Gastpost door Anne-Marie Bun

Vandaag moest mijn zoon babyfoto’s meenemen naar school. Hij is ons tweede kind, dus gelukkig had ik een heel archief met schattige babyfoto’s.

Hoe anders was dat bij mij vroeger thuis. Ik ben nummer vier. Toen ik babyfoto’s mee moest nemen, greep mijn moeder naar een oude schoenendoos met daarin ongeveer vijftig foto’s van mijn oudere zus. Gelukkig heeft mijn moeder het geld dat ze heeft uitgespaard op het ontwikkelen van foto’s, nooit hoeven gebruiken voor een jeugdtrauma therapie.

Toen ik in verwachting was van mijn eerste kind, lag de wereld aan mijn voeten, en iedereen had oog voor mijn zwangerschap. Mensen wreven over mijn buik, er werden weddenschappen afgesloten over de bevallingsdatum, en vriendinnen vroegen hoe ik de kinderopvang ging regelen. En toen mijn kind een paar weken oud was, gaf ik een enorme babyborrel.

Maar toen ik in verwachting was van de tweede, had niemand het in de gaten. Ik was gewoon zwanger. Opnieuw. We hielden geen babyborrel meer aangezien we verhuisd waren van het centraal gelegen Utrecht naar, het aan de rand van de wereld gelegen, Terneuzen. Bovendien dacht iedereen dat al mijn meubelen gebouwd waren van Fisher-Price, dus ik had niks meer nodig.

De jeugd van een vierde kind ziet er gewoon heel anders uit. Laat we eens kijken:

Het eerste kind: gaat op tennisles, volgt piano en Franse les.
Het tweede kind: gaat op judo.
Het derde kind: wil op ballet.
Het vierde kind: brengt de hele woensdag middag in de maxi-cosy door om de andere kinderen overal naar toe te brengen.

Het eerste kind: werd compleet afgeschermd van suikers tot de kleuterschool. Andere kinderen pestten hem, maar hij weet ze te overtuigen dat de rijstwafels in zijn trommeltje eigenlijk koekjes zijn.
Het tweede kind: had nog nooit snoep gegeten totdat zijn broer naar de kleuterschool ging.
Het derde kind: broers maakten babymelk aan met siroop, zodat ze zeker wisten dat ze even stil was
Het vierde kind: beet op de overgebleven lollystokjes van haar broers en zus.

Het eerste kind: ouders denken dat kind een genie is.
Het tweede en derde kind: ouders denken dat het kind een speciaal talent heeft.
Het vierde kind: ouders zijn blij dat kind gevoel voor humor heeft.

Verjaardag eerste kind: slingers vanaf de trap tot in de woonkamer, thema verjaardags feestje, zelf gebakken verjaardagstaart van drie verschillende lagen en gedecoreerd in zelfde thema.
Verjaardag tweede kind: slingers in de woonkamer, zelfgemaakte appeltaart
Verjaardag derde kind: slingers en een cake van de bakker
Verjaardag vierde kind: wanneer is ze ook al weer jarig?

Binnenkort ben ik zelf weer jarig. Ik wilde het simpel vieren met wat cadeautjes die ik zelf heb gekoch,t en een cake van de bakker. Ik krijg nu echter een beter idee. Ik vind dat iemand alsnog een verjaardagsfeestje voor mij moet regelen. Gewoon omdat ik het verdiend heb.

Bovendien, vrouwen van mijn leeftijd hebben heel veel spullen nodig. Ik ben inmiddels uit de gympen van mijn zus gegroeid, en de spijkerbroek die ik van haar heb gekregen is inmiddels ook bij de knieën versleten.

Het hoeft geeningewikkeld verjaardagsfeestje te worden. Gewoon wat lekkere kleine hapjes van de traiteur, en een taart van drie verschillend lagen en daarnaast heel veel designer kleren in maat 38. Wie weet worden er zelfs wat foto’s genomen.

Meer informatie? Bezoek dan Anne-Marie's website

Redactie van Het Moederfront

Uit onderzoek van Nikon blijkt dat meer dan de helft (56%) van de vaders en moeders in Nederland toegeeft dat ze meer foto’s maken van hun oudste kind, dan van hun andere kinderen.

Op de vraag waarom ouders minder foto’s van hun jongere kinderen maakten, waren de meest voorkomende antwoorden: tijdsdruk (33%), en het feit dat ze pas achteraf beseften dat ze meer foto’s hebben gemaakt van hun eerstgeborene (25%).

Heb jij meer foto's van je oudste, dan daarop volgende kinderen?