Mijn baby lacht… nu ik nog
Een lastig of gevoelig onderwerp kun je het beste zelf als eerste aankaarten. Want dan kun je ook meteen de angel er uit halen.
Dat doet Live Van Weddingen dan ook in het zoveelste boek over dat ‘moeilijke eerste jaar na de bevalling’ in Mijn baby lacht… nu ik nog!
Zit de wereld te wachten op nog een boek over ‘het eerste jaar?’
‘Ik heb er lang over nagedacht of dit boek echt nodig was. Zat de wereld hier wel op te wachten?’ schrijft Live.’Ja,’ concludeert ze vervolgens.
En wel hier om: ‘Toen een van mijn cliënten verzuchtte dat ze toch graag voordien had gelezen over wat haar overkwam, sterkte dat me in mijn overtuiging dat dat het belangrijk was om mijn ervaring, de verhalen en mijn visie op papier te zetten.’
In haar praktijk komt Live namelijk veel boze en verongelijkte prille moeders tegen. Blijkbaar voelen ze zich allemaal verrast door het moederschap, en bedrogen dat niemand hen heeft gewaarschuwd. Ondanks de vele boeken over het onderwerp.
Live lacht het laatst
Net als Diana Koster in haar boek met de oud belegen titel Perfecte moeders bestaan niet, weet Live Van Weddingen warempel wat toe te voegen. Waar Koster de diepte in gaat, beschrijft Van Weddingen moeder worden als een rouwproces en pleit ze voor geduld. Moederrouw noemt ze de emoties waarmee nieuwbakken moeders te maken krijgen.
Moederrouw
Dertig procent van de moeders met een kind jonger dan drie jaar heeft wel eens last van:
- Onzekerheid
- Oververantwoordelijheidsgevoel
- Gevoel van zinloosheid
- Veel huilen
- Overdreven perfectionisme
- Angst om iets verkeerd te doen
- Paniekaanvallen
- Schuldgevoelens
Deze symptomen líjken op die van een postpartumdepressie. Maar vaak is er sprake van moederrouw*.
Moederrouw is de worsteling van vrouwen met het moederschap en alle aanpassingen die dat van hen vraagt. Vrouwen rouwen om het leven dat voorbij is, om het verlies van hun zwangerschap, om de vrijheid die ze voorgoed kwijt zijn etc.
Prille moeders hoeven niet dolgelukkig te zijn!
En dat heeft tijd nodig. Meer tijd dan onze maatschappij vrouwen meestal gunt. Moederrouw is niet binnen een paar weekjes over. Dat kan gerust een jaar duren.
Maar omdat het de norm is dat je gelukkig moet zijn, en moet GENIETEN, worden vrouwen vaak in de diagnose postpartumdepressie geduwd. En die diagnose opent de deur voor de farmaceutische industrie en medicatie. En zo komen we bij Van Weddingens belangrijkste boodschap:
‘Een moeder die neerslachtig en somber is, hoeft niet genezen te worden, om de simpele reden dat ze niet ziek is. Je bent aan het rouwen en dat is iets heel anders dan een postpartumdepressie.’
Antidepressiva stompen je emoties af
Van Weddingen vergelijkt een antidepressivum met de poort van een groot kasteel.
‘De kamers en gangen van het kasteel zijn de bakermat van al jouw emoties en kwaliteiten om je te verbinden met je kindje. Door een antidepressivum is de toegang tot al die emoties versperd. Ook tot de fijne emoties zoals blijdschap, ontroering, gieren van het lachen of verwondering. Je kunt de diepte ervan niet meer voelen.
Het voordeel is dat je nergens nog last van hebt (uit het oog, uit het hart), het nadeel van antidepressiva is dat je ook erg veel mist van je innerlijke wereld. Je mist de emoties die je nodig hebt om een echte verbinding aan te gaan met je kindje.’
Hoe moet het dan wel?
Van Weddingen pleit voor keuzes maken, en geeft daarnaast 10 concrete handreikingen voor prille moeders om hun weg te vinden. En ze steekt ze een riem onder het hart.
Conclusie
Mijn baby lacht… nu ik nog! is een aanrader voor moeders die het moeilijk hebben en zich afvragen: ‘Waarom ben ik niet dolgelukkig?’ Van Weddingens kritische houding tegenover de farmaceutische industrie en pillen is verfrissend.
