Verlies traditionele gezinsritme leidt tot stress
Door de emancipatie zijn we één van de belangrijkste levensritmes verloren: het gezinsritme, waarbij de man kostwinner was en van acht tot vijf werkte, en de vrouw het huishouden deed. Dat zegt filosoof Marli Huijer in het tijdschrift Flow (2012, nr. 2).
Zonder iets af te willen doen aan al het goede dat de emancipatie heeft gebracht, heeft het verlies van het traditionele gezinsritme gezorgd voor onrust, onvrijheid, stress en een gevoel van onvoorspelbaarheid. Anno 2012 zijn de scheidslijnen die ooit zorgden voor onderscheid tussen momenten van rust en arbeid, zoals het opkomen en ondergaan van de zon en de seizoenen, losgelaten.
Marli Huijer: 'Degene die de minste tijdsdruk ervaart is de traditioneel werkende man, die voltijds werkt en daarnaast een vrouw heeft die het huishouden doet. In zo'n situatie is het helemaal duidelijk dat je werkt als je werkt, en dat je daarna kunt uitrusten.
Maar die persoon bestaat steeds minder: vrouwen zijn de arbeidsmarkt op gegaan en mannen krijgen steeds meer zorgtaken, met als gevolg dat de vaste ritmiek die er was in het gezin steeds meer verdwijnt. De nieuwe man-vrouwverhoudingen vragen om nieuwe ritmes, bijvoorbeeld vaste afspraken over wie wanneer het huishouden doet, voor de kinderen zorgt of tijd voor zichzelf heeft.'
Kostwinnergezinnen profiteren van traditioneel gezinsritme
Waar anderhalf- en tweeverdieners dus meer moeite zullen moeten doen om nieuwe ritmes te ontwikkelen, profiteren kostwinnergezinnen vaak nog van het traditionele gezinsritme dat voor rust en duidelijkheid zorgt. Volgens Huijer zorgt een vast ritme voor vrijheid.
En was daar de emancipatie niet om begonnen?
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Vrouwen moeten pensioen eisen. Er is geen enkele baby die zijn eigen luier kan verschonen. Jonge moeders moeten 10 ballen in de lucht houden en als er dan één valt is er niemand die helpt! In tegendeel, haar "zusters" zijn de eerste die kritiek en commentaar hebben.
Onze maatschappij draait om geld, de enige die dat niet heeft of ontvangt is een moeder. We betalen $849.000 weten de vrouwen in Amerika en een kind kost €105.000 weten we in Nederland. Waarom worden moeders niet gecompenseerd zodat het mogelijk is om te kiiezen, zelf zorgen of het een ander laten doen?
Vrouwen moeten pensioen eisen. Er is geen enkele baby die zijn eigen luier kan verschonen. Jonge moeders moeten 10 ballen in de lucht houden en als er dan één valt is er niemand die helpt! In tegendeel, haar "zusters" zijn de eerste die kritiek en commentaar hebben.
Onze maatschappij draait om geld, de enige die dat niet heeft of ontvangt is een moeder. We betalen $849.000 weten de vrouwen in Amerika en een kind kost €105.000 weten we in Nederland. Waarom worden moeders niet gecompenseerd zodat het mogelijk is om te kiiezen, zelf zorgen of het een ander laten doen?
nou in reactie op willie post? in deze economische crisistijd?? denk je werkelijk??? Ik denk niet dat dat gaat gebeuren.
Natuurlijk heeft de flow wel gelijk :-)(das gewoon een geweldig blad)
nou in reactie op willie post? in deze economische crisistijd?? denk je werkelijk??? Ik denk niet dat dat gaat gebeuren.
Natuurlijk heeft de flow wel gelijk :-)(das gewoon een geweldig blad)
Ik zou zo zo ontzettend graag gewaardeerd willen worden voor alles wat ik heb gedaan voor mijn gezin.
