Fulltime moeder tegen heug en meug
In haar boek Van stresskip tot moederkloek beschrijft Arine Spierenburg-van Wijngaarden haar worsteling om het moederschap een plek te geven in haar leven.
Ze zoekt antwoorden op vragen als: Hoe word je een goede moeder? Maar ook: wat doet moederschap met je identiteit? Je idealen? Je baan? Ariane werd verrast door de impact die moeder worden op haar had. Ze dacht dat ze het er 'wel even' bij zou doen. Maar wat ze dacht dat een bijrol was, bleek een hoofdrol.
Combinatie baan - kind
In eerste instantie combineert Arine het moederschap met de zorg voor haar oudste zoon Joris. Ze houdt van haar werk, en is gedreven. Wel gaat ze van een veertig- naar een twintig urige werkweek. Maar ze moet dezelfde hoeveelheelheid werk doen in minder tijd. Uiteindelijk trekt ze noodgedwongen wat ze een 'verschrikkelijke conclusie' noemt: 'het gaat niet'.
Ze zegt haar baan op, en vindt al snel een nieuwe baan. Als ze onverwachts opnieuw zwanger blijkt, reageert haar nieuwe werkgever positief. Helaas wordt die nieuwe baan een paar jaar later wegbezuinigd. In diezelfde tijd raakt Arine opnieuw zwanger. Noodgedwongen wordt ze fulltime moeder. Dat maakt haar worsteling met haar rol als moeder nóg groter.
Principieel tegen de crèche
Arine en haar man werken allebei parttime, waardoor ze de zorg voor hun kind(eren) niet hoeven uit te besteden. Want over de crèche is Arine heel duidelijk.
'Het kinderdagverblijf of zelfs een gastouder is voor mij ontzettend uit den boze. Het idee alleen al: je kinderen achterlaten in de handen van vreemden. Dat is het alleenrecht en de verantwoordelijkheid van de ouders. Je krijgt toch zeker geen kind om het vervolgens vier of vijf hele dagen in een crèche te dumpen? Je kinderen hebben je nodig, en andersom! Ik ben bang dat ik hier nogal ongenuanceerd in ben, maar ik vind het hele concept 'kinderdagverblijf' onbstaanbaar.'
Voordat mensen boos worden over Arine's oordeel over de crèche: ze is even kort door de bocht als het gaat om fulltime moederen.
'Dus wurm ik mezelf in de beruchte moeder-werkspagaat. En ik heb het maar vol te houden, anders moet ik stoppen met werken en fulltime moeder worden. En dat is absoluut ondenkbaar. Daar heb ik toch weer teveel idealen en ambitie voor.'
Hoewel Arine de waarde van zorg en opvoeding propageert, lijkt ze er zelf niet in te geloven. Want van met name van de laatste uitspraak druipt de minachting voor fulltime moederen.
Persoonlijke crisis n.a.v. moeder worden
Arine schrijft heel open en eerlijk over haar worsteling met zichzelf en haar moederrol. Zo beschrijft ze hoe ze per ongeluk haar zoontje van de trap duwde. En dat ze regelmatig driftig uitvalt tegen haar kinderen, en zelfs een paar keer een tik uitdeelt. Hoewel ze behoorlijk neerslachtig is, is er nadrukkelijk geen sprake van een Post Partum Depressie. En dat biedt perspectief: het moederschap is gewoon zwaar! En dat je daarmee worstelt, is dus heel normaal. Dat hoeft niet per definitie te betekenen dat je een Post Partum Depressie hebt.
Religieuze saus
Van stresskip tot moederkloek is overgoten met een sterke religieuze saus die niet naar ieders smaak zal zijn. Ariane heeft een godsbeeld in de stijl van een alwetende vader die ergens daarboven in de hemel zit. Ariane's geloof gaat als een rode draad door het boek.
Praktische informatie
Van stresskip tot moederkloek is voor 9,50 te koop bij bol.com.
Interview met Ariane in Het Elfde Uur met Andries Knevel
In 2006 verscheen Ariane in Het Elfde Uur en werd daar geïnterviewd door Andries Knevel. Daar hoor je ook dat Ariane inmiddels toch weer een baan heeft gevonden. Haar overtuiging dat fulltime moederen voldoende zou moeten zijn, was geen lang leven beschoren.
Je kunt de uitzending bekijken via deze link. Het fragment met Ariane is rond 27 minuten en 30 secondes.
