Arielle Veerman: hoogopgeleide thuisblijfmoeder na komst 3 kinderen
Arielle Veerman studeerde in Italië kunstgeschiedenis en restauratie, en werkte daarna als restaurator van schilderijen. Toen zij en Joost Zwagerman kinderen kregen ontstond gaandeweg een rolverdeling die traditioneel genoemd wordt: Arielle zorgde voor de kinderen en het huishouden, en Joost Zwagerman schreef.
Na de komst van hun derde kind stopte Arielle Veerman met haar werk buitenshuis en werd thuisblijfmoeder.
Een belangrijke factor bij het ontstaan van deze rolverdeling was volgens Arielle Veerman het feit dat het een zogenoemd kunstenaarshuwelijk was. Daarin staat de kunstenaar en zijn kunst voorop. Een kunstenaar doet immers niet simpelweg zijn werk, hij heeft een soort hogere roeping. Arielle Veerman:
‘Het ideaal is dat een schrijversvrouw of -man de taak op zich neemt om faciliterend, ondersteunen en raadgevend te zijn, opdat het talent zich zonder belemmeringen ontplooit.’
Gaan we weer: ‘Vrouwen handelen niet echt uit vrije wil’
Het is Madeleijn van den Nieuwenhuizen (28) die begint over het idee dat Nederlandse vrouwen weliswaar dénken dat ze graag fulltime of parttime voor hun kinderen willen zorgen, maar dat dit simpelweg komt door jarenlange hersenspoeling.
Volgens haar is fulltime moederen, of een parttime baan combineren met je gezin geen vrije keuze maar een ‘historisch patroon dat voor een belangrijk deel voortkomt uit geënsceneerde politieke en economische genderongelijkheid.’
Ik vind dit altijd een enorm irritante stelling, omdat je daarmee elk argument van andersdenkenden wegzet als zijnde ‘misleid’.
Is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter?
Zelfs áls dat het geval is, is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter? Is het niet arrogant om te stellen dat andermans keuzes zijn ingegeven door cultuur, maar dat jouw visie dat niet is?
Gelukkig nuanceert ze dit later enigszins door op te merken:
‘Je moet ook oppassen met paternalistisch bestempelen van andermans keuze als kuddegedrag.’
Terug naar Arielle Veerman
Terug naar Arielle Veerman. Hoewel Arielle dus een periode fulltime gemoederd heeft, denkt ze dat het beste is als beide partners werk en zorg combineren. Terugkijkend denkt ze dat haar financiële afhankelijkheid van Joost Zwagerman ‘de zaak geen goed gedaan’ heeft.
Daarnaast zorgde het kostwinnersgezin bij Arielle Veerman en Joost Zwagerman voor wederzijdse beklemming. Joost Zwagerman voelde steeds meer de druk om geld te verdienen. Terwijl Arielle ten prooi viel aan een gevoel van uitzichtloosheid, gebrek aan erkenning en het gevoel dat ze haar eigen identiteit verloor.
Samenvattend
Arielle Veerman was een tijdlang een hoogopgeleide thuisblijfmoeder. In haar boek De langste adem schrijft ze over haar huwelijk met Joost Zwagerman, en wat er mis ging.
In Opzij ging ze in gesprek met Christine Brinkgreve en Madeleijn van den Nieuwenhuizen over haar boek en de man-vrouw verhouding in deze tijd.
*Zelf het artikel lezen?
Praktische informatie over Arielle Veermans boek
Wat vind jij van het argument dat Nederlandse vrouwen alleen maar dénken dat ze hun eigen keuzes maken?
P.S. Lees ook het verhaal van Susanne Rethans die haar man onder andere verliet voor de schrijver Peter Buwalda.
Interesting; Een hoogopgeleide thuisblijf moeder.