Dit boek biedt ruimte, perspectief en zinnige adviezen.
Praktische informatie
Mijn baby lacht… nu ik nog! is voor 17,99 te koop bij bol.com
* Van Weddingen verwijst naar het belang van experts om de diagnose te stellen
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Psychische problematiek tijdens de zwangerschap of na de bevalling is het meest ondergeschoven kindje in de geboortezorg. Maar liefst 1 op de 5 vrouwen krijgt na de bevalling hiermee te maken. Omdat er weinig over wordt gesproken – teveel vanuit een roze wolk gepraat – durven vrouwen niet snel hulp te vragen. Ze schamen zich, voelen zich schuldig en blijven te lang in het verdriet hangen.
Bovendien wordt vaak de ernstigste vorm van ontregeling, namelijk kraambedpsychose, totaal niet herkend. Want hoe herken je de symptomen, op welke emoties moet je letten en hoe worden deze vrouwen goed begeleid? Dat is waar ik mee mee bezig houd.
Vanuit mijn ervaringsdeskundigheid met zwangerschapsdepressie, postpartum depressie en kraambedpsychose kan ik hier veel meer over vertellen. Daarbij heb ik rechtstreeks contact met het Erasmus MC die in de wereld toonaangevend is op het gebied van psychische pre- en postpartum problematiek. De hoogste tijd dat hierin verandering komt en vrouwen openlijk over hun problemen kunnen praten.
Psychische problematiek tijdens de zwangerschap of na de bevalling is het meest ondergeschoven kindje in de geboortezorg. Maar liefst 1 op de 5 vrouwen krijgt na de bevalling hiermee te maken. Omdat er weinig over wordt gesproken – teveel vanuit een roze wolk gepraat – durven vrouwen niet snel hulp te vragen. Ze schamen zich, voelen zich schuldig en blijven te lang in het verdriet hangen.
Bovendien wordt vaak de ernstigste vorm van ontregeling, namelijk kraambedpsychose, totaal niet herkend. Want hoe herken je de symptomen, op welke emoties moet je letten en hoe worden deze vrouwen goed begeleid? Dat is waar ik mee mee bezig houd.
Vanuit mijn ervaringsdeskundigheid met zwangerschapsdepressie, postpartum depressie en kraambedpsychose kan ik hier veel meer over vertellen. Daarbij heb ik rechtstreeks contact met het Erasmus MC die in de wereld toonaangevend is op het gebied van psychische pre- en postpartum problematiek. De hoogste tijd dat hierin verandering komt en vrouwen openlijk over hun problemen kunnen praten.
Dank voor je reactie en nuancering Eline.
Dank voor je reactie en nuancering Eline.
Goed dat dit besproken wordt. Moeder-zijn is ook een hele nieuwe rol die je moet leren kennen en aannemen. Afscheid nemen van een hoofdstuk van je leven.
Alleen heb ik één probleem met dit artikel en de schrijfster van dit boek. Ik slik antidepressiva, ik heb een chronische depressie overerft. En bij mij worden mijn emoties helemaal niet afgevlakt. Als je gevoelens worden afgevlakt heb je waarschijnlijk of de verkeerde antidepressiva, of 'gewoon' een 'dip', niet een fysiek probleem van stoffen tekort.
Het wordt in dit citaat een beetje heel erg kort door de bocht gesteld, je gevoelens kunnen ook juist veel rijker worden omdat je met antidepressiva eindelijk iets positiefs kán voelen.
Enfin, verder goed dat dit besproken wordt.
Goed dat dit besproken wordt. Moeder-zijn is ook een hele nieuwe rol die je moet leren kennen en aannemen. Afscheid nemen van een hoofdstuk van je leven.
Alleen heb ik één probleem met dit artikel en de schrijfster van dit boek. Ik slik antidepressiva, ik heb een chronische depressie overerft. En bij mij worden mijn emoties helemaal niet afgevlakt. Als je gevoelens worden afgevlakt heb je waarschijnlijk of de verkeerde antidepressiva, of 'gewoon' een 'dip', niet een fysiek probleem van stoffen tekort.
Het wordt in dit citaat een beetje heel erg kort door de bocht gesteld, je gevoelens kunnen ook juist veel rijker worden omdat je met antidepressiva eindelijk iets positiefs kán voelen.
Enfin, verder goed dat dit besproken wordt.