Truus: fulltime moeder tegen wil en dank

Toen we Truus benaderden voor een interview over fulltime moederen reageerde ze in eerste instantie afwijzend.

Want Truus is een voorstander van vrouwen die de zorg voor hun kinderen combineren met een betaalde baan. En financiële onafhankelijkheid vindt ze heel belangrijk. Ze bekende dan ook dat haar haren soms te berge rijzen als ze de artikelen op Het Moederfront leest. Ze vindt dat Nederlandse moeders (ten onrechte) beloond worden als ze fulltime moederen.

Ze schreef dat ze ons daarom niet de 'gewenste antwoorden' zou kunnen geven.

Maar daar gaat het nu juist om bij Het Moederfront: er zijn geen gewénste antwoorden. We willen juist dat de verschillende keuzemogelijkheden om je leven in te richten blijven bestaan. Toen Truus dat hoorde wilde ze alsnog wel meewerken aan het interview.

Dit is haar verhaal!

Sinds Truus' (42) tijdelijk contract werd beëindigd in januari 2013, heeft ze nog geen werk kunnen vinden. Daarom is ze noodgedwongen thuisblijfmoeder. Truus heeft een opleiding leerkracht basisonderwijs en onderwijskundige op zak. Ze werkte als leerkracht, en als adviseur.

Truus' ideale scenario is altijd geweest dat zij en haar man de arbeidstaken- en zorgtaken zouden delen. Niet per sé fifty-fifty, maar in evenwicht. De huidige verdeling, waarbij Truus fulltime zorgt en haar man fulltime buitenshuis werkt vindt Truus noch voor zichzelf, noch voor haar dochter goed.

50 tinten sollicitatiebrieven

Aan Truus heeft het niet gelegen. Maar liefst 5o sollicitaties deed ze de deur uit in het afgelopen jaar. Bovendien is ze druk aan het netwerken. Er zijn weliswaar geen vacatures meer voor het werk dat ze altijd deed, maar Truus is breed opgeleid, deskundig, en heeft veel ervaring. Ze had dan ook verwacht wel weer werk te vinden. Truus vermoedt dat het aanbod van sollicitanten zo groot is, dat er altijd wel iemand tussen zit met precies de juiste opleiding en ervaring.

Truus merkt dat bij ieder sollicitatiegesprek geïnformeerd wordt naar het groeiende gat in haar CV. Ze weet nog niet hoe ze daarmee om moet gaan. Zeggen dat ze zich 'de blubber solliciteert maar geen baan kan krijgen' voelt niet goed. Ze vult het gat met vrijwilligerswerk in de jeugdzorg en het passend onderwijs.

Partner

Truus' partner vindt het jammer voor haar dat ze geen werk buitenhuis heeft. Maar hij had het ook prima gevonden als ze fulltime was thuisgebleven na de geboorte van hun dochter. Financieel is dit ook geen probleem want Truus en haar man kozen destijds bewust voor een huis dat ze van één salaris konden betalen. Truus' man ziet wel de voordelen van iemand die fulltime thuis is, en alle zorgtaken op zich neemt.

Fulltime moederen omdat het niet anders kan

De eerste 8 maanden vermaakte Truus zich prima thuis.

'Het was lekker weer, er was voldoende ‘achterstallig’ werk in het huis. Ik deed het rustig aan. Daarna sloeg de verveling toe. Het aantal uren dat ik besteed aan vrijwilligerswerk heb ik zo ongeveer verviervoudigd. En ik pakte een aantal hobby’s die ik al jaren niet heb gedaan weer op.  Maar ik mis de uitdaging, ontwikkeling en groei mogelijkheden die mijn werk mij altijd heeft gegeven. Op verhalen over het huishouden en het kind zit lang niet iedereen te wachten. In gesprekken ben ik snel uitverteld. Ook merk ik dat ik het mis om in verschillende situaties terecht te komen en ‘iets te beleven’. Iets dat verder gaat dan dat dochterlief de vloer heeft bekrast met een stift.'

Hoewel het niet Truus' keuze was, ziet ze ook wel voordelen van deze periode fulltime thuis.

'Het is heerlijk om mooie dagen buiten door te brengen, om zaken waar je eigenlijk geen zin in hebt uit te stellen. En in het laatste jaar heb ik een andere band met mijn dochter kunnen opbouwen. En nog meer leuke momenten uit haar leven beleeft.'

Nadelen fulltime moederen

Maar als je het aan Truus vraagt zijn er veel meer nadelen aan fulltime moederen. Truus vindt het bijvoorbeeld belangrijk dat kinderen al jong in aanraking komen met verschillende mensen en verschillende opvoedsituaties. Doordat haar dochter nu fulltime bij Truus is, krijgt ze minder diversiteit aangeboden.

