'Niet naar de kinderopvang Dan heb je iets uit te leggen!'
'Niet naar de kinderopvang? Dan heb je iets uit te leggen.'
Dat is de titel van het artikel dat vandaag in het AD verscheen. Naar aanleiding van de presentatie van de nieuwe kwaliteitseisen voor de kinderopvang door minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken, en staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs. De nieuwe kwaliteitseisen moeten zorgen voor een betere aansluiting op de basisschool, en later zorgen voor een bloeiende carrière.
In het artikel een interview met Thuisblijfmoeder Elise Visser uit Almere.
Lees het artikel in het AD hier.
Wat een goed artikel! Erg fijn om te lezen dat meer mensen, wanneer het financieel kan, hun eigen keuze durven te maken en zich dan niet laten leiden door 'de opgelegde norm'. Ook mijn man en ik hebben besloten dat ik de eerste tijd bij mijn dochter thuis blijf (ze is 1,5). Korte tijd hebben we haar op de crèche gehad, en het beviel ons niet. Veel ziek (elke week), ze at niet op de opvang en 1 keer kwam ik onverwacht langs en zag dat ze stilletjes terug getrokken in de grondbox zat. Het ligt niet aan de leidsters, die doen zoveel mogelijk hun best, maar de groepen zijn groot en het ene kind voelt zich prettiger bij drukte dan het andere kind. Hoewel wij tevreden zijn met onze beslissing, reageert de buitenwereld vaak verbaasd en vallen er ongemakkelijke stiltes. Inderdaad alsof ik mijn kind iets ontzeg en zelf volkomen onzelfstandig, ambitieloos en ongeëmancipeerd ben. Soms is het bijna denigrerend en vragen mensen of ik 'huisvrouw' ben en me overdag wel kan 'vermaken'. Ik voel mij bij onze beslissing inderdaad vaak alleen staan. Ik ben 32 en mijn moeder is ook thuis gebleven, in mijn klas op de basisschool werkte bijna geen enkele moeder. De politiek wil dus dat kinderopvang gaat bijdragen aan de ontwikkeling van jonge kinderen, kennelijk doet het nu dat te weinig.
En waarom zou ik, die mijn kind heel goed kent en haar veel gerichte aandacht kan geven, niet goed kunnen bijdragen aan haar ontwikkeling?......
Wat een goed artikel! Erg fijn om te lezen dat meer mensen, wanneer het financieel kan, hun eigen keuze durven te maken en zich dan niet laten leiden door 'de opgelegde norm'. Ook mijn man en ik hebben besloten dat ik de eerste tijd bij mijn dochter thuis blijf (ze is 1,5). Korte tijd hebben we haar op de crèche gehad, en het beviel ons niet. Veel ziek (elke week), ze at niet op de opvang en 1 keer kwam ik onverwacht langs en zag dat ze stilletjes terug getrokken in de grondbox zat. Het ligt niet aan de leidsters, die doen zoveel mogelijk hun best, maar de groepen zijn groot en het ene kind voelt zich prettiger bij drukte dan het andere kind. Hoewel wij tevreden zijn met onze beslissing, reageert de buitenwereld vaak verbaasd en vallen er ongemakkelijke stiltes. Inderdaad alsof ik mijn kind iets ontzeg en zelf volkomen onzelfstandig, ambitieloos en ongeëmancipeerd ben. Soms is het bijna denigrerend en vragen mensen of ik 'huisvrouw' ben en me overdag wel kan 'vermaken'. Ik voel mij bij onze beslissing inderdaad vaak alleen staan. Ik ben 32 en mijn moeder is ook thuis gebleven, in mijn klas op de basisschool werkte bijna geen enkele moeder. De politiek wil dus dat kinderopvang gaat bijdragen aan de ontwikkeling van jonge kinderen, kennelijk doet het nu dat te weinig.
En waarom zou ik, die mijn kind heel goed kent en haar veel gerichte aandacht kan geven, niet goed kunnen bijdragen aan haar ontwikkeling?......