Na 28 jaar huwelijk heb ik er een punt achter gezet. Ik heb nog 1 kind thuis ( en ook nog mijn ex, die nog geen andere woonruimte heeft kunnen vinden, en ik kan de man moeilijk op straat zetten, want de dochter houdt veel van haar vader, zou niet aardig zijn... ).
Nu was ik onlangs bij de Sociale Dienst, vroeg de man naar mijn cv, die voornamelijk mijn 28 jarige baan als huisvrouw besloeg. "Maar heeft u daarnaast ook nog gewerkt": vroeg de aardige meneer. "Weet u", zei ik heel oprecht vanuit mijn hart:" ik had hier al veel eerder kunnen zitten tegenover u, maar ik heb ervoor gezorgd dat zo lang mogelijk uit te stellen, alleerst voor mijn kinderen en ten tweede om mij deze schaamte te besparen, die nu onvermijdelijk is, want anders was ik ziek geworden, want ziet u, je kunt van een onevenwichtig huwelijk ziek worden, en dan had ik de staat nog meer gekost."
Maar goed, ik kan pas een uitkering ontvangen als mijn ex niet meer bij mij inwoont.
Maar wat een afschuwelijke, vernederende ervaring was dit.
Een pensioen voor ons moeders zou fantastisch zijn, maar ik ben inderdaad bang dat dát echt geen prioriteit zal hebben in deze tijden, want de staatskas moet gevuld.
Ik heb mijn eerste sollicitatie al achter de rug. Maar zonder dat het zo gezegd werd; ik was té oud, hahaha!! T'is zo krom allemaal Zo krom, deze hele maatschappij, waarin we bijna allemaal buigen voor de ideologie van deze tijd.
Ik houd mijn hart vast voor mijn kinderen. Hoe kunnen die ooit ontspannen het ouderschap ervaren met zo veel druk.
Ik zou zo zo ontzettend graag gewaardeerd willen worden voor alles wat ik heb gedaan voor mijn gezin.
Na 28 jaar huwelijk heb ik er een punt achter gezet. Ik heb nog 1 kind thuis ( en ook nog mijn ex, die nog geen andere woonruimte heeft kunnen vinden, en ik kan de man moeilijk op straat zetten, want de dochter houdt veel van haar vader, zou niet aardig zijn... ).
Nu was ik onlangs bij de Sociale Dienst, vroeg de man naar mijn cv, die voornamelijk mijn 28 jarige baan als huisvrouw besloeg. "Maar heeft u daarnaast ook nog gewerkt": vroeg de aardige meneer. "Weet u", zei ik heel oprecht vanuit mijn hart:" ik had hier al veel eerder kunnen zitten tegenover u, maar ik heb ervoor gezorgd dat zo lang mogelijk uit te stellen, alleerst voor mijn kinderen en ten tweede om mij deze schaamte te besparen, die nu onvermijdelijk is, want anders was ik ziek geworden, want ziet u, je kunt van een onevenwichtig huwelijk ziek worden, en dan had ik de staat nog meer gekost."
Maar goed, ik kan pas een uitkering ontvangen als mijn ex niet meer bij mij inwoont.
Maar wat een afschuwelijke, vernederende ervaring was dit.
Een pensioen voor ons moeders zou fantastisch zijn, maar ik ben inderdaad bang dat dát echt geen prioriteit zal hebben in deze tijden, want de staatskas moet gevuld.
Ik heb mijn eerste sollicitatie al achter de rug. Maar zonder dat het zo gezegd werd; ik was té oud, hahaha!! T'is zo krom allemaal Zo krom, deze hele maatschappij, waarin we bijna allemaal buigen voor de ideologie van deze tijd.
Ik houd mijn hart vast voor mijn kinderen. Hoe kunnen die ooit ontspannen het ouderschap ervaren met zo veel druk.
Mooi artikel.
( Ik heb het overgenomen op mijn weblog mét bronvermelding. Graag hoor ik even van je of je hier bezwaar tegen hebt)
Mooi artikel.
( Ik heb het overgenomen op mijn weblog mét bronvermelding. Graag hoor ik even van je of je hier bezwaar tegen hebt)