• Een groot nadeel vind ik het uitstelgedrag. Over alles doe ik drie keer zo lang. En als ik vandaag geen zin heb om iets te doen doe ik het morgen wel of anders overmorgen. Dit betekent ook dat ik aan het eind van de week het gevoel heb dat ik weinig heb gedaan en dat ik maar weer to do lijstjes en roosters ga maken om het volgende week weer anders te doen. Dit houd ik dan wel twee weken lang vol ;-).
• Daarnaast vind ik het jammer dat mijn dochter steeds meer op mij gericht is. Dit is een logisch gevolg van de situatie: haar vader werkt nu fulltime en ik ben de hele week thuis. Het is jammer dat mijn man niet meer tijd (alleen) met zijn dochter kan doorbrengen en dat mijn dochter nu grotendeels door mij alleen wordt opgevoed. In mijn ideaalbeeld is de verdeling van zorgtaken en arbeid tussen moeder en vader ongeveer gelijk verdeeld.
• Een nadeel vind ik ook dat ik noodgedwongen de voor haar vertrouwde opvangomgeving heb moeten opzeggen. Als ik weer aan het werk kom, zal ze op nieuw moeten wennen aan de oude (nieuwe) verdeling van thuis en opvang.
• Een ander nadeel is het feit dat mijn dochter niet meer opgroeit met andere kinderen in haar dagelijkse omgeving. Helaas is mijn dochter het enige kind in ons gezin en in onze familie. Het gastoudergezin had als voordeel dat zij opgroeide met andere kinderen om zich heen. Op dit moment doe ik grote moeite om haar in contact te brengen met andere kinderen. Dit kost mij veel meer tijd en moeite. En ik beleef er weinig plezier aan.
• Door alle dagen thuis te moeten zijn, voor het huishouden en mijn dochter te moeten zorgen en geen werk te hebben, heb ik het gevoel heel eenzijdig bezig te zijn. Ik zorg voor mijn kind en het huis, maar dat doe ik ook als ik werk. Ik ben meer dan een moeder en een huisvrouw, ik ben ook een vakbekwame professional. En dat ben ik al 10x langer dan dat ik moeder ben.
• Ik mis de intellectuele uitdaging die ik in mijn werk altijd heb kunnen vinden. Deels kan ik dit opvangen door mijn vrijwilligerswerk. Maar dit voelt toch anders. En soms heb ik het gevoel werk te doen waar ik voor opgeleid ben en waar ik voor betaald zou moeten worden, en dat ik dus eigenlijk met mijn eigen ‘broodroof’ bezig ben.
• Daarnaast mis ik de samenwerking met mijn collega’s. En de uitdagingen van werk dat me prikkelt en mijn ontwikkeling stimuleert. Zowel op professioneel als op persoonlijk gebied.

Financiële afhankelijkheid

Truus verdiende vanaf haar vijftiende haar eigen geld. Ze hecht veel waarde aan het financiële onafhankelijkheid. Ze heeft het nodig voor haar gevoel van eigenwaarde, en het biedt haar meer opties. Door haar WW-uitkering voelt ze zich niet financieel afhankelijk. Truus' uitkering loopt tot eind 2014.

Truus deelt Jet Bussemakers bezorgdheid over het feit dat 48% van de Nederlandse vrouwen niet economisch zelfstandig is. Ze is blij dat Jet Bussemaker met haar uitspraken financiële onafhankelijkheid weer op de agenda heeft gezet.

Truus: 'De situatie dat moeders thuis blijven, en niet hoeven te werken is een luxe situatie. Bedacht door de regering na de Tweede Wereldoorlog. Omdat de mannen die hadden gestreden als beloning een baan nodig hadden. Voor die tijd combineerden vrouwen het huishouden en de opvoeding van kinderen met al dan niet betaalde arbeid. Ook waren er vrouwen die niet werkten, maar die lieten de opvoeding en huishouden over aan vrouwen die zij hiervoor betaalden.

Voor mij persoonlijk mogen alle regelingen die er bestaan voor het belonen van vrouwen die fulltime moederen worden opgeheven. Uitgezonderd moeders van kinderen die extra zorg nodig hebben. Zo vind ik ook dat kinderbijslag moet worden afgeschaft. Maar er moet wel een compensatie regeling zijn voor kinderen die extra zorg nodig hebben of onvoldoende mee kunnen doen in onze maatschappij door o.a. het onvoldoende inkomen van hun ouders. Daarnaast vind ik dat het gestimuleerd moet worden dat moeders en vaders hun zorgtaken en arbeidstaken op een goede manier kunnen combineren.'

Reacties omgeving

In Truus' familie en het dorp waar ze woont (Bible Belt) is het de norm dat vrouwen thuisblijven als er kinderen komen. Truus' omgeving snapte er niets van toen ze bleef werken. En Truus en vooral haar man kregen veel bedenkingen te horen. Nu ze noodgedwongen thuis is, voldoet Truus wél aan de heersende norm.

Dat ze graag weer een baan wil, snapt haar omgeving dan ook niet.