Herintreden als thuisblijfmoeder: het verhaal van Geke!
Geke Douw had het enorm naar haar zin op haar werk als (kinder)beenmerganalist bij het UMC in Utrecht.
Ze kwam daar terecht na haar opleiding Biologie en medisch laboratoriumonderzoek. Een combinatie van lange, drukke dagen, ziekte, een huilbaby en een lange reistijd zorgde ervoor dat Geke ervoor koos om thuisblijfmoeder te worden.
Zes jaar lang heeft ze fulltime gemoederd, en inmiddels heeft ze succesvol kunnen herintreden. Geke werkt als Toa op een middelbare school!
Hieronder haar verhaal over hoe ze thuisblijfmoeder werd, en hoe ze nu daarna weer actief werd op de arbeidsmarkt.
Een bemoedigend verhaal over herintreden als thuisblijfmoeder!
Waarom werd je destijds thuisblijfmoeder?
Nou, ik werkte dus in Utrecht maar wij woonden (en wonen nog steeds) in Deventer. Ik had het daar ontzettend naar mijn zin. Het was een baan waarin ik nog veel kon leren en daar hou ik van. Het werk bestond uit veel verschillende onderdelen waardoor geen dag hetzelfde was.
Reisafstand en huilbaby
De reisafstand ging op zich prima toen ik nog geen kinderen had, maar na de geboorte van mijn oudste zoontje begon het me op te breken. Hij was een huilbaby en ik was altijd heel erg moe. Bovendien moest ik dus ook nog lange dagen maken als ik ging werken met veel reizen. Daarnaast was er een fusie geweest tijdens mijn verlof. Daardoor kreeg ik een andere werkplek en veranderde mijn baan. Mijn zo diverse baan waar ik zo van hield, kromp in tot het alleen maar preparaten bekijken onder de microscoop.
Toch durfde ik de stap niet goed te zetten om te stoppen ook al wilde ik dat wel heel erg graag.
Ik werd zwanger van mijn tweede en halverwege werd ik ziek waardoor ik in de ziektewet ging. Na de geboorte van de tweede besloot ik toch te stoppen met werken.
Hoe verliep de overgang van betaald werk naar fulltime moederen voor jou?
Er viel een last van mijn schouders maar tegelijkertijd vond ik het ook superspannend! Ik was heel blij dat ik niet meer van die lange dagen hoefde te maken. Ik vond het heerlijk om me op de kinderen te kunnen concentreren en daar mijn energie in te steken. De overgang van een baan naar fulltime moederen ging me dan ook prima af. Ik was halverwege de zwangerschap van de tweede gestopt met werken omdat ik ziek was, dus tegen de tijd dat mijn verlof officieel was afgelopen was ik al een half jaar verder en al helemaal gewend aan het thuis zijn.
Waar liep je tegenaan als thuisblijfmoeder?
Er waren een aantal dingen waar ik tegenaan liep tijdens de zes jaren dat ik thuisblijfmoeder ben geweest.
- Het eerste is dat je heel weinig mogelijkheid had om even jezelf te zijn en andere gedachten te hebben dan de kinderen. Altijd alles moeten doen met kinderen onder mijn arm vond ik niet altijd fijn.
- Het tweede is uitdaging. Thuis heb je iets minder mogelijkheden om je te ontwikkelen dan bij een baan. Gelukkig ben ik wel iemand die mijn uitdagingen zoekt. Zo vond ik het heel leuk om te bakken en dan steeds de lat voor mezelf hoger te leggen.
- Weinig financiële ruimte is ook wel iets waar we steeds tegenaan liepen. De eerste jaren ging het nog wel. Maar toen de kinderen steeds groter werden, en zeker toen er later ook nog een derde bij kwam werd het erg krap. Ik heb er altijd wel een hobby van gemaakt om alles zo goedkoop mogelijk te doen en we zijn gelukkig niks tekort gekomen. Maar het was wel elke maand weer puzzelen.
Wat was juist leuk als thuisblijfmoeder? Of viel mee?
- Wat ik heel fijn vond aan het thuisblijfmoeder zijn was dat ik helemaal mijn eigen tijd kon invullen. Ik kon heel erg mee gaan met de flow van de kinderen. Ik had per dag een paar doelen, bijvoorbeeld naar de winkel gaan, naar een speeltuin en de was. En wanneer ik die dingen deed was maar net hoe de petten van de kinderen stonden. Dat is fijn en zorgt voor rust.
- Tegelijkertijd was het heel praktisch dat ik thuis was in de eerste jaren dat de oudste twee klein waren. Ze zijn allebei te vroeg geboren en waren beiden in de winter vaker ziek dan beter. En dat was nooit een probleem want ik was wel thuis. Ik had serieus niet geweten hoe ik die jaren had moeten doen met een baan erbij.
- En eigenlijk de belangrijkste reden, ik vond het fijn om bij mijn kinderen te zijn toen ze nog zo klein waren.
Die eerste jaren zijn zo bijzonder en komen nooit meer terug. Het feit dat mama altijd thuis was zorgde ook voor structuur en rust, wat ons gezin toen echt nodig had. Ook mijn man gaf aan dat dat gewoon heel fijn was.
