Nederlandse opvoeding: 10 typerende dingen
Er is een heus boek over de Franse manier van opvoeden. ‘Franse kinderen gooien niet met eten.’ Het boek heeft een bewonderende toon voor de Franse opvoedmethodes. Zou het ook mogelijk zijn een heel boek te wijden aan de Nederlandse opvoedmethodes? Met andere woorden:
Wat is er typisch Nederlands als het om opvoeden gaat?
Verschillende expats in Nederland schreven over wat hen opviel aan de Nederlandse opvoedingsmethodes. Hieronder de top 10!
Nederlandse opvoeding: 10 typerende dingen
- Nederlandse ouders fietsen veel met hun kinderen. Vaak hebben ze een kind in een voorzitje, een kind in het achterzitje, en boodschappentassen aan het stuur. En dan fiets naast hen nog een wiebelende kleuter.
- Nederlandse ouders zijn in de regel weinig autoritair en er is veel ruimte voor overleg.
- Er wordt weinig gestraft en zeker niet geslagen.
- Kinderen worden gestimuleerd zelfstandig te zijn.
- Ouders laten hun kind zelden fietshelmpjes dragen.
- Kinderen mogen gerust in hun eentje op straat spelen. Nederlandse kinderen hebben veel vrijheid. In de regel zijn Nederlandse ouders geen helicopter ouders.
- Er wordt weinig druk uitgeoefend op kinderen om op school te presteren. Nederlandse ouders vinden het in de regel belangrijker dat het kind het naar de zin heeft.
- In Nederland bevallen vrouwen vaak graag thuis en als het kan zonder pijnbestrijding.
- Nederlandse ouders leggen veel uit aan hun kinderen.
- Nederlandse ouders zijn nuchter en relaxed. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’
Leestip
Wat vind jij typisch Nederlands als het gaat om opvoeden?
Ontdek meer van Het Moederfront
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Nederlandse ouders brengen hun kinderen het allerliefst met de auto naar school. Dat zie ik dagelijks. Ik zie nooit meer moeders met twee zitjes op de fiets. Daarbij spelen Nederlandse kinderen onder de 12 echt bijna nooit meer op straat of in de plaatstelijke speelplek/tuin,en zeker niet alleen.
Verder ken ik alleen maar ouderparen, en met name de moeder, die enorm gestresst raken dat hun kinderen op de middelbare school niet kunnen meekomen.
Mijn ervaringen met Nederlandse ouders is echt heel anders dan dus blijkbaar vanuit expat ogen wordt gezien. En ik weet ook dat de ouders die ik ken bijvoorbeeld in Engeland een stuk relaxter zijn.
Maar goed. Het blijven anecdotes he 🙂
Nederlandse ouders brengen hun kinderen het allerliefst met de auto naar school. Dat zie ik dagelijks. Ik zie nooit meer moeders met twee zitjes op de fiets. Daarbij spelen Nederlandse kinderen onder de 12 echt bijna nooit meer op straat of in de plaatstelijke speelplek/tuin,en zeker niet alleen.
Verder ken ik alleen maar ouderparen, en met name de moeder, die enorm gestresst raken dat hun kinderen op de middelbare school niet kunnen meekomen.
Mijn ervaringen met Nederlandse ouders is echt heel anders dan dus blijkbaar vanuit expat ogen wordt gezien. En ik weet ook dat de ouders die ik ken bijvoorbeeld in Engeland een stuk relaxter zijn.
Maar goed. Het blijven anecdotes he 🙂
Ik ben belg en woon er ook. Maar we gaan al zo'n 20 jaar naar Nederland, we hebben er een tiental jaar een caravan gehad. Mijn indruk over de nederlandse ouders komt toch overeen met hetgeen hier beschreven staat.
Ik ben belg en woon er ook. Maar we gaan al zo'n 20 jaar naar Nederland, we hebben er een tiental jaar een caravan gehad. Mijn indruk over de nederlandse ouders komt toch overeen met hetgeen hier beschreven staat.
Ik sta een beetje versteld van punt 4 en 6. Wat me in NL opvalt: Al die schoolpleinmoeders en ouders, die kinderen naar school brengen. In Zwitserland gaan de kleuters na een week of 4 alleen naar school.
En: Ik zie in NL steeds minder kinderen buiten spelen. Zowel in de stad als ook in het dorp, waar ik opgegroeid ben.
Ik woon in Zwitserland in een kleine stad (70000 inwoners), waar de kinderen tussen de middag en na school heerlijk buiten spelen. De kinderen gaan normaalgesproken vanaf 7/8 jaar alleen met de bus naar de muziekschool of naar de voetbal.
Ik sta een beetje versteld van punt 4 en 6. Wat me in NL opvalt: Al die schoolpleinmoeders en ouders, die kinderen naar school brengen. In Zwitserland gaan de kleuters na een week of 4 alleen naar school.
En: Ik zie in NL steeds minder kinderen buiten spelen. Zowel in de stad als ook in het dorp, waar ik opgegroeid ben.
Ik woon in Zwitserland in een kleine stad (70000 inwoners), waar de kinderen tussen de middag en na school heerlijk buiten spelen. De kinderen gaan normaalgesproken vanaf 7/8 jaar alleen met de bus naar de muziekschool of naar de voetbal.
Ik herken het deels, maar mijn kinderen zijn al volwassen en ondertussen is er natuurlijk alweer het eea veranderd.
Toen mijn zoons vmbo tl gingen doen was dat voor ons prima. Maar destijds werden kinderen die niet naar havo of hoger gingen al een soort 'mislukt'.
Pijnbestrijding tijdens en na de bevalling had ik dolgraag gewild maar alles was 'slecht' voor de baby en dus niet bespreekbaar. zelfs knippen en hechten ging zonder verdoving in 1989.
Mijn man en ik kozen ervoor dat onze zoons ons bij de voornaam noemden. Respect kan ook op deze manier en we waren natuurlijk gewoon hun ouders met regels en zo maar er was minder afstand. Onze zoons hebben dit altijd als heel positief ervaren.
Doordat veel bespreekbaar was en we uitleg gaven bij regels, hielden ze zich er ook aan. Regels zonder uitleg werkte bij ons niet. Wij hebben geen drama's gehad in de puberteit. We lieten ze al snel veel verantwoordelijkheid hebben.
Wat bij mij nog wel een verbeterpunt is, is dat ik een moederkloek ben en soms wat te bezorgd. Jaren geleden heb ik het hier met zoons over gehad en we hebben afgesproken dat als ik me ergens teveel mee bemoei dat ze dat vooral moeten zeggen.
Ik herken het deels, maar mijn kinderen zijn al volwassen en ondertussen is er natuurlijk alweer het eea veranderd.
Toen mijn zoons vmbo tl gingen doen was dat voor ons prima. Maar destijds werden kinderen die niet naar havo of hoger gingen al een soort 'mislukt'.
Pijnbestrijding tijdens en na de bevalling had ik dolgraag gewild maar alles was 'slecht' voor de baby en dus niet bespreekbaar. zelfs knippen en hechten ging zonder verdoving in 1989.
Mijn man en ik kozen ervoor dat onze zoons ons bij de voornaam noemden. Respect kan ook op deze manier en we waren natuurlijk gewoon hun ouders met regels en zo maar er was minder afstand. Onze zoons hebben dit altijd als heel positief ervaren.
Doordat veel bespreekbaar was en we uitleg gaven bij regels, hielden ze zich er ook aan. Regels zonder uitleg werkte bij ons niet. Wij hebben geen drama's gehad in de puberteit. We lieten ze al snel veel verantwoordelijkheid hebben.
Wat bij mij nog wel een verbeterpunt is, is dat ik een moederkloek ben en soms wat te bezorgd. Jaren geleden heb ik het hier met zoons over gehad en we hebben afgesproken dat als ik me ergens teveel mee bemoei dat ze dat vooral moeten zeggen.
Nederlanse ouders voeden de kinderen consequenter op, Niet constant de dreigng als je niet luistert dan……., Kinderen mogen kind zijn dus evt knoeien met eten als ze klein zijn zodat ze snel zelfstandig kunnen eten. Eten met elkaar aan tafel en laten kinderen op hun niveau "meehelpen " in huis ook al maakt het dat je over sommige taken langer doet
Nederlanse ouders voeden de kinderen consequenter op, Niet constant de dreigng als je niet luistert dan……., Kinderen mogen kind zijn dus evt knoeien met eten als ze klein zijn zodat ze snel zelfstandig kunnen eten. Eten met elkaar aan tafel en laten kinderen op hun niveau "meehelpen " in huis ook al maakt het dat je over sommige taken langer doet
Ik weet niet waar je woont maar ik zie dagelijks moeders op de fiets met twee kinderen of ook veel bakfietsen vol. Ook wordt er in onze buurt heel veel buiten gespeeld maar ook bij mijn ouders, vriendinnen en collega's en die wonen echt niet in hetzelfde dorp of wijk.
