroep kon. Dat zijn mijn bijtank uurtjes. Dat ik deze uurtjes echt even mijzelf kan zijn, merk ik absoluut aan mijn herstel.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Doordat ons dochtertje zo lang afhankelijk was van mij (qua eten en qua slaap) trekt zij heel veel naar mij toe. Ik ben dan ook het meest met haar bezig. In het begin deden we echt samen het huishouden, maar dat ligt nu meer bij mij…Ook omdat hij zijn rust nodig heeft om te kunnen werken.

Verder is er 1x in de drie weken de zorg voor zijn dochtertje bij gekomen. Zij is dan doordeweeks hier, wanneer mijn man nachtdienst heeft en hij dan nog even kan slapen.

Hebben jullie berekeningen gemaak? 

Hier hebben wij gelukkig niet zoveel last van omdat ik 2 jaar in de ziektewet heb gezeten, en nu dus in de WW zit. Het huishoudpotje is wel een stuk kleiner, maar we zijn niet afhankelijk van enkel zijn loon. Als we die stress er ook nog bij hadden gehad, had je ons kunnen afvoeren.

Wat vind je ervan dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Afhankelijk zijn van een ander vind ik vreselijk. Deze zomer is mijn WW ‘op’ en zal ik toch echt weer aan de slag moeten…Of ik nu beter ben of niet. Ik zie daar dan ook best tegenop, omdat ik weet dat ik nog niet echt hersteld ben.

Ik ben nog steeds heel snel moe, en kan nog maar kort echt dingen doen. Ik vrees dat een werkgever mijn omstandigheden niet zal (kunnen) accepteren, en dat ik dan weer thuis beland. Toch heb ik er ook wel zin in, omdat ik mijn werk ontzettend mis. Mijn passie ligt echt in het onderwijs.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Bloggen om mee te draaien

Omdat ik niet stil kan zitten, en het gevoel wilde hebben dat ik meedraai in de maatschappij, ging ik al vrij vlot bloggen. Eerst was dit een manier om van mij af te schrijven, maar nu is het uitgegroeid tot een blog vol werkbeschrijvingen en naaipatronen (die overigens in het webshopdeel te koop zijn).

Door deze constructie kon ik toch een beetje mijn ei kwijt. Het biedt bovendien een mogelijkheid om een beetje te verdienen… Met nadruk op ‘een beetje'. Maar ik heb zo mijn gezondheid goed kunnen monitoren. Ik heb deze jaren kunnen kijken waar mijn werk grens ligt, en kunnen zien hoe veel ik al ben gegroeid in mijn zeer langzame herstelproces.

Eigenlijk ben ik dus al een beetje aan het werk, alleen merken wij daar financieel niets van. Na de zomervakantie zou ik graag weer voor de klas staan… Al vind ik dat dus wel ontzettend spannend.

'Ik wil me graag weer een onderdeel voelen van de maatschappij'

Ik wil mij graag een onderdeel voelen van de maatschappij en niet alleen van mijn gezin. Begrijp mij niet verkeerd: Ik ben dol op mijn gezin. Maar ik heb een sterke behoefte om af en toe even mijzelf te kunnen zijn. En ik ben toch echt wel een leerkracht ik hart en nieren. Voor mij is het heerlijk om een klas vol met kinderen te hebben en die kinderen allerlei dingen proberen bij te brengen. En vaak kan ik mijn creativiteit daar ook goed in kwijt.

Mijn blog (Mama Duizendpoot) wil ik dan nog wel blijven onderhouden, maar dan gewoon iets minder intensief dan dat ik dat nu doe. Want ook het bloggen vind ik er leuk.

Hoe combineer je dit met je gezin? 

Als ik weer aan het werk wil, zal dit eerst parttime zijn. Fulltime lukt mij sowieso nog niet. We zullen alles goed moeten plannen, en de kleine meid waarschijnlijk af en toe naar de opvang moeten brengen. Mijn man zal dan meer moeten gaan doen wat betreft verzorging en opvoeding.

Natuurlijk zou hij ook meer kunnen werken (geen papadagen meer) en zou ik dan thuis kunnen blijven, maar ik wil gewoon heel graag weer voor de klas staan…Al is dat maar voor 2 werkdagen.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Mijn grootste uitdaging is mijzelf niet voorbijlopen, mijn grenzen blijven bewaken zodat ik er niet aan onderdoor ga. Twee jaar lang bijna geen slaap, en daarna een jaar beperkt slapen is echt niet goed voor een mens. En dan heb ik nog het geluk dat ik niet veel slaap nodig heb om enigszins te kunnen functioneren.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Het leukst is dat je er voor je kind bent. Je ziet je kind opgroeien, en bent bij elke mijlpaal. Dat is echt fantastisch. Ik ben ook erg dankbaar dat ik dit allemaal heb mee kunnen maken.

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder? 

Wij leven in een cyclus van 3 weken, doordat mijn man in de drie ploegen werkt.

Ochtend dienst

Op de maandag en woensdag zijn er geen verplichtingen, maar ben ik om half vijf wakker omdat dan de wekker van mijn man gaat. De kleine meid ligt dan nog half bovenop mij, dus ik kan geen kant op zonder haar te wekken.

Meestal wordt zij om een uur of zeven wakker. Dan gaan we eten, douchen en aankleden. De nodige boodschappen worden opgehaald en de huishoudelijke taken worden verricht. Tussendoor ben ik ook nog eens druk bezig met ons dochtertje.

Halverwege de middag komt mijn man thuis en komt hij eerst even tot rust. Dan begin ik met het eten, gaan we aan tafel. Daarna doen we met z’n allen nog even rustig aan, en dan is het alweer bedtijd voor de kleine meid…Ik ben meestal een uur bezig om haar in slaap te krijgen. Daarna kijken we nog even een serie op Netflix en gaan we naar bed.

