Mijn verhaal: Annemarie

Annemarie is Master of Philosophy en Master of Science, maar thuis luistert ze vooral naar 'Mama'. Tijdens haar studie werkte ze onder andere in de kinderopvang, en eenmaal afgestudeerd ging ze aan de slag als junior onderzoeker op de afdeling orthopedagogiek.

Na een heftige zwangerschap, die eindigde in het ziekenhuis koos Annemarie voor het fulltime thuisblijfmoederschap. Wij interviewden Annemarie over deze keuze.

Annemarie, wanneer werd je Thuisblijfmoeder?

Tijdens mijn zwangerschapsverlof besloot ik niet meer terug te gaan naar mijn betaalde baan.

Was je dat altijd al van plan?

Nee, ik was van plan na mijn zwangerschapsverlof weer aan de slag te gaan. Tijdens de zwangerschap dacht ik wel eens dat het fijn zou zijn om minder te werken, maar helemaal stoppen overwoog ik niet.

Waarom koos je voor fulltime zorgen en opvoeden?

Het idee om te stoppen kwam tot stand door onderstaande factoren, en werd getriggerd door de geboorte van mijn dochter.

• Een heftige zwangerschap
• Ik had geen goed gevoel bij kinderopvang
• Ik twijfelde toch al over mijn toenmalige werk
• Het leek me heerlijk om bij mijn dochter te zijn, en haar ontwikkeling helemaal mee te maken in haar eerste jaar

Ik denk dat we onze dochter een stevige en veilige basis geven voor haar verdere ontwikkeling. Ze kan, doordat ik thuis ben, zich helemaal in haar eigen tempo ontwikkelen.

Zware en hectische zwangerschap

De zwangerschap was in de laatste maanden erg zwaar en hectisch. Wegens zwangerschapsdiabetes werd ik doorverwezen naar een gynaecoloog, diëtiste, diabetesverpleegkundige en internist.

Maar vervolgens waren er bij elke controle nieuwe problemen! Te weinig vruchtwater, de buikomvang van ons kindje bleef achter, te hoge bloeddruk, tekort aan bloedplaatjes, en afwijkende leverwaarden. Uiteindelijk werd ik twee keer opgenomen, en is de bevalling ingeleid met achtendertig weken, en vijf dagen in verband met HELPP syndroom en een hoge bloeddruk. Onze dochter is toen gelukkig helemaal gezond geboren.

Na de bevalling had ik het gevoel dat het nu even genoeg was: ik had rust nodig, en tijd voor mezelf en mijn gezin. Dit gevoel heeft zwaar meegewogen in mijn beslissing.

Waarom geen kinderopvangcentrum

We hadden onze dochter al vroeg in de zwangerschap ingeschreven bij diverse kinderopvangcentra. Een aantal bezochten we tijdens de zwangerschap, en we ondertekenden een contract bij een van die kinderopvangcentra.

Maar het voelde gewoon niet goed mijn dochter zo jong al naar de kinderopvang te brengen. Hierbij speelden mijn eigen ervaringen als leidster in de kinderopvang, en mijn kennis als orthopedagoge ook een rol.

Toen ik in de kinderopvang werkte ervaarde ik dat vooral als het 'managen' van een groep: ik was zo druk met eten geven, drinken geven en verschonen, dat ik weinig individuele aandacht kon geven. En als orthopedagoge had ik de nodige zeer kritische onderzoeken gelezen.

Kinderopvang toonde begrip voor ontbinden contract

Uiteindelijk hebben we het contract daarom laten ontbinden. We kregen toen een heel fijne reactie van de kinderopvang. Ze vonden het een heel wijs besluit, en gaven aan dat het beter is om je gevoel te volgen, als je thuis bij je kindje wil blijven.

Ze vertelden dat ze af en toe wel eens een kindje krijgen van wie de moeder liever thuis wil blijven, maar kinderopvang toch wil proberen. Ze gaven aan dat de moeder daar meestal heel ongelukkig van wordt, en de leidsters ook, omdat de moeder niet tevreden kan zijn met een dagverblijf als ze liever thuis voor haar kindje zorgt.

