Aric Sigman: moederzorg is het beste
Dr. Aric Sigman haalde de voorpagina met zijn recente artikel ‘Mother Superior’ in The Biologist.
Hierin schrijft hij dat de biologische effecten van de kinderopvang op de lange termijn leiden tot een verhoogd risico op hartziektes. Dit zou komen doordat kinderen in kinderopvang meer van het stresshormoon cortisol in hun lichaam hebben.
Sigman publiceerde bij voorbaat al zijn verdediging
Sigman zag de bui al hangen, en schreef bij voorbaat vast een statement in zijn verdediging. Daarin benadrukt hij dat zijn stuk ‘Mother Superior’ is goedgekeurd door collega-wetenschappers.
We moeten kritischer staan tegenover kinderopvang
De boodschap van Sigman is feitelijk dat er te gemakkelijk wordt gedacht over kinderopvang. Kinderopvang is een ‘evolutionaire noviteit’ waarvan de lange termijn gevolgen nog niet bekend zijn. Normaliter staan mensen kritisch en voorzichtig tegenover dit soort nieuwe ontwikkelingen, maar op de een of andere manier is kinderopvang nu al algemeen geaccepteerd als zijnde ‘niet kwalijk’.
Sigman pleit voor een kritische houding, die ervan uitgaat dat de zorg van moeders beter is dan de zorg die wordt geboden in de kinderopvang. En laten wetenschappers dan eerst maar eens bewíjzen dat de kinderopvang geen kwaad kan, aldus Sigman.
Algemeen geaccepteerd: kinderen in kinderopvang hebben meer stress
Dorothy Bishop, professor ontwikkelings- en neuropsychologie geeft Sigman gelijk als hij zegt dat crechekinderen hogere cortisol* niveau’s hebben. Ook uit Nederlands onderzoek blijkt dit.
Maar Doroty Bishop zet er vraagtekens bij of dit negatieve gevolgen heeft voor de ontwikkeling. Sterker nog, een klein beetje stress, kan volgens haar ontwikkeling ook bevórderen.
Het laatste woord is aan Sigman:’The uncomfortable question remains: which is better for a young child during weekdays — the biological mother or a paid career at an institution?’
* Cortisol = stresshormoon
Volg Het Moederfront op Twitter!
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Tja, een moeilijke – je vindt nl altijd voors en tegens – ik weet aan welke kant ik sta en heb daar ook altijd naar gehandeld, maar door recente ontwikkelingen weet ik dat het niet altijd zo zwart wit kan zijn – een vloek of een zegen ? ik ben er nog niet uit …
Tja, je hebt inderdaad ook postitieve stress. Zo zal een kind op school meer stress ondervinden dan thuis, maar op school wordt het meer gestimuleerd en leert het dus meer. Het lijkt me iig geen reden om je kind van school thuis te houden. Ik ben het met Bisop eens: een beetje stress is goed voor je ontwikkeling.
Tja, je hebt inderdaad ook postitieve stress. Zo zal een kind op school meer stress ondervinden dan thuis, maar op school wordt het meer gestimuleerd en leert het dus meer. Het lijkt me iig geen reden om je kind van school thuis te houden. Ik ben het met Bisop eens: een beetje stress is goed voor je ontwikkeling.
Een beetje stress voor een ouder kind oke…maar stress voor een babie echt niet oke!
En ook zij worden aan stress blootgesteld van kunstmatig grote "gezinnen" en veel wachten op aandacht en verplicht samenspel op een leeftijd dat dat onnatuurlijk is enz enz.
We hebben ons mond vol over grote gezinnen maar de in opvang vinden we het allemaal heel normaal, en dan is geen van de ouders notabene aanwezig als vaste factor.
Misschien wordt het tijd om ons af te vragen waarom er zoveel kinderen worden gelabeld…ik heb nml niet de indruk dat kinderen van nu hetzelfde zijn als de kinderen van pakweg 30 jaar geleden. Sterker nog, ik heb veel zien veranderen in drukke zenuwachtige schreeuwerige aandachtvragende mensen,precies dat gedrag wat je ziet bij kinderen die minder aandacht krijgen dan zij nodig hebben. De hoeveelheid behoefte aan aandacht is voor elk kind verschillend, dus de opmerking dat het voor Pietje niet geld maakt niet dat het voor Jantje dus ook niet geldt. Daar wordt nogal eens de vergissing gemaakt. Men denkt teveel in algemene termen, en scheert zo ieder kind over een kam. In dit geval de kam, het valt allemaal wel mee….en die andere gevallen…tja…toeval?
Een beetje stress voor een ouder kind oke…maar stress voor een babie echt niet oke!
En ook zij worden aan stress blootgesteld van kunstmatig grote "gezinnen" en veel wachten op aandacht en verplicht samenspel op een leeftijd dat dat onnatuurlijk is enz enz.
We hebben ons mond vol over grote gezinnen maar de in opvang vinden we het allemaal heel normaal, en dan is geen van de ouders notabene aanwezig als vaste factor.
Misschien wordt het tijd om ons af te vragen waarom er zoveel kinderen worden gelabeld…ik heb nml niet de indruk dat kinderen van nu hetzelfde zijn als de kinderen van pakweg 30 jaar geleden. Sterker nog, ik heb veel zien veranderen in drukke zenuwachtige schreeuwerige aandachtvragende mensen,precies dat gedrag wat je ziet bij kinderen die minder aandacht krijgen dan zij nodig hebben. De hoeveelheid behoefte aan aandacht is voor elk kind verschillend, dus de opmerking dat het voor Pietje niet geld maakt niet dat het voor Jantje dus ook niet geldt. Daar wordt nogal eens de vergissing gemaakt. Men denkt teveel in algemene termen, en scheert zo ieder kind over een kam. In dit geval de kam, het valt allemaal wel mee….en die andere gevallen…tja…toeval?
Het verbaasd me niets dat kinderopvang meer stress veroorzaakt. Het is nu eenmaal een stuk drukker in een grote groep. Vraag is of je kind daarmee om kan gaan, de één vindt het vermoeiender dan de ander.
Het verbaasd me niets dat kinderopvang meer stress veroorzaakt. Het is nu eenmaal een stuk drukker in een grote groep. Vraag is of je kind daarmee om kan gaan, de één vindt het vermoeiender dan de ander.
Wat Bibje zegt, was mij ook opgevallen. Ik help iedere week op school en je haalt er de kinderen zo uit die minder aandacht krijgen dan ze misschien nodig hebben. Een groot aantal hebben inderdaad ook een labeltje opgeplakt gekregen.Ik merk ook dat als dat eens ter spraken komt de leraren het vaak met me eens zijn en de werkende ouders dat gewoon keihard ontkennen.
Het valt natuurlijk ook niet mee als je opgezadeld zit met een kind wat meer dan gemiddelde aandachts- en huidhonger heeft. Vooral als je als ouder gelukkiger bent als je werkt, want dan kom je in een spaggaat te zitten. En de prioriteiten die je stelt zullen altijd gevolgen hebben, dan wel goede dan wel slechte. Dat is op zijn minst gezegd "een beetje lastig"……
Daarentegen is dat het risico van het krijgen van kinderen, dat kan wel eens een beetje tegenvallen(lees niet aan de verwachting voldoen als in teveel offers vragen van de ouders)