Thuisblijfmoeder Linda: hoe is het nu met haar? Follow up!

In 2016 interviewde ik thuisblijfmoeder Linda. Destijds woonde ze in Duitsland. Ik vroeg me af hoe het negen jaar later met haar was, en vroeg haar om een update. Hieronder vertelt Linda hoe het nu met haar en haar gezin gaat!

Hoi lieve moeders,

Hier een update van mij, Linda. In 2016 heb ik hier een interview gegeven over mijn leven met onze twee dochters in Duitsland.
Nu in 2025 ziet mijn leven er alweer heel anders uit. Ik ben dus Linda, 41 jaar, inmiddels moeder van 4 kinderen. Eerst twee dochters van 12 en 9 (bijna 10) en daarna twee zonen van 7 en 3. Ik ben getrouwd met Matthias, die bij ons kostwinner is. We wonen nu weer in Nederland. Zelf ben ik thuisblijfmoeder. Mijn opleiding is Pabo en daarna nog Onderwijskunde op de universiteit. Voordat ik kinderen kreeg, heb ik een aantal jaar als juf en onderwijskundige gewerkt.

Financieel zwaar

Toen ik mijn eerste kind kreeg, hadden we het financieel zwaar. Mijn man is jonger dan ik en hij was net begonnen met werken en verdiende gewoon nog niet genoeg. Toen ben ik steeds gaan bijspringen met invalwerk of freelance werk. Ook heb ik geprobeerd mijn eigen bedrijfje op te zetten met huiswerkbegeleiding. Maar het viel mij zwaar, de combi van moeder en werk. Ook vond ik het vreselijk mijn dochtertje naar een gastouder te brengen en soms heel ad hoc naar de buurvrouw, als er een klant kwam. Het was een stressige tijd. Mijn man kreeg toen de vraag van een vriend om een baan in Duitsland aan te nemen. Ik vond het helemaal niks. Wat moest ik nu in Duitsland? Maar ik kreeg letterlijk de stem van God in mijn hoofd, Die zei: Het is goed, ga maar. Toen wist ik dat ik moest gaan.

Emigreren van Nederland naar Duitsland

En we hadden een geweldige tijd. In Duitsland zijn de vrouwen met baby’s het eerste hele jaar betaald thuis. En ze kunnen ervoor kiezen om zelfs de eerste drie jaar van het kind thuis te zijn, met behoud van hun baan. Toen wij in Duitsland woonden, waren er dus heel veel activiteiten voor moeders met baby’s /peuters. Moeders lekker koffiedrinken en een leidster die leuke knutsels bedacht en liedjes zong met de kleintjes. Ik ging wel drie keer in de week naar zo’n groep. Soms ook om even mijn ei kwijt te kunnen, want zoals jullie weten, het thuisblijfmoederschap is af en toe erg pittig. Hier ben ik een sterke thuisblijfmoeder geworden en schaamde ik me niet meer dat ik niet werkte.

Kindergeld

Nog een voordeel was dat wij in Duitsland ontzettend veel kindergeld kregen, het eerste levensjaar zat dat echt op 350 euro en daarna 200 euro per kind per maand. Dit maakte dat ik daar niet hoefde te werken. Ik heb een geweldige tijd in Duitsland gehad. Maar uiteindelijk, na 3 jaar, zijn we toch terugverhuisd naar Nederland. Ik miste mijn familie en omdat mijn zusje een gehandicapt kindje had gekregen, wilde ik ook graag in de buurt wonen om wat te kunnen helpen. Ook speelde wel mee dat mijn ouders steeds ouder worden en ik er als oudste ook voor hen wil zijn. Dat kan vanuit Duitsland niet. Ondertussen gaan er meer en meer moeders in Duitsland gewoon werken. Ongeveer 2/3 deel werkt nu na het eerste jaar van hun baby. En dat geeft vaak nog veel meer stress dan in Nederland heb ik gemerkt, want de ‘Kita’s’ zijn meestal niet zo flexibel qua tijden, dus qua oppas is het lastig regelen.

Terug naar Nederland

Het terugverhuizen naar Nederland was nog een heel gedoe natuurlijk. Via via had mijn man een baan gekregen in Nederland, maar we hadden nog geen huis en ik was 7 maanden zwanger van de derde. Ik heb op een gegeven moment gewoon een datum geprikt voor de verhuiswagen, terwijl we nog geen huis hadden. Dat kwam op het allerlaatste moment nog goed, waar ik God ook weer voor dank. In de vrije sector konden we een huis huren en kon ik thuis bevallen van mijn derde kind, iets wat in Duitsland veel lastiger is.

Keuzes maken

In Nederland verdiende mijn man gelukkig veel meer dan hij eerst in Nederland verdiende, dus kon ik weer gewoon thuisblijven. En natuurlijk kunnen wij niet drie keer per jaar op vakantie. Wij gaan gewoon in de zomer kamperen en dat is prima. Een vriendin van mij was weleens jaloers dat ik thuis was. Ik vertelde haar dat haar man veel meer verdiende dan mijn man en dat zij ook prima thuis kon zijn. Tja, zei ze, maar dan kunnen we niet meer 3 keer per jaar op vliegvakantie.

