Willeke (30) is moeder van twee kinderen, en in verwachting van de derde. Ze werkt met veel plezier drie dagen per week als communicatieadviseur.

Maar de combinatie gezin, huishouden en een man met onregelmatige diensten valt Willeke zwaar. Daarom besloot ze recent voor 'onbepaalde tijd' thuis te blijven.

Op het moment van het interview werkte Willeke nog. Maar in december gaat ze met zwangerschapsverlof.

En daarna zal ze niet meer terug gaan naar haar betaalde baan, maar Thuisblijfmoeder zijn.

Wij interviewden Willeke over haar beslissing en verwachtingen!

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te gaan moederen? 

Het was een hele lastige beslissing! Er speelden zoveel vragen door mijn hoofd:

• Kan dit financieel? 
• Hoe gaan ze op mijn werk reageren? 
• Wat vinden mijn vriendinnen ervan? 
• Ga ik nog wel goed voor mijzelf zorgen als ik altijd thuis ben? 
• Kan ik terug als het me toch niet bevalt? 
• Ik kan toch niet zo maar mijn baan opzeggen?

Veel overlegd

Ik heb er veel over gepraat met mijn man, moeder, andere familieleden en vrienden. Ik heb zelfs een bloggende thuisblijfmoeder benaderd en met haar een kopje thee gedronken. Ik wilde alles weten. En zij kon me eerlijk vertellen wat de voors en tegens zijn.
Langzaam groeide het verlangen om deze knoop door te hakken.

Financiën

We moeten straks rondkomen van 550 euro per maand aan eten, drinken en dagelijkse dingen. Vaste lasten dus niet meegerekend. We hebben meerdere berekeningen gemaakt, overbodige vaste lasten opgezegd, of naar beneden geschroefd.

Vervolgens zijn we een paar maanden gaan leven van dit budget. Gewoon om het te ervaren, en niet zomaar een grote beslissing te nemen. We weten nu heel goed wat ons financieel te wachten staat.

Rondkomen van weinig valt me tot nu toe niet zwaar. Maar ik vind het ook niet eenvoudig.

Het gaat niet makkelijk worden. Toch zie ik het als een uitdaging. Met wat creativiteit gaan we genieten van alles wat we wél hebben. Wie weet ga ik in de toekomst met mijn blog geld verdienen. Maar dat is niet mijn doel. Ik wil mijn vrijheid behouden. Er hoeft niet meteen een nieuwe verplichting in de plaats te komen van mijn baan.

De gevolgen van onze keuze ga ik denk ik pas echt voelen als de baby iets groter is en ik niet meer terug ga naar mijn werk. Ik vind het nog steeds een spannende keuze, maar we gaan het gewoon ervaren. Ik zit nergens aan vast en dat voelt heerlijk.

Hoe reageerde je omgeving dat je fulltime thuis bleef? 

Dat wisselde. Zo voelde het althans. Ik denk dat sommige moeders zich impliciet aangevallen voelen als ik de keuze maak om meer thuis te zijn voor mijn gezin. Alsof ik vind dat zij dat ook moeten doen. Dat zorgt voor onbegrip en afstand. Dat vind ik jammer, en het is ook niet nodig.

Op mijn werk kreeg ik tot mijn verrassing veel begrip en erkenning. Veel vrouwen hebben al eens een tijdje (soms noodgedwongen) thuis gezeten en hebben dit als positief ervaren. Ze zeiden eerlijk dat het soms erg pittig is, maar dat ze het iedere moeder zouden aanraden.

Wat vind je partner ervan? 

Hij staat er 100% achter en ziet ook dat de kinderen mij meer nodig hebben. Dat vat hij niet persoonlijk op. Hij ziet het verschil tussen vaderschap en moederschap. Op dit moment ben ik harder nodig, gewoon door aanwezig te zijn. Daar gaf hij mij veel erkenning mee. Ik dacht namelijk hetzelfde.

Verder accepteert hij gewoon dat de dingen zo lopen. Soms vind ik dat wel jammer.

Want soms ervaar ik het als een groot offer dat ik voor mijn gezin maak. En soms voelt het juist als een bevrijding dat ik straks minder ballen in de lucht hoef te houden. 

Daar staat hij soms te weinig bij stil. Ik ben ook een beetje bang dat hij zijn interesse in mij verliest. Of dat ik er minder verzorgd bij ga lopen, waardoor er afstand komt. Dat ik saai word, of alleen maar verhalen over de kinderen kan vertellen straks. Hij is daar helemaal niet bang voor.

Omdat ik de blog www.elkedagmama.nl begonnen ben, loopt het nu al anders dan verwacht. Ik ben door die blog hartstikke druk en ik maak allemaal leuke dingen mee. Genoeg verhalen te vertellen dus!

Wat vond je partner van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder? 

Hij heeft minder behoefte om thuis te zijn dan ik, hoewel hij echt wel kan genieten van de kinderen. Hij is een leuke, en lieve vader. Toch denken we allebei dat hij lekker fulltime en regelmatig moet gaan werken.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt? 

Als ik een dag niet hoef te werken, doe ik allerlei dingen in huis. Mijn man veel minder. Ik vind niet dat, omdat hij buiten de deur werkt, ik alles in huis moet doen. We gaan het eerst even ervaren, op verzoek van mijn man. Maar ik kan je voorspellen dat we hier heel snel onze eerste ruzie over hebben haha. Dus die taakverdeling gaat er denk ik wel komen…

Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner? 

Daar heb ik totaal geen moeite mee. Ik weet dat het tegenwoordig belangrijk wordt gevonden. En ik denk dat het hoge aantal scheidingen daarbij een rol speelt. Ik wil erop vertrouwen dat mijn man en ik samen oud worden, daar doen we allebei alles voor. Om in deze getrouwde situatie ‘financieel afhankelijk’ te zijn, vind ik ook niet erg. Hij kan rustig gaan werken omdat ik thuis ben. Zo ziet hij het ook. We gaan er samen voor, dus financieel is ook alles voor ons samen.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces? 

Ik hoop het wel! Als ik er nu over nadenk schrikt het idee van jarenlang thuisblijfmoeder zijn me nog wel af. Misschien bevalt het me geweldig. Dan blijf ik het wat langer doen. Mocht het anders gaan, dan kan ik parttime gaan werken als de jongste een jaar oud is. Of als alle kinderen naar de basisschool zijn. Ik kan het nu niet inschatten en stap er heel open in.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder? 

Ik denk om iets van elke dag te maken. Om leuke dingen te doen met de kinderen én ondertussen het leven thuis op orde te hebben. Als ik nu een dagje vrij ben, kan ik de kinderen soms al achter het behang plakken. Verder denk ik dat het lastig zal zijn om tijd voor mijzelf te hebben. Daar wil ik echt voor waken.

Wat is het leukst aan fulltime moederen? 

Dat ik de kinderen zie opgroeien en deel kan zijn van hun leven. Of dat nu thuis is in hun ontwikkeling van baby tot kleuter, of dat ze op school zitten en allerlei dingen meemaken waar ik bij betrokken ben.

De oudste is vijf en er is al sprake van afstand; van hem los moeten laten. Dat proces wil ik graag bewust meemaken en hier verstandig mee omgaan. Mocht hij me meer nodig hebben, dan wil ik er meer kunnen zijn. Dat kan straks! Ik kan me er straks helemaal op richten: mijn kinderen helpen hun plekje te vinden in dit leven.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie? 

Begrijpelijk voor de economie. Maar de samenleving is toch ook gebaat bij kinderen die zijn opgegroeid in een liefdevolle omgeving van ouders die elkaar respecteren, waarbij er aandacht en zorg is voor wat de kinderen nodig hebben? Dat vrouwen mogen deelnemen aan de arbeidsmarkt is geweldig, daar heb ik zelf ook van genoten, maar ik vind het belangrijk dat we het zelf mogen blijven beslissen. Het moet onze eigen keuze zijn en ons eigen zoeken naar balans tussen werk en privé. Dat is voor iedereen anders, daar ben ik van overtuigd.

Hoe voorzie je in sociale contacten? 

Dat lijkt me inderdaad een lastige. Alle vriendinnen in mijn omgeving werken. Als ze dan een dag vrij zijn, zullen ze veel moeten doen in huis of met de kinderen. Denk ik. Ik ga wel actief op zoek naar deze sociale contacten. Zodat ik andere volwassenen blijf ontmoeten en onze kinderen met elkaar kunnen spelen. Zowel de kinderen als ik hebben deze contacten nodig.

Hoe 'laad' je jezelf weer op? 

Ik wil weer gaan hardlopen na mijn bevalling, daar kijk ik echt naar uit. Verder geniet ik van het bloggen! En ik wil ook tijd voor mijzelf blijven reserveren om leuke dingen te doen met vriendinnen. Of samen weg te kunnen met mijn man. Misschien ga ik op een dag wel een cursus of studie volgen. Maar dan moet mijn man eerst een fulltime baan vinden zodat we daarvoor kunnen sparen, haha.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder? 

Jezelf ontwikkelen kun je zowel thuis, als op het werk. Zoals je op je werk ‘stil kunt staan’ kan dat thuis ook. Je valt thuis wat minder snel door de mand misschien. Ik denk dat je je ontwikkelt door in gesprek te blijven met mensen, dingen te lezen, en mee te maken.

Als communicatieadviseur kan ik me beter in loondienst ontwikkelen. Maar ik wil me nu graag ontwikkelen als thuisblijfmoeder! Dat leer ik niet op mijn werk. En in de combinatie werk-gezin ben ik echt niet de leukste moeder. Ik raak gefrustreerd omdat ik veel meer uit het moederschap zou willen halen. Daarin kan ik me nog genoeg ontwikkelen!

Waarom begon je een blog? 

De behoefte om te schrijven kwam toen ik serieus overwoog om te stoppen met werken. Ik vond niet zoveel op internet dat me verder hielp. Ik denk dat ik het verhaal ben gaan schrijven dat ik destijds zelf had willen lezen.

En daarna kwam ik op zoveel leuke ideeën waar ik over zou kunnen bloggen, dat ik er allerlei thema’s bij gehaald heb: opvoeding, koken, genieten van genoeg en rondkomen van een klein budget.

Mijn doel is nu groter geworden: ik wil graag andere moeders (en vrouwen zonder kinderen!) inspireren tot een leven vol voldoening. In de grote en kleine thema’s. Als ik één iemand verder zou kunnen helpen in deze zoektocht, dan is mijn blog voor mij de moeite waard geweest. Ik beleef zelf ook veel plezier aan het bloggen, anders zou ik er direct mee stoppen. Je vindt mijn blog op Elke dag mama.

Hoe zie je de toekomst? 

Positief. Ik heb de keuze gemaakt die op dit moment bij mij en ons gezin past. Dat voelt goed. En ik voel me rijk dat we de keuze hebben kunnen maken. Ik realiseer me goed dat dat een luxepositie is. Ik kijk uit naar de komst van ons derde kindje, en dat ik me een tijdje helemaal op mijn mooie gezin mag richten.

Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner