door Arine Spierenburg van Wijgaarden

Nu ik zelf bewuster naar mijn moederzijn kijk en er opener over praat, valt me op dat er best veel waardering is voor moeders. Ik begin mezelf ook meer te waarderen. Want één ding is heel duidelijk: moederen is een beroep. Misschien wel het mest veelzijdige beroep van de wereld.

Chef-kok

Ik ben chef-kok. Het is een behoorlijke uitdaging zo te koken dat de kinderen het allemaal eetbaar vinden, maar ook weer niet helemaal naar hun pijpen te dansen. Ze moeten van mij gewoon zuurkool en witlof eten, maar ik ben wel weer zo toegeeflijk dat ik het opleuk met champignons en banaan.

EHBO-er

Ik ben EHBO'er. Dat heb ik echt moeten leren. Toen Joris nog klein was, raakte ik helemaal overstuur als hij 39 graden koorts had. Inmiddels weet ik dat dat zo over is bij een kind. En op Annelie ben ik maandenlang boos geweest omdat ze zo ontzettend slecht naar me luisterde. Tot de dokter me vertelde dat ze een verwaarloosde oorontsteking had: ze hoorde me echt niet. Verder heb ik me erover verbaasd, hoe vaak kinderen vallen en botsten. Ik was totaal onervaren op het gebied van wonden en bulten, maar inmiddels weet ik aardig hoe ik moet dokteren. Een schaafwond behoeft geen, en een snijwond wel een pleister. En bij elk pijntje is een dikke kus van mij op de zere plek absoluut het snelst werkende medicijn.

Manager

Ik ben manager. Ik heb me zelf verwonderd over mijn eigen domheid op dit gebied. In mijn vorige banen kon ik mijn werkzaamheden en tijd prima plannen, thuis laat ik het een chaos worden. Maar als ik de stressmomenten wat professioneler aanpak gaat het verrassend beter. Bijvoorbeeld het tanden poetsen. Eerst liep ik de kinderen altijd achterna met hun tandenborstel. Joris werd liggend op zijn bed gepoetst. Annelie terwijl ze met haar poppen aan het spelen was. Maar tegenwoordig gaat het anders: tanden poetsen doen we allemaal tegelijkertijd in de badkamer. En we zijn drie keer zo snel klaar.

Psycholoog

Ik ben psycholooog. Ik ken mijn kinderen als geen ander. Een poosje geleden was Joris niet helemaal lekker. We aten iets dat hij vies vond en hij vertrok z'n gezicht. Ik wist: dit is niet een gezicht van: 'Ik lust dit niet,' maar van: 'ik moet overgeven.'
'Ben je misselijk?' vroeg ik. Tim keek me geïrriteerd aan: 'Wees toch niet zo overbezorgd, straks breng je hem nog op een idee. Er is niets aan de hand met hem.' Ik zei niets, maar wist wel beter. Ik ken Joris. Hij is geen aansteller. Eerder een binnenvetter, die niet vertelt dat hij zich ziek voelt en zels zijn braaksel zal proberen binnen te houden. Dus zette ik heel subtiel een leeg bord voor Joris neer. En binnen een minuut gaf hij over.

Onderwijzer

Ik ben onderwijzer. Er is niets mooier dan aan Joris uitleggen hoe papier gemaakt wordt. Of aan Annelie waarom de mensen in de tijd van de bijbel op blote voeten liepen. Of samen rupsen te vangen om te zien hoe zich verpoppen en een vlinder worden. Ik beleef de wereld door hun ogen en verwonder me met hen over alles. En ik vind het geweldig om mijn kennis door te geven en de leergierigheid van mijn nageslacht te zien.

Pedagoog

Ik ben pedagoog. Dat is nog wel een moeilijkst. Hoe weet ik wat welk kind nodig heeft op een bepaalde leeftijd? Wanneer snapt Annelie oorzaak en gevolg: als je nu niet dooreet, mag je geen tv kijken? Is het verantwoord om Lukas toch die pedagogische tik op z'n vingers te geven, omdat hij woorden nog niet lijkt te begrijpen. Moet ik Joris uitdagen met moeilijke spelletjes, of ga ik hem daarmee juist frustreren? Hoe zorg ik ervoor dat ik geen politieagent word? Toch gaat ook dat al wel een beetje beter. Vooral door vallen en opstaan en leren van mijn valervaring. Zo groei ik als opvoeder.

Wie kan er van een normaal mens verwachten dat hij of zij al deze rollen kan vervullen? Tegelijkertijd nog wel? Ik heb het altijd zwaar overdreven gevonden als ik vrouwen hoorde zeggen dat moeder zijn zo veelomvattend was. Dat zou wel meevallen: iedereen kon het toch? Nu weet ik dat het verre van meevalt. Ik wist niet dat je zoveel in huis moest hebben als moeder. Als je al deze rollen goed uit kunt voeren moet je wel geniaal zijn.

Van stresskip tot moederkloek

Bovenstaand fragment is afkomstig uit Arine Spierenburg van Wijngaardens boek Van stresskip tot moederkloek. Ze beschrijft hierin haar ervaringen als nieuwbakken moeder, en haar worsteling om vorm te geven aan haar moederschap. Het boek is overgoten met een christelijk sausje.

Arine's conclusie aan het eind van het boek dat haar moederschap bepaalt wie ze is, en dat ze daarom niet nog iets ánders kan of wil zijn, zal niet iedereen kunnen bekoren. Zeker niet gezien de trend dat het moederschap zo min mogelijk aan je leven moet veranderen, en je verschillende rollen moeiteloos moet kunnen afwisselen en combineren.

Het boek is te koop bij Bol.com voor 14,95.