Thuisblijfmoeder en sociaal leven in Nederland

Drie kinderen vond ik wel erg pittig en wat het nog lastiger maakte, was dat ik mijn Duitse groepjes miste. Hier in Nederland werken zoveel vrouwen dat er maar heel soms een moedercafe was. Dus ik zocht alles op wat er wel was: peutergym, muziek op schoot, maar er was helaas niet zo heel veel en dat miste ik wel. Via de school van de groteren, en via onze kerk, leerde ik wel veel andere moeders kennen en gelukkig ook een aantal thuisblijfmoeders, wat heel fijn was.

Ongepland zwanger van de vierde

Net toen ik lekker in het ritme zat en ons zoontje bijna 3 jaar was, kreeg ik een shock: ik was weer zwanger. Dit keer erg ongepland! Ik heb echt een hele tijd nodig gehad om dat te verwerken, zelfs nog toen ons vierde kindje (weer een zoontje) er al was, had ik moeite om het gebeuren te accepteren. Ik heb daar zelfs nog hulp voor gezocht. Ik vond drie kinderen namelijk al erg veel en had er mijn handen vol aan. Maar goed, nu dus vier. We hebben daarna een paar hele pittige jaren gehad. Ons zoontje sliep zoveel slechter dan onze andere drie kinderen en hij kan ook niet zelf spelen. Het is echt een schat, maar ik ben regelmatig wanhopig geweest, het was erg moeilijk te trekken. Ons vierde kindje is nu 3,5 en nu eindelijk begint het iets rustiger te worden.

Andere kijk op thuisblijfmoederschap gekregen

Ook moet ik eerlijk zeggen dat ik door onze vierde wel iets anders tegen het thuisblijfmoederschap aan ging kijken. Ik had de energie en kracht eigenlijk gewoon niet meer voor hem en dus heb ik hem vanaf baby af, elke week een ochtend naar een oppas gebracht. Ook is hij vanaf ruim 2 jaar naar de peuterspeelzaal gegaan. Dat had ik vroeger nooit gedacht, maar ik had die oplaadochtenden zo nodig! Toen onze vierde ruim een jaar was, wilde ik ineens uit huis. Ik heb toen 1,5 jaar lang voor 1 dag in de week als juf gewerkt. Wel zo dat mijn man die dag thuis er voor de kinderen was, dat vond ik wel belangrijk. Na die 1,5 jaar, wilden ze dat ik 2 dagen ging werken en dat wilde ik niet, dus dit schooljaar ben ik weer helemaal thuis. Ik heb nu wel weer geroken aan het werken en heb er ook wel weer zin in, maar ik wacht nu tot mijn jongste op school zit. Als mijn man dan twee middagen thuis kan zijn, kan ik misschien wel twee dagen gaan werken. Maar daar sta ik nog steeds erg achter:

Dat we als ouders er voor onze kinderen zijn en ze niet elke dag een andere opa/oma/oppas/opvang hebben.

Ook al is dat bij onze jongste niet helemaal gelukt. Onze andere kinderen gedijen er goed op dat ik thuis ben. We zijn er nu achter dat ze allemaal hooggevoelig zijn en misschien ook hoogbegaafd en dit zorgt er ook voor dat sommige van mijn kids het pittig op school hebben. Veel prikkels, soms wat minder aansluiting. Wat is het dan fijn om uit school lekker naar huis te gaan, waar je moeder op je wacht. En daar heerlijk bij te komen. Dit gegeven maakt ook dat ik nu snap waarom ik begin dit jaar overspannen was. Hooggevoelige/hoogbegaafde kinderen denken anders en hebben sterke gevoelens en een sterke wil. Dit is voor een moeder en vader best wel pittig bij de opvoeding.

Mijn droom als relatietherapeut

Mijn droom als relatietherapeut is nog niet uitgekomen. Dit had alles te maken met het krijgen van nog een vierde. Ook ben ik juf en heb ik dat diploma al. Op dit moment zie ik het echt niet zitten qua energie en concentratie om nog een opleiding te volgen. Maar wie weet, de toekomst duurt nog lang!

Mijn leven nu, met grotere en kleinere kinderen, is vol. De kinderen hebben sport, muziekles, zwemles en willen afspreken met vriendjes. Overdag als de drie oudsten naar school gaan, ga ik nu nog steeds peuterzwemmen met de jongste of drink ik koffie met vriendinnen, waarvan de meesten geen peuters meer hebben. En de was….zucht… Met vier kinderen is het huishouden wel erg veel! Maar ik ben dankbaar, voor mijn kinderen, en ook dat we 6 jaar geleden nog net een hoekwoning konden kopen, toen de prijzen al gingen stijgen. Dat zouden we nu niet meer kunnen op 1 salaris.

Bemoedigen

Ik wil de moeders die dit lezen echt bemoedigen. Vooral als je nog kinderen hebt onder de vier, is het leven als moeder hier in Nederland soms best wel eenzaam. Daarna kun je via school wat meer moeders leren kennen. Maar het kan natuurlijk ook bij peutergym enz. Ik heb zelf erg mijn best gedaan en heel vaak moeders uitgenodigd op de koffie. Dan zie je vanzelf wel met wie het klikt. En wees gerust, het zijn er steeds minder, maar er zijn nog steeds thuisblijfmoeders en moeders die hun werk zo regelen dat ze zoveel mogelijk bij de kinderen zijn!

Zet hem op!

Leestip

Het eerste interview met thuisblijfmoeder Linda!