Dinsdag en donderdag

Op de dinsdag en de donderdag ben ik ook om half vijf wakker, en gaan we er op zeven uur uit. Dan ontbijten we met z’n tweetjes en maken we ons klaar, want ze gaat dan een ochtend naar ‘school’. In die tijd blog ik, naai ik of doe ik het huishouden. Tussen de middag haal ik haar op en gaan we wat eten. Daarna verloopt het net zoals de maandag en woensdag, behalve dan dat mijn stiefdochter voor het avondeten bij ons komt.

Vrijdag

Op de vrijdag heeft mijn man vaak een papa-dag, en ben ik pas om zeven uur wakker. Die ochtend breng ik mijn stiefdochter naar school, en ga ik daarna met de kleine meid naar gym. Tussen de middag halen we mijn stiefdochter weer op van school en gaan we eten. Na het eten relaxen we even, brengt mijn man zijn dochter naar bed, en ik onze kleine meid.

Zaterdag

Op de zaterdag doen we de grote boodschappen, en sta ik veel in de keuken. Ik kook alvast in het voren, zodat ik daar doordeweeks minder tijd aan kwijt ben. Op de zondag gaan we vaak iets leuks doen of zijn er sociale verplichtingen zoals verjaardagen.

Late dienst

Bij de late dienst heeft mijn man vaak op de maandag een papa-dag. Hij brengt dan zijn dochter naar school. Als wij al wakker zijn, doen wij dat en kan hij nog even een beetje extra slapen. Voor de rest loopt het gelijk aan de maandag van de ochtenddienst. Zijn dochter gaat dan meestal voor het eten weer naar haar moeder.

De dinsdag, woensdag en de donderdag verlopen vrijwel hetzelfde als bij de ochtenddienst…alleen zijn we dan ’s middags en ’s avonds met z’n tweetjes.

Op de vrijdag is er weer gym, maar is mijn man niet vrij. Hij komt dan pas laat weer thuis. Het weekend is wel weer redelijk hetzelfde.

Nacht dienst

De maandag verloopt bijna hetzelfde als in de ochtenddienst, al proberen we dan zo lang mogelijk uit te slapen (wat vaak een uur of 7-8 is). ’s Middags komt mijn stiefdochter dan hier voor het eten. ’s Avonds brengt hij haar naar bed en ik de kleine meid. Wanneer ik ’s avonds weer beneden ben van het naar bed brengen van ons dochtertje, moet hij vaak al naar zijn werk. Ik ga dan vaak nog even een beetje ontspannen en ga dan ook maar naar bed.

De rest van de week verloopt bijna hetzelfde als die van de ochtenddienst…Alleen gaat mijn man dan ‘s avonds naar zijn werk en slaapt hij tot halverwege de middag. Ergens in dat weekend gaat zijn dochter dan weer naar haar moeder.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Doordat ik in de ziektewet heb gezeten, en nu in de WW, heb ik daar niet zo heel veel last van. Ik wil zelf namelijk ook weer graag werken. Ik ben wel erg blij dat ze bij het UWV er begripvol zijn naar mijn situatie. Er wordt daar echt met je mee meegedacht, en ook zij doen hun best om mijn herstel zo spoedig mogelijk te laten verlopen.

Hoe voorzie je in sociale contacten?

Ik voel mij wat dat betreft best wel eenzaam. Ik ben namelijk vlak voor de bevalling ook nog eens verhuisd naar het huisje van mijn man…Dat is een uur rijden vanaf waar ik voorheen woonde. Ik ben dus compleet uit mijn vertrouwde omgeving waar mijn familie en vrienden wonen.

Deze omgeving kende ik niet en de mensen die er wonen ook niet. Doordat ik zo veel met ons dochtertje bezig was (en ben) en zo vermoeid was (en ben), kom je ook niet echt snel ergens. Doordat de kleine meid steeds meer met andere kinderen wil spelen, leer ik meer mensen kennen. Maar deze contacten zijn inderdaad ook erg summier doordat zij wel werken overdag.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc? 

Mijn oplaadmomenten zijn wanneer ik naai en wanneer ik blog. Dan kan ik even een beetje mijzelf zijn.

Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Ik ontwikkel mij met het naaien en het bloggen. Ik heb al ontzettend veel geleerd in die korte periode dat ik er zo mee bezig ben. Dit zijn ook weer vaardigheden die ik straks op de werkvloer kan gebruiken.

Je hebt een blog: waarom ben je dit begonnen? 

Ik ben hiermee begonnen om mijn ei kwijt te kunnen, en omdat ik contact wilde hebben met de maatschappij. Later is dit een manier geworden om een werkritme te krijgen, en mijn grenzen te onderzoeken.

Hoe zie je de toekomst? 

Ik hoop dat ik na de zomervakantie weer voor de klas kan komen te staan, maar eerst dan wel parttime.

Ook hoop ik dat ik het kan volhouden om mijn blog ‘Mama Duizendpoot’ bij te houden. Het zou super leuk zijn wanneer mijn blog ook voor een inkomen kan zorgen, zodat ik ook niet meer dan parttime hoef te werken in de toekomst.

Alles wat belangrijk is, maar nog niet genoemd. 

Het is belangrijk bij jezelf te blijven. Ken je grenzen en bewaak ze. En wat een ander ervan vindt, is niet jouw probleem. Meer dan je best kun je immers niet doen.

Meer weten van Natascha?

Bezoek dan haar blog Mama Duizendpoot.

Lees nu meer verhalen en portretten van thuisblijfmoeders lezen!

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner