Herintreden als Thuisblijfmoeder: het verhaal van Hilde

Na een periode van 5 jaar als Thuisblijfmoeder heeft Hilde weer een betaalde baan buiten de deur.

Wij vroegen haar hoe het is om te herintreden als Thuisblijfmoeder!

Waarom werd je destijds thuisblijfmoeder? 

Ik werd ziek. Ik had al wel één en ander gehad, maar was principieel aan de slag gebleven. Longontsteking, hersenbloeding, niets kreeg mij klein. Een paar dagen thuis en weer naar het werk. De arbeidsethos zit nogal in de familie.

 Maar in juli 2009 was er geen ontkomen meer aan. De professor dwong mij om thuis te blijven. Ik had Chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie. Ik moest rusten en andere prioriteiten stellen.

Hoe verliep de overgang van betaald werk naar fulltime moederen voor jou? 

Heel moeilijk! Ik heb gebruld en geroepen dat ik niet thuis wou blijven. Mijn werk was mijn alles! Ik moest echt leren om thuis blijven en los te laten.
Leren dat werk niet het belangrijkste is in het leven, maar dat je ook mag genieten.

Het duurde al met een jaar of 3 voordat ik me er mee kon verzoenen.Toen pas heb ik een klik gemaakt dat ik dan wel als thuisblijfmoeder door het leven wou gaan. En pas daarna begon ik beter te worden.

Waar liep je tegen aan als thuisblijfmoeder? 

Eerst en vooral het financiële. Ik verdiende best wel veel. Ik had een salaris, en een loon als ZZP’er. En plotseling niks meer.
En de verveling. Ik was helemaal alleen thuis, en iedereen was naar school of uit werken.
En hoewel ik wel veel werk had met de jongste (zorgkindje) was ik toch eenzaam…

Wat was juist leuk als thuisblijfmoeder?

Dat je echt alles meemaakt van je kinderen. Je kent ze door en door. Je weet zelfs wat ze gaan antwoorden op de duur, en hoe ze zich voelen. Dat is zo’n cadeau dat ik dat nu kan.
En dat je bij elke gelegenheid aanwezig kunt zijn, op school, bij de sportclub, …

Na hoeveel jaar fulltime moederen begon je weer te verlangen naar betaald werk? 

Op zich ben ik altijd blijven verlangen naar werk. Maar de specialisten hielden me steeds tegen vanwege mijn gezondheid.
Achteraf bezien hadden ze gelijk.  Pas het afgelopen jaar, toen ik besefte dat ik écht een job moest vinden, ging ik mezelf trainen voor betaald werk. Ik ging als vrijwilliger aan de slag. Toen begon het pas écht te kriebelen.

Waarom verlangde je daar naar? Wat trok je?  

Niet alleen het sociale aspect was belangrijk voor mij: eens weg zijn uit de zorg, met volwassenen praten, over iets anders praten dan over Hallo K3.

Maar mijn belangrijkste reden om weer buitenshuis te gaan werken was geld. Als alleenstaande mama zijn financiën van groot belang!

Toen je had besloten dat je weer een betaalde baan wilde: wat was toen je eerste stap? 

Hoe bepaalde je op welke banen je solliciteerde? 

Ik had maar 2 criteria:

1. Het moest in deeltijd zijn, want ik moest het combineren met de kinderen.
2. Het mocht fysiek niet te zwaar zijn i.v.m. mijn gezondheid.

Waren er veel banen waarbij je aan het profiel voldeed? 

Ja dat wel. Ik heb een hoog diploma, en heel veel ervaring. Ik heb een grote talenkennis en veel kennis van wat ze vaak vragen qua computer en, sociale vaardigheden. Maar de periode waarin ik 5 jaar thuis was bleek een probleem.

Hoeveel tijd zat er tussen je beslissing dat je weer buitenshuis wilde werken en deze nieuwe baan? 

Bijna een jaar. In het begin zocht ik niet zo fanatiek. Maar na een tijdje kreeg ik haast. Uiteindelijk had ik na 4 maanden een baan.

Hoeveel sollicaties heb je verstuurd? 

Iemand geloofde niet dat ik volop aan het solliciteren was. Dus in november heb ik ze geteld.  Toen had ik er al 200 verstuurd via mail. Spontaan, of als antwoord op advertenties. Daar tel ik de telefoontjes van de uitzendkantoren nog niet bij. Of de bedrijven die ik belde.
Ik heb echt gesolliciteerd van verkoopster in de bakkerij tot Management Assistant.

Hoe vaak werd je opgeroepen? 

Ik heb maar 2 gesprekken gehad. Eentje om vanuit huis uit te werken. Maar toen ik daar kwam zei de persoon dat ze me eigenlijk niet nodig had.
Maar het tweede gesprek was raak. Daar kreeg ik mijn huidige baan.

Bij afwijzing: wat voor reden werd er opgegeven? 

Toen ik zelf bij een uitzendkantoor werkte stuurden wij eigenlijk praktisch iedereen die niet in aanmerking kwam een kort antwoordje. Zo kon deze persoon verder.
Maar nu is dat blijkbaar niet meer de gewoonte. Ik vond dat niet prettig

Ik heb op maar een kwart van mijn sollicitaties een afwijzingsreactie gekregen.
De meest gebruikte reden was: 'We hebben zoveel kandidaten. Het is moeilijk te kiezen,  maar er zijn een aantal mensen met meer competenties dan u.'