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Dank voor je reactie Lambert.
We hebben het misschien niet duidelijk genoeg geformuleerd, maar het van de trap duwen ging per ongeluk. Door een volle wasmand. En mevrouw Spierenburg prijst zichzelf zeker gelukkig met haar partner en de mogelijkheid de zorg te delen.
In zekere zin is het moedig van haar dat ze haar nek durft uit te steken, en haar kwetsbaarheid en fouten durft te laten zien.
Wellicht komt dit in de review niet genoeg naar voren.
Redactie Het Moederfront
Dank voor je reactie Lambert.
We hebben het misschien niet duidelijk genoeg geformuleerd, maar het van de trap duwen ging per ongeluk. Door een volle wasmand. En mevrouw Spierenburg prijst zichzelf zeker gelukkig met haar partner en de mogelijkheid de zorg te delen.
In zekere zin is het moedig van haar dat ze haar nek durft uit te steken, en haar kwetsbaarheid en fouten durft te laten zien.
Wellicht komt dit in de review niet genoeg naar voren.
Redactie Het Moederfront
Quote:"Arine en haar man werken allebei parttime, waardoor ze de zorg voor hun kind(eren) niet hoeven uit te besteden."
Quote"het moederschap is gewoon zwaar"
Dus mevrouw deelt het ouderschap met haar man Ik ga er even vanuit dat haar man uiteraard in zijn vrije dagen ook alle huishoudelijke taken en de zorg voor de kinderen voor zicht neemt.....
Quote "Zo beschrijft ze hoe ze per ongeluk haar zoontje van de trap duwde. En dat ze regelmatig driftig uitvalt tegen haar kinderen, en zelfs een paar keer een tik uitdeelt. Hoewel ze behoorlijk neerslachtig is, is er nadrukkelijk geen sprake van een Post Partum Depressie"
Verschrikkelijk, dit valt gewoon onder kindermishandeling en het feit dat het niet onder PPD valt maakt het alleen maar erger, dat betekent dat zij het nog bewust doet ook....
Mijn dochter van 6 heeft nog nooit een tik van me gehad, en zal die ook nooit krijgen. Daar zijn hele goede andere, menselijke, methodes voor, die er ook nog eens toe bijdragen dat mijn dochtertje gaat beseffen wat kan en niet kan, zonder er een trauma aan over te houden.
Mevrouw werkt dan dus de helft van de week, en de rest zorgt ze voor het huis en de kinderen. Wat klaagt ze dan? Ik ken legio vrouwen en mannen die het helemaal alleen moeten doen, en werken, en voor de kinderen zorgen... 24/7.
Ze moet niet zeuren en zichzelf gelukkig prijzen dat ze de mogelijkheid heeft dit alles met haar partner te kunnen en mogen delen
Quote:"Arine en haar man werken allebei parttime, waardoor ze de zorg voor hun kind(eren) niet hoeven uit te besteden."
Quote"het moederschap is gewoon zwaar"
Dus mevrouw deelt het ouderschap met haar man Ik ga er even vanuit dat haar man uiteraard in zijn vrije dagen ook alle huishoudelijke taken en de zorg voor de kinderen voor zicht neemt.....
Quote "Zo beschrijft ze hoe ze per ongeluk haar zoontje van de trap duwde. En dat ze regelmatig driftig uitvalt tegen haar kinderen, en zelfs een paar keer een tik uitdeelt. Hoewel ze behoorlijk neerslachtig is, is er nadrukkelijk geen sprake van een Post Partum Depressie"
Verschrikkelijk, dit valt gewoon onder kindermishandeling en het feit dat het niet onder PPD valt maakt het alleen maar erger, dat betekent dat zij het nog bewust doet ook....
Mijn dochter van 6 heeft nog nooit een tik van me gehad, en zal die ook nooit krijgen. Daar zijn hele goede andere, menselijke, methodes voor, die er ook nog eens toe bijdragen dat mijn dochtertje gaat beseffen wat kan en niet kan, zonder er een trauma aan over te houden.
Mevrouw werkt dan dus de helft van de week, en de rest zorgt ze voor het huis en de kinderen. Wat klaagt ze dan? Ik ken legio vrouwen en mannen die het helemaal alleen moeten doen, en werken, en voor de kinderen zorgen... 24/7.
Ze moet niet zeuren en zichzelf gelukkig prijzen dat ze de mogelijkheid heeft dit alles met haar partner te kunnen en mogen delen