Wat daarnaast ook sterk meespeelde, is dat ik het door omstandigheden niet meer zo naar mijn zin had op mijn werk. Het voelde erg tegenstrijdig om mijn dochter naar de kinderopvang te brengen waar ik me niet goed bij voelde, zodat ik naar werk kon waar ik het niet naar mijn zin had.

Keuzevrijheid een voorrecht

Ik ervaar het als een voorrecht dat ik deze keuze kón maken. Mijn partner heeft het ontzettend naar zijn zin in zijn baan, en kan ons gezin prima onderhouden. Ik besef terdege dat dit niet voor iedereen geldt.

Heb je er lang over nagedacht?

Ja, ik heb er wel lang over nagedacht. Voordat ik mijn twijfels en overwegingen aan mijn werkgever heb gecommuniceerd, gingen er weken voorbij. Daarna heb ik in overleg met mijn werkgever de uiteindelijke beslissing pas gemaakt in de laatste week van mijn verlof, zodat het geen beslissing zou zijn gebaseerd op hormonen en vermoeidheid van direct na de bevalling.

Was het een makkelijke/moeilijke beslissing?

Ik vond het een lastige beslissing. Het betreft wel je carrière, en bepaalt ook (gedeeltelijk) je toekomst in het arbeidsproces. Ik ben altijd erg druk geweest met studeren, een goede opleiding, goede cijfers halen, en daarnaast ook allerhande bijbanen zodat ik veel werkervaring op zou doen.

Heb je advies gevraagd? Zo ja, aan wie?

Zeker, aan mijn partner, ouders, en goede vriendinnen.

Hoe reageerde je omgeving?

Ik heb weinig negatieve reacties gekregen. Je merkt wel dat mensen het niet hadden verwacht, of zelf een andere keuze zouden maken. Maar ik kreeg ook diverse, positieve reacties van mensen die juist wél dezelfde beslissing zouden nemen, en mijn overwegingen goed begrepen.

Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?

We hebben niet van tevoren een nieuwe taakverdeling gemaakt. De taakverdeling veranderde vanzelf. Doordat ik meer thuis ben, regel ik meer zaken thuis, ben ik overdag verantwoordelijk voor de zorg voor onze dochter, de financiën, het huishouden, de boodschappen etcetera.

Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?

Nee dit hebben we niet in detail doorgerekend. Maar we wisten dat we het met het inkomen van mijn partner konden redden. Nu het zo ver is, blijkt het wel verstandig de financiën beter in de gaten te houden.

Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?

In de toekomst wil ik zeker weer deelnemen aan het arbeidsproces. Ik ben altijd een bezige bij geweest, leerde veel van mijn werk, en ontmoette daar nieuwe mensen. Het is daarnaast natuurlijk fijn om financieel meer ruimte hebben.

Wat ik precies wil gaan doen weet ik nog niet. Ik merk namelijk dat ik veel verschillende dingen interessant vind. Deze periode thuis is voor mij dus ook een periode van bezinning.

Wanneer ik weer ga werken staat nog niet vast. Ik had het plan na deze zomervakantie weer op zoek te gaan en te solliciteren. Mijn moeder kan dan oppassen, en daarnaast willen we een gastouder of kinderopvang waar we ons goed bij voelen.

Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?

Slaaptekort, en dan de zorg voor mijn dochter en het huishouden draaiende houden.

Wat is het leukst aan fulltime moederen?

Dat ik de ontwikkeling van mijn dochter voor 100% mee kan maken dit eerste jaar!

Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?

Elke week is eigenlijk weer anders. Ik ben op dit moment geen mama met vaste dagschema’s. De structuur die ik mijn dochter bied, is dat ik er ben als ze me nodig heeft. Dat we tijdens de maaltijden aan tafel zitten en wat (proberen ;-)) te eten. Dat we in elk geval 1x per dag naar buiten gaan, en dat ze ’s avonds om 7 uur naar bed gaat volgens een vast ritueel. Verder krijgen we soms bezoek, of gaan zelf bij iemand langs. Verder gaan we fietsen, winkelen of boodschappen doen.

Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie?

Ik vind dat ze het in Scandinavië veel beter hebben georganiseerd dan in Nederland. Ik heb gemerkt dat een zwangerschap en bevallen, zeker bij complicaties, zowel fysiek als geestelijk een grote belasting kunnen zijn.