Verder vermoed ik:

• De werkgever dacht dat ik niet tevreden zou zijn als verkoopster, omdat ik vroeger op een hoger niveau werkte.
• Deeltijd functies waren niet vrij.
• Ik zou te duur zijn vanwege mijn leeftijd en ervaring.
• Omdat ik moeder ben en dus mogelijk regelmatig afwezig vanwege zieke kinderen.
• Dat ik er 5 jaar tussenuit ben geweest.

Zijn er vooroordelen over herintredende vrouwen denk je? 

Absoluut!  De meeste mensen denken dat je al die jaren over niets anders dan poep en luiers hebt gesproken. En dat je niet buiten bent geweest.  Maar ik ben al die jaren actief gebleven. Ik schoolde mezelf bij, ik had veel werk met de jongste, bleef op de hoogte van de actualiteit, cultuur, mijn eigen stad… En ik kwam ook nog buiten! Je wordt niet dom van fulltime moederen!

Wat vind jij pluspunten van herintredende thuisblijfmoeders? 

Misschien zijn we net iets meer georganiseerd, beter in plannen. Bovendien minder snel in paniek, en natuurlijk wat ouder en wijzer.

Wat vind jij minpunten van herintredende thuisblijmoeders? 

Je hebt toch altijd de kinderen in je achterhoofd. 'Hoe zou het met ze gaan? Als ze nou maar niet bellen van school Hoe moet ik nu de planning voor de zomer nog vol krijgen.'  Of gewoon praktisch: 'Straks nog brood halen, en wat gaan we eten?'

Hoe vond je het om na 5 jaar te herintreden? 

Het was moeilijk in die zin dat het wel wat organisatie vraagt.
De jongste zit in het buitengewoon onderwijs. Dat vraagt een hele planning van wie wanneer rijdt op de dagen dat ik werk.
De oudste rijdt ’s ochtends met de fiets, maar omdat die niet alleen naar huis kan komen moet die fiets in de auto. Maar niet iedereen die hem gaat halen heeft daarvoor een geschikte auto. Allemaal kleine dingen waar je rekening moet mee houden.

Ook voor mezelf is het nog aanpassen. Ik ben héél erg gelukkig met mijn nieuwe job. Maar ik kom hyperenthousiast thuis, waardoor ik dan weer niet kan slapen, en dan ’s ochtends moe ben… Vicieuze cirkel die voor iemand met CVS niet zo goed is.
Het zijn aanpassingen waar we nu, na nog maar een week, nog niet zo goed onze draai in hebben gevonden. Maar dat went wel!

Zijn er dingen die je nu anders zou doen? 

Nee, ik heb het gedaan zoals ik dacht dat het beste was.

Wat zou je thuisblijfmoeders aanraden? 

Je moet zeker niet aan het werk! Als je blij bent als thuisblijfmama moet je dat blijven doen! Maar sluit jezelf niet op. Als je kinderen naar de opvang gaan, of naar oma en opa, doe dan iets met andere volwassenen. Bijvoorbeeld als vrijwilliger. Dat verruimt je geest!

Wat zou je herintredende vrouwen aanraden? 

Blijf om jezelf denken! Mama’s mogen moe zijn! Ik heb in de diepvries 'supersnel-klaar-eten'. Ik maak altijd te veel eten klaar, en vries porties in. Dan kan ik bij thuiskomst na een hele dag werken gewoon eten snel klaarmaken. Dan kan ik naar de kinderen luisteren.

Hoe beïnvloedt het jou als persoon dat je nu weer betaald werk hebt? 

Dat betaald worden is niet zo enorm belangrijk.
Maar de blijheid die ik voel nu ik aan het werken ben! De mensen die ik tegenkom, de mogelijkheden die ik krijg

Hoe werkt het door in het gezinsleven en in het huishouden dat je weer buitenshuis werkt? 

Nu nog een beetje chaotisch, maar het is nog maar een weekje. De jongste slaapt heel erg slecht, maar haar school helpt heel goed mee. De oudste moet leren alleen te werken. We moeten allemaal wat wennen aan de situatie. Binnen een maand kan ik daar wel anders over spreken.

Wat is volgens jou de beste manier om te herintreden? 

Eerst deeltijds, en dan pas voltijds. Dat geeft zowel jou, als de kinderen de tijd om te wennen aan nieuwe gewoonten en gebruiken, planningen enz.

Ik was op een bepaald ogenblik zo erg gefocust op een baan dat ik er bijna alles voor liet staan.Op een gegeven moment had ik alles gedaan wat ik kón doen. Toen moest ik de een knop omzetten.

Vanaf dat moment deed ik alleen nog 's middags, als de kinderen op school waren, een rondje internet. Niet langer. Ik zou bijna elke minuut op F5 geklikt hebben want: 'Je weet maar nooit.'

Laat het af en toe los, die zoektocht!

Meer lezen over herintreden?

Lees dan ook:

• Herintreden, maar hoe?
• Herintreden op de arbeidsmarkt

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner