In de rubriek De Opzij Tafel* een gesprek met onder andere Arielle Veerman die twintig jaar getrouwd was met schrijver Joost Zwagerman. Behalve een persoonlijk onderzoek over de vraag waarom hun huwelijk misging, snijdt Arielle in haar boek De langste adem ook feministische thema’s aan.
Opzij juni/ juli 2020
Het artikel in de Opzij gaat onder andere over de, volgens hen, vanzelfsprekendheid die er anno 2020 nog steeds zou zijn om als vrouw voor de kinderen te zorgen. Terwijl mannen veel meer vrijheid ervaren om zich op hun betaalde arbeid te storten. Het gesprek vindt plaats met Arielle Veerman, Madeleijn van den Nieuwenhuizen en Christien Brinkgreve.
Arielle Veerman: hoogopgeleide thuisblijfmoeder na komst 3 kinderen
Arielle Veerman studeerde in Italië kunstgeschiedenis en restauratie, en werkte daarna als restaurator van schilderijen. Toen zij en Joost Zwagerman kinderen kregen ontstond gaandeweg een rolverdeling die traditioneel genoemd wordt: Arielle zorgde voor de kinderen en het huishouden, en Joost Zwagerman schreef.
Na de komst van hun derde kind stopte Arielle Veerman met haar werk buitenshuis en werd thuisblijfmoeder.
Een belangrijke factor bij het ontstaan van deze rolverdeling was volgens Arielle Veerman het feit dat het een zogenoemd kunstenaarshuwelijk was. Daarin staat de kunstenaar en zijn kunst voorop. Een kunstenaar doet immers niet simpelweg zijn werk, hij heeft een soort hogere roeping. Arielle Veerman:
‘Het ideaal is dat een schrijversvrouw of -man de taak op zich neemt om faciliterend, ondersteunen en raadgevend te zijn, opdat het talent zich zonder belemmeringen ontplooit.’
Gaan we weer: ‘Vrouwen handelen niet echt uit vrije wil’
Het is Madeleijn van den Nieuwenhuizen (28) die begint over het idee dat Nederlandse vrouwen weliswaar dénken dat ze graag fulltime of parttime voor hun kinderen willen zorgen, maar dat dit simpelweg komt door jarenlange hersenspoeling. Volgens haar is fulltime moederen, of een parttime baan combineren met je gezin geen vrije keuze maar een ‘historisch patroon dat voor een belangrijk deel voortkomt uit geënsceneerde politieke en economische genderongelijkheid.’ Ik vind dit altijd een enorm irritante stelling, omdat je daarmee elk argument van andersdenkenden wegzet als zijnde ‘misleid’.
Is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter?
Zelfs áls dat het geval is, is de ideologie van de arbeidsparticipatie dan zoveel beter? Is het niet arrogant om te stellen dat andermans keuzes zijn ingegeven door cultuur, maar dat jouw visie dat niet is? Niet voor niets krijgt het feminisme regelmatig het verwijt dat ze de ‘handmaiden’ van het kapitalisme is geworden. Gelukkig nuanceert ze dit later enigszins door op te merken:
‘Je moet ook oppassen met paternalistisch bestempelen van andermans keuze als kuddegedrag.’
Terug naar Arielle Veerman
Terug naar Arielle Veerman. Hoewel Arielle dus een periode fulltime gemoederd heeft, denkt ze dat het beste is als beide partners werk en zorg combineren. Terugkijkend denkt ze dat haar financiële afhankelijkheid van Joost Zwagerman ‘de zaak geen goed gedaan’ heeft. Daarnaast zorgde het kostwinnersgezin bij Arielle Veerman en Joost Zwagerman voor wederzijdse beklemming. Joost Zwagerman voelde steeds meer de druk om geld te verdienen. Terwijl Arielle ten prooi viel aan een gevoel van uitzichtloosheid, gebrek aan erkenning en het gevoel dat ze haar eigen identiteit verloor.
Samenvattend
Arielle Veerman was een tijdlang een hoogopgeleide thuisblijfmoeder. In haar boek De langste adem schrijft ze over haar huwelijk met Joost Zwagerman, en wat er mis ging. In Opzij ging ze in gesprek met Christine Brinkgreve en Madeleijn van den Nieuwenhuizen over haar boek en de man-vrouw verhouding in deze tijd.
Er is een kleine feministische stroming, ook wel care feminism genoemd, die consequent volhoudt dat de zorg en opvoeding die thuis gegeven wordt economische waarde heeft. Hoewel deze zienswijze weinig populair is, wordt de waarheid ervan keer op keer bewezen in de vorm van de maandelijkse kosten die tweeverdieners moeten ophoesten voor kinderopvang. Kosten waartegen…
‘Meester Mark,’ auteur van onder andere Meester Mark vraagt door heeft een nieuwe boek: Schoolpleinmoeders. Met als ondertitel: Lief, leed en luizen. Schoolpleinmoeders In zijn eerdere boeken schreef Mark van der Werf vanuit zijn ervaringen als leerkracht. Maar voor Schoolpleinmoeders liep hij van augustus 2017 tot juli 2018 met diverse ouders mee. In schoolpleinmoeders delen…
Bij vrouwen was het al langer bekend: het verschijnsel postnatale depressie. Ik kon me daar altijd best wat bij voorstellen. Het is ook nogal niet wat. Negen maanden zwanger, een bevalling met alle pijn en gedoe dat daarmee gepaard gaan, en daarna nog een ontregelde hormoonhuishouding. Dus toen ik las dat mannen ook een postnatale…
Gaat je kind door het lint als jullie niet zoals gepland naar de speeltuin gaan, maar thuisblijven omdat het regent? Elke dag dezelfde strijd als hij moet stoppen met tv kijken om te komen eten? Of vraagt de juf je regelmatig met een zorgelijk gezicht of ze je even kan spreken, omdat dochterlief weer een…
Herintreden na 10 jaar fulltime moederen Begin 2000 verscheen er een artikel in Time Magazine over de zogenaamde ‘Opt-Out Revolution’. Lisa Belkin schreef hier in over zeer succesvolle vrouwen die hun baan opzegden om fulltime te moederen. Deze vrouwen deden dat vol zelfvertrouwen, en vanuit de overtuiging dat ze het heft van hun leven in…
De oorsprong van het prachtige koffietafelboek ‘Empowered women’ ligt bij de onvrede die iniatiefneemster Eveline-Carolina van Straten-Mazereeuw voelde op haar dertigste. Ze was getrouwd, moeder van vier kinderen en had een glansrijke carrière. Kortom ze had alles wat ze maar kon wensen, en toch wrong er iets. Het onbehagen van de moderne vrouw.Lilith, de eerste…
Interesting; Een hoogopgeleide thuisblijf moeder.