Nic
Ik weet niet waar je woont maar ik zie dagelijks moeders op de fiets met twee kinderen of ook veel bakfietsen vol. Ook wordt er in onze buurt heel veel buiten gespeeld maar ook bij mijn ouders, vriendinnen en collega's en die wonen echt niet in hetzelfde dorp of wijk.
Nic
Heel herkenbaar-vooral het gebrek aan pijnbestrijding bij de bevalling met als (mijns inziens very politically incorrect) opmerking van gynaecoloog "Je moet er iets voor over hebben". Wat ik mis is dat het nederlandse ouders lukt om kinderen fruit of kaas of iets gezonds als tractatie te zien b.v. een (mooi opgedoste) pakje rozijnen als tractatie op school….
Heel herkenbaar-vooral het gebrek aan pijnbestrijding bij de bevalling met als (mijns inziens very politically incorrect) opmerking van gynaecoloog "Je moet er iets voor over hebben". Wat ik mis is dat het nederlandse ouders lukt om kinderen fruit of kaas of iets gezonds als tractatie te zien b.v. een (mooi opgedoste) pakje rozijnen als tractatie op school….
ben natuurlijk hollandse, maar mis het niet. Denk dat de kinderen/jongeren brutaler zijn en minder manieren daar. Dat hoor je veel zeggen. En gezond eten/snack? dat doen ze daar, maar hier ook. Er is hier een verbod op pandakaas op school, ivm allergie!
En pijn bestrijding bij bevalling? tja, de een heft een hogere pijngrens als de ander. Sommigen piepen al als ze een wee hebben.Kreeg 3 canadeesjes,maar met de keizersnee en dat werd gelukkig wel verdoofd,lol
ben natuurlijk hollandse, maar mis het niet. Denk dat de kinderen/jongeren brutaler zijn en minder manieren daar. Dat hoor je veel zeggen. En gezond eten/snack? dat doen ze daar, maar hier ook. Er is hier een verbod op pandakaas op school, ivm allergie!
En pijn bestrijding bij bevalling? tja, de een heft een hogere pijngrens als de ander. Sommigen piepen al als ze een wee hebben.Kreeg 3 canadeesjes,maar met de keizersnee en dat werd gelukkig wel verdoofd,lol
Wat jij hier opnoemt, zijn inderdaad de typische dingetjes die mij in de loop der jaren (sinds ik uit België naar NL verhuisde) ook zijn opgevallen.
Over het algemeen ben ik het eens met deze manier van opvoeden, behalve voor wat betreft nr. 7.
Kinderen hebben over het algemeen geen lange-termijn-overzicht, kunnen niet (goed) inschatten wat de consequenties van bepaalde keuzes zullen zijn op de lange termijn. Ook dat moet je ze duidelijk bijbrengen, vind ik. En daarbij ben ik ervan overtuigd dat een kind het uiteindelijk veel meer naar de zin heeft wanneer het maximaal presteert op school. Daarvoor hoef je trouwens geen 'druk' uit te oefenen, maar vooral goed te coachen.
Wat jij hier opnoemt, zijn inderdaad de typische dingetjes die mij in de loop der jaren (sinds ik uit België naar NL verhuisde) ook zijn opgevallen.
Over het algemeen ben ik het eens met deze manier van opvoeden, behalve voor wat betreft nr. 7.
Kinderen hebben over het algemeen geen lange-termijn-overzicht, kunnen niet (goed) inschatten wat de consequenties van bepaalde keuzes zullen zijn op de lange termijn. Ook dat moet je ze duidelijk bijbrengen, vind ik. En daarbij ben ik ervan overtuigd dat een kind het uiteindelijk veel meer naar de zin heeft wanneer het maximaal presteert op school. Daarvoor hoef je trouwens geen 'druk' uit te oefenen, maar vooral goed te coachen.
Leuk om te lezen en veel herkenbare dingen, maar het fietsen met een wiebelende peuter verbaas ik me altijd over en ook het vroegtijdig alleen buiten mogen spelen vind ik eerlijk gezegd soms echt niet normaal. Jay is 4 en komt echt niet alleen naar buiten, mama gaat wel mee!
Leuk om te lezen en veel herkenbare dingen, maar het fietsen met een wiebelende peuter verbaas ik me altijd over en ook het vroegtijdig alleen buiten mogen spelen vind ik eerlijk gezegd soms echt niet normaal. Jay is 4 en komt echt niet alleen naar buiten, mama gaat wel mee!