'Werkende moeders hoeven zich niet meer schuldig te voelen'?
'Werkende mama's: laat schuldgevoel varen' kopte de Telegraaf. Wat is er nu weer onderzocht?
Eigenlijk niets nieuws. Sterker nog het ging niet eens speciaal over 'werkende moeders' maar over 'longitudinaal onderzoek' in het algemeen.
Waar ging het eigenlijk over?
Op 11 juni lanceerde de Engelse Campaign Social Science de lancering van een boekje waarin zes belangrijke longitudinale onderzoeken worden samengevat. Eén daarvan gaat over het verband tussen buitenshuis werkende moeders en de ontwikkeling van kinderen. En het is dát onderzoek dat in de media aandacht krijgt.
Ongetwijfeld omdat het onderwerp 'werkende moeders' het altijd goed doet, zeker als je er een hijgerige kop boven zet. Zo'n kop over moeders en schuldgevoel 'bekt' toch leuker dan 'Het belang van longitudinaal onderzoek'!
Wat is er nu precies onderzocht?
Professor Joshi* nam de resultaten van twee longitudinale onderzoeken naar de ontwikkeling van kinderen onder de loup. Longitudinaal wil zeggen dat dezelfde kinderen gedurende een langere periode worden gevolgd. De onderzoeken die Joshi bestudeerde waren de 1970 British Cohort Study en de 1988 National Child Development Study.
Professor Joshi's conclusies
- Op basis van de gegevens van de BCS is er een klein negatief verband tussen een moeder die buitenshuis werkt en de prestaties op school.
- Volgens de NCDS onderzoeksgegevens is er 'weinig bewijs' voor een negatief effect tussen een werkende moeder en schoolprestaties.
- De negatieve effecten die er waren, werden minder naarmate het kind ouder werd, tenzij de moeder het eerste levensjaar van het kind werkte. Dan bleven de negatieve effecten.
Professor's Joshi's speech
Bovenstaande kun je terug lezen in het 'booklet' dat gepresenteerd werd. In haar speech ter ere van de presentatie van het boekje was professor Joshi positiever.
'The research evidence reflects many changes over the last 40 years. There has traditionally been a concern that the employment of mothers comes at the expense of child development. But as the percentage of mothers in work has gone up, any impact on children has diminished.
This is likely to be a result of an increasingly friendly environment for families who combine paid work with child-rearing, in the various ways now possible – including more maternity leave and huge changes in the availability of childcare.
Although the evidence found neither bad nor good effects overall on children from mothers’ employment, this is not absolute proof of no harm for all children under any circumstances. Parents still take care about their responsibilities and should be encouraged to proceed with caution.'
Media als poortwachter van belangrijke informatie
Van schuldgevoel is nog nooit iemand beter geworden, dus wat dat betreft is de oproep aan moeders zich niet schuldig te voelen loffelijk. Maar op basis van wat er nou éigenlijk gezegd is, zijn de koppen kort door de bocht.
Sterker nog, op basis van de conclusies in het bóekje zou je net zo goed koppen kunnen publiceren als:
- 'Kinderen thuisblijfmoeders slimmer'
- 'Moeders moeten het eerste jaar thuisblijven'
Maar anno 2013 is betaalde arbeid de norm, en dus zie je koppen die daarbij passen. Het blijft daarom belangrijk je bewust te zijn van de rol van de media als poortwachter van de informatie die je krijgt voorgeschoteld.
* Professor Joshi werkt bij het Centre for Longitudinal Studies, Institute of Education, University of London