Na hoeveel jaar fulltime moederen begon je weer te verlangen naar betaald werk?
Ik heb zes jaar fulltime gemoederd. De eerste jaren wilde ik echt niet aan werk denken. De laatste anderhalf jaar merkten we dat we financieel gewoon niet meer uitkwamen en verlangde ik wel naar meer inkomen. Ik heb dat in eerste instantie gezocht in het bijles geven en bloggen. Daarmee ging het wel een jaartje goed. Maar toen er een vacature voorbij kwam die me aansprak, kon ik het toch niet laten om te reageren. En daar heb ik absoluut geen spijt van gehad.
Waarom verlangde je daar naar? Wat trok je?
De allerbelangrijkste reden was het geld. Als mijn man twee keer zoveel had verdiend was ik waarschijnlijk nu nog niet aan het werk geweest. Toch kreeg ik na verloop van tijd ook het gevoel dat ik zes jaar lang alles heb gegeven voor mijn gezin en kreeg ik behoefte aan iets voor mezelf en iets om me in te ontwikkelen.
Toen je had besloten dat je weer een betaalde baan wilde: wat was toen je eerste stap?
Een vriendin stuurde de vacature door waarbij ik uiteindelijk ben aangenomen. Het ging over een baan in het onderwijs. Heel iets anders dus dan wat ik daarvoor had gedaan. Ik had er zelf ook niet aan gedacht eigenlijk. Maar het kwam op mijn pad en ik wilde het onderzoeken. En dat resulteerde erin dat ik de baan kreeg!
Hoe bepaalde je op welke banen je solliciteerde?
Toen ik student was heb ik een opleiding gedaan die me interessant leek. Destijds hield ik er natuurlijk geen rekening mee of een bepaalde baan wel haalbaar is als je ook een gezin hebt.
Toen ik dit keer weer ging solliciteren heb ik echt wel gelet op de sector.
Ik kom dus uit de zorg, maar ik ben overgestapt naar het onderwijs. Een sector die een stuk makkelijker te combineren is met een jong gezin. Het werk wat ik nu doe is ook onder mijn niveau. Maar voor nu vind ik dat prima. Het is namelijk nog best een uitdaging soms om werk en een gezin te combineren. Ik denk dat ik over een paar jaar wel weer behoefte krijg naar wat meer uitdaging op niveau.
Waren er veel banen waarop je kon solliciteren? Waarbij je aan het profiel voldeed?
Nee, ik ben vrij specialistisch opgeleid. Dus het aantal vacatures dat aansloot was klein.
Hoeveel tijd zat er tussen je beslissing dat je weer buitenshuis wilde werken en deze nieuwe baan?
Er is niet echt een beslissend moment geweest. De gedachte dat ik eventueel wel weer zou willen werken kwam geleidelijk. Er zat maar ongeveer drie weken tussen het moment dat die vriendin mij die vacature onder mijn neus legde en ik ook daadwerkelijk aan het werk was. Het ging ineens heel snel.
Hoe pakte je het solliciteren aan?
Er zijn natuurlijk verschillende manieren. Veel praten met mensen geeft nieuwe ideeën. Ik had eigenlijk verwacht dat ik een baan in de zorg zou moeten hebben, vanwege mijn opleiding. Ik was zelf nooit op het idee van het onderwijs gekomen. Soms hebben andere mensen nieuwe ideeën waar je mee aan de slag kan. De functie die ik nu doe heeft mijn vriendin gegoogeld.
Ik heb in het begin, voordat ik beviel van mijn tweede nog wel wat gesolliciteerd. Dat zijn twee sollicitaties geweest denk ik. Daar was ik op afgewezen.
Uiteindelijk ben ik één keer opgeroepen voor een gesprek naar aanleiding van een sollicitatie. Dat was ook meteen de laatste keer.
Hoe verliepen de sollicitatiegesprekken?
Heel soepel eigenlijk. Ik was natuurlijk wel heel gespannen. Ineens voelde ik wel dat ik alweer zes jaren uit het werkende leven was. En dan ook nog op een gesprek voor een functie waar ik niet voor was opgeleid. Dus ik moest mezelf echt wel neerzetten. Er werd uiteraard wel naar het gat in mijn CV gevraagd, maar toen ik uitlegde dat ik drie kleine kinderen heb werd dat meteen voor logisch aangenomen.
Bij afwijzing: wat voor reden werd er opgegeven?
In de paar sollicitaties die ik had gedaan, waarin ik het niet werd waren er gewoon anderen die geschikter waren. Misschien omdat ik (hoog)zwanger was. Maar daar kom ik natuurlijk niet achter.
Zijn er vooroordelen over herintredende vrouwen denk je?
Ik heb ze niet meegemaakt. Natuurlijk heb ik in die zes jaar wel wat gemist. Het voelt een beetje als een gat in mijn kennis dat ik bij moet trekken. Maar die onzekerheid lag meer bij mezelf dan dat ik het van anderen mee kreeg. Ik kreeg van collega’s juist veel respect dat ik zes jaar thuis ben geweest om voor de kinderen te zorgen.