Op advies van de gynaecoloog ging ik al zes weken van tevoren met verlof, in plaats van vier. Hierdoor had ik nog maar tien weken verlof na de bevalling over, in plaats van twaalf. Dit was voor mij zeker niet lang genoeg, en ik kan me voorstellen dat dit voor meer moeders geldt. Daarnaast vind ik een kindje van tien of twaalf weken eigenlijk nog veel te klein om zo lang gescheiden te zijn van zijn/haar moeder.

In Scandinavië krijg je een stuk langer dan 16 weken verlof, in Zweden krijg je zelfs 96 weken verlof na de geboorte van je kindje. Dat is toch heerlijk voor moeder en kind! Geen druk om weer aan het werk te moeten, en je kindje uit handen te moeten geven.

Het lijkt me trouwens voor werkgevers ook veel gemakkelijker om een vervanger te vinden voor een periode van een jaar, dan een periode van drie maanden. Tegen de tijd dat iemand ingewerkt is, is het verlof alweer voorbij. Dat kan niet effectief zijn.

Hoe voorzie je in sociale contacten, gezien het feit dat veel vrouwen overdag weg zijn, en je als thuisblijfmoeder dan op jezelf teruggeworpen wordt?

Veel vriendinnen studeren nog, of hebben nog geen fulltime baan, waardoor ze overdag thuis zijn. Ook heb ik een cursus babymassage en muziek op schoot gevolgd. Zo zagen we twee keer per week andere moeders en hun kinderen.

Ook ben ik gestart met vrijwilligerswerk, ten eerste in het website design team van Delft Mama, en ten tweede als medewerker bijzondere verkoop bij de Wereldwinkel Delft. Ik kan mijn dochter daar meestal gewoon mee naar toe nemen!

Hoe 'laad' je jezelf weer op? Doe je cursussen, sporten, meditatie etc?

Ik begin nu inderdaad te merken dat het belangrijk is om tijd voor jezelf te maken. Zo ben ik afgelopen week weer eens naar de schoonheidsspecialist geweest. Na de zomervakantie wil ik met een cursus Pilates beginnen, om zo meer structureel tijd voor mezelf te hebben. Verder maken mijn partner en ik regelmatig tijd voor elkaar, door bijvoorbeeld een leuke serie te kijken, of de dag door te nemen.

Een veel gehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?

Ik ben het er helemaal mee eens dat je je door arbeidsparticipatie blijft ontwikkelen. Ik vind dat ook erg belangrijk. Maar als Thuisblijfmoeder ontwikkel ik me ook. Door het vrijwilligerswerk leer ik nieuwe vaardigheden.

Zo leer ik van alles over webdesign via DelftMaMa, en leer ik van alles over fairtrade via de Wereldwinkel. Ik ben daarnaast bezig met samenwerken, organiseren, klanten werven, klantcontact, contact met leveranciers, verkopen, en dergelijke.

Maar ook door thuis te zijn, leer ik nieuwe dingen, zoals financiële boekhouding, gezonder en creatiever koken, tuinieren, bloggen en leren over html. En natuurlijk de zorg voor mijn dochter en de ontwikkeling van kinderen. Zaken waar ik anders geen, of minder tijd voor had gehad.

Annemarie's partner aan het woord!

Wat vind jij van de constructie: kostwinner - thuisblijfmoeder?

Ik ben er heel gelukkig mee. We vinden allebei dat onze dochter in het eerste jaar onverdeelde aandacht nodig heeft, en te jong is voor de kinderopvang. Ik sta er dus helemaal achter dat ik in deze periode van ons leven kostwinner ben.

Zou jij huisman willen worden?

Als het beroep op mij was gedaan om een periode thuis te blijven voor mijn dochter, dan had ik dat gedaan en was ik huisman geworden. Maar niet jarenlang.

Hoe stond jij in het beslissingsproces?

Ik heb Annemarie altijd gesteund in dit beslissingsproces en we hebben hier vaak heel open gesprekken over gehad.

Meer lezen van Annemarie?

Bezoek dan haar blog Sprankels