Wat vind jij pluspunten van herintredende thuisblijfmoeders?
Ik ben er van overtuigd dat je als moeder ook veel dingen leert die je kan inzetten in je werk. Denk aan multitasking, maar ook doorzetten als iets niet loopt zoals je wilt. Ik heb als moeder geleerd om dingen soms even los te laten. Waar sommige collega’s zich nog druk over kunnen maken denk ik vooral, het gaat wel weer over. Zal wel een fase zijn.
Wat vind jij minpunten van herintredende thuisblijfmoeders?
Je hebt wel een gat in je CV. Voor sommige werkgevers is dat geen probleem. Maar het nadeel is wel dat als je solliciteert, en een andere kandidaat heeft dat niet of komt net van school af, dat het in je nadeel kan werken. Wat ik niet helemaal terecht vind trouwens. Want het is niet zo dat als je thuis bent met de kinderen dat je stilstaat in je ontwikkeling. Maar dat zien anderen vaak wel zo.
Hoe vond je het om na 6 jaar te herintreden?
Ik vond het in het begin wel moeilijk. Zelf was ik de eerste maanden heel moe van alles indrukken en alle dingen die ik op mijn werk moest leren. Daarnaast waren de kinderen ook moe van de lange dagen en het nieuwe ritme. Dus dat was even een pittige periode. Maar daar moesten we even doorheen.
Zijn er dingen die je nu anders zou doen?
Nee ik denk dat ik het precies hetzelfde zou doen. Dat zware eerste stuk daar moet je gewoon even doorheen. Na het eerste halve jaar wordt het makkelijker.
Wat zou je thuisblijfmoeders aanraden?
Doe vooral wat goed voelt. Wil jij graag thuis zijn met de kinderen? Doe dat. Trek je niks aan van wat andere daar van vinden en voel je sterk!
Maar merk je dat de muren op je af komen?
Ga dan op zoek naar werk (of iets anders). Kinderen naar een opvang doen is niet erg en kan juist ook verrijkend zijn voor ze.
Wat zou je herintredende vrouwen aanraden?
Voel je vooral niet schuldig tegenover wie dan ook. Dat ligt echt wel op de loer, maar doe het niet.
Hoe beïnvloedt het jou als persoon dat je nu weer betaald werk hebt?
Ik ben blij met mijn nieuwe uitdagingen en met de ruimere financiën. Ergens hoopte ik dat ik een geduldiger moeder zou zijn omdat ik niet meer 24/7 bij de kinderen ben, maar dat is helaas niet het geval.
Hoe werkt het door in het gezinsleven en in het huishouden dat je weer buitenshuis werkt?
Ik ben druk bezig geweest met de overgang voor het gezin. Mijn man en ik hebben voordat mijn eerste werkdag was al veel gepraat over planning. Zoals wie heeft wanneer de auto, wie haalt wie wanneer op, over scenario’s voor als er een kind ziek is.
Als je dit samen van te voren goed bespreekt, dan staan de neuzen ook meteen dezelfde kant als het dan daadwerkelijk aan de gang is. Daarnaast ben ik met de kinderen mee geweest naar de opvang en had ik een hartenbandje gemaakt. Die konden ze dragen en er naar kijken als ze me zouden missen.
Allebei een baan hebben vraagt wel weer planning en we kunnen minder vaak spontane dingen doen. Daarnaast merk ik dat ik minder tijd heb voor het huishouden, dus daar blijft nog wel eens wat van liggen.
De overgang van thuisblijfmoeder naar ‘werkende moeder’ maak je niet alleen als moeder maar het hele gezin doet hier in mee. Wees daar bewust mee bezig.
Kinderen snel gewend
Het grappige is dat de kinderen er heel snel aan gewend waren. Eigenlijk sneller dan ik. De eerste weken vonden de kinderen het wel spannend om naar de opvang te gaan, maar dat ging al snel heel goed. Ze vinden het fantastisch! Daarnaast brengt mijn man de kinderen een aantal keer per week naar school. Dat vinden de kinderen leuk, en ik vind het fijn om het schoolgebeuren ook samen te doen.
Wat is volgens jou de beste manier om te herintreden.
Ik denk dat het handig is om vanaf het begin af aan duidelijk te zijn dat je kleine kinderen hebt, en dat je daarom wellicht minder flexibel bent dan je zou willen zijn. Als je dat vanaf het begin duidelijk hebt gezegd, kom je er niet na verloop van tijd achter dat er meer flexibiliteit van je verwacht wordt dan je kan bieden.
Daarnaast is het goed om open te staan voor eventueel een cursus, zeker als je er jaren tussenuit bent geweest is het goed om meer bij te leren.
Nieuwsgierig naar Geke’s blog?
Dat vind je op nietvolgenshetboekje.nl!
Lees ook Herintreden, het verhaal van Josine en de post Voorbeeld cv thuisblijfmoeder!
Blijf op de hoogte en neem een gratis emailabonnement!
Enter your email address:
Delivered by FeedBurner
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Reacties
Herintreden als thuisblijfmoeder: het verhaal